Eelco Abel Wijdicks
| Eelco Wijdicks | ||
|---|---|---|
| ||
Wijdicks in 1964
| ||
| Geboren | 10 maart 1895 Amsterdam | |
| Overleden | 30 mei 1967 Breda | |
| Land/zijde |  Nederland
| |
| Onderdeel | Koninklijke Landmacht | |
| Dienstjaren | 1911-1951 | |
| Rang |  Kolonel
| |
| Eenheid | Infanterie | |
| Bevel | 6e Regiment Infanterie 5e Regiment Infanterie Oranje Gelderland 3e Regiment Infanterie | |
| Slagen/oorlogen | Meidagen 1940 | |
| Onderscheidingen | Zie lijst | |
| Ander werk | Bestuurslid K.N.V.B. Voorzitter Strafcommissie K.N.V.B. Voorzitter District IV K.N.V.B. Voorzitter R.K.V.B. Voorzitter Gemeentelijke Sportstichting Breda | |
Eelco Abel (Eelco) Wijdicks (Amsterdam, 10 maart 1895 – Breda, 30 mei 1967) was een Nederlandse kolonel der infanterie en bondsbestuurder bij de K.N.V.B.
Militaire carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Wijdicks werd geboren in Amsterdam. Zijn vader, Abel Wijdicks, was officier der cavalerie. Na de lagere en middelbare school in Amsterdam te hebben gevolgd, werd hij in 1911 vrijwillig soldaat bij de Koninklijke Landmacht. Wijdicks ging op 16-jarige leeftijd naar het Instructie Bataljon te Kampen om daarna te worden geplaatst in het 5e Regiment Infanterie. In de periode 1917-1918 vervolgde hij zijn militaire loopbaan aan de Hoofdcursus te Kampen, om na twee jaren af te studeren als tweede luitenant der Infanterie.[1]
Na zijn afstuderen werd Wijdijks in 1919 overgeplaatst naar het 17e Regiment Infanterie te 's-Hertogenbosch, onder bevel van luitenant-kolonel-commandant H.J.L. Kroon. Op 16 september 1923 volgde zijn bevordering tot eerste luitenant en bleef hij tot 31 december 1928 bij het 17e, inmiddels gestationeerd te Venlo. Wijdicks werd per 1 januari 1929 overgeplaatst naar het 6e Regiment Infanterie te Breda,[2][3] waarover hij later ook het bevel zou krijgen.
Van 1 juni 1935 tot 7 juli 1938 diende hij op de S.R.O.I. (School voor Reserve Officieren) aan de Koninklijke Militaire Academie te Breda.[4] Na zijn bevordering tot kapitein[5] keerde hij terug bij het 6e Regiment Infanterie, om aldaar, vlak voor de Duitse bezetting van Nederland, deel te nemen aan de Peel-Raamstelling, de Nederlandse verdedigingslinie.
Direct na de bezetting van Nederland werd Wijdicks, net als alle andere officieren in Nederland, per 15 juli 1940 door de bezetter op non-actief gesteld.
Op 15 mei 1942 werd Wijdicks krijgsgevangen genomen tijdens zijn meldplicht te Roermond en verbleef hij tot 1945 in Kamp Neubrandenburg, Kamp Langwasser en Kamp Stanislau.[6][7] Hij was een van de bijna 200 Nederlandse overlevenden en keerde terug in Nederland met hulp van een van zijn kinderen.
Na de oorlog kreeg Wijdicks de leiding over de Cort Heyligerskazerne te Bergen op Zoom, als commandant van het 3e Infanterie Depot aldaar,[8] waarna hij in 1948, na kort na elkaar bevorderd te worden tot majoor en vervolgens tot luitenant-kolonel, commandant van het 7e Infanterie Depot op de Willem I Kazerne in 's-Hertogenbosch werd.[9] Een jaar later werd Wijdicks belast met de afwikkeling van de reorganisatie bij de infanterie, waarna het 7e Infanterie Depot bij de Regiment Limburgse Jagers werd gevoegd.[10]
In hetzelfde jaar, 1949, werd hij op 1 oktober commandant van zowel het 3e Infanterie Depot als het 5e Regiment Infanterie, waarna hij na een reorganisatie, vanaf 1 juli 1950 belast werd met de functie van commandant van het Regiment Infanterie Oranje Gelderland.
In 1951, zijn laatste jaar in militaire dienst, werd bij bevorderd tot Kolonel der Infanterie, waarna hij op 1 mei van dat jaar op eigen verzoek, naar veertig jaren dienst, eervol werd ontslagen.
Bestuurlijke carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Na, in militair verband, kennis te hebben gemaakt met de voetbalsport, werd Wijdicks op 4 augustus 1936 tot voorzitter van de R.K.V.B. Bisdom Breda gekozen,[11][12] waar hij tevens, op uitnodiging van het Nederlandse Hoogwaardig Episcopaat, als lid van de Nationale Commissie voor Katholieke Sportbeoefening de uitbreiding van katholiek georganiseerde sporten en samenwerking van katholieke met niet-katholieke sportorganisaties overzag.[13] Na het leiden van een reorganisatiecommissie binnen de R.K.F. in 1940[14] werd door de Duitse bezetter al snel de federatie en bonden opgeheven.
Na de bevrijding van Nederland en zijn terugkeer uit krijgsgevangenschap werd Wijdicks in 1946 benoemd tot lid van het bondsbestuur van de K.N.V.B., voorzitter van de strafcommissie amateurvoetbal aldaar en tevens lid van het bestuur van het District IV der K.N.V.B.[15]
Overige bestuurlijke functies
[bewerken | brontekst bewerken]Op 13 oktober 1937 richtte de Gemeente Breda het Bureau voor Medische Sportkeuring[16] op, waar Wijdicks in het bestuur plaatsnam als toenmalig afgevaardigde van de R.K.V.B. Van 11 oktober 1951 tot 31 december 1966 was Wijdicks actief als voorzitter voor de Gemeentelijke Sportstichting Breda,[17] waar hij van groot belang is geweest van de aanleg van alle sportparken en terreinen in de gemeente Breda, zoals onder andere het Sportcentrum Breda van architect Joost Margry,[18][19] het Sportpark De Blauwe Kei en de sportcomplexen van A.V. Sprint, BH & BC Breda en BNMHC Zwart-Wit.
Wijdicks sloot zich, na zijn militaire carrière, enige jaren aan bij de Bescherming Bevolking als kringhoofd van Kring 1 Vught. Ook was hij geruime tijd actief als voorzitter van de Oranjevereniging van de gemeente Ginneken en Bavel.
Persoonlijk en overlijden
[bewerken | brontekst bewerken]Eelco Wijdicks werd geboren in Amsterdam op 10 maart 1895, als de helft van een tweeling. Zijn tweelingzus Geessien overleed op 29 januari 1897.[20] Zijn vader, officier Abel Wijdicks aan de Cavelleriekazerne[21] te Amsterdam, overleed een jaar nadien, op slechts 30-jarige leeftijd. Wijdicks trouwde in Tilburg op 26 juni 1922 en kreeg negen kinderen. Eelco Wijdicks overleed op 72-jarige leeftijd in Breda en werd aldaar begraven onder grote publieke belangstelling. Ook stonden vele nationale kranten stonden stil bij zijn overlijden.[22][23][24][25][26][27]
Onderscheidingen en medailles
[bewerken | brontekst bewerken]Wijdicks werd in zijn loopbaan meerdere malen onderscheiden:
Officier in de Orde van Oranje-Nassau Orde van Oranje-Nassau[28]
Officierskruis, cijfer XXX[29]
Mobilisatie-Oorlogskruis
- ↑ Amersfoortsch Dagblad/De Eemlander, 31 juli 1917, pagina 2. Historische kranten - Archief Eemland.
- ↑ Mavors. www.delpher.nl. Geraadpleegd op 20 januari 2023.
- ↑ Staatsalmanak voor het Koningrijk der Nederlanden. www.delpher.nl. Geraadpleegd op 20 januari 2023.
- ↑ De Militaire Spectator. www.delpher.nl (1 juni 1935). Geraadpleegd op 20 januari 2023.
- ↑ "Bij de overige wapens en dienstvakken", Militaire cpector, 1 april 1938.
- ↑ Stalag 371 Stanislau – Krijgsgevangen.nl. Gearchiveerd op 20 januari 2023. Geraadpleegd op 20 januari 2023.
- ↑ BV, DE REE Archiefsystemen, Stalag 371 Stanislau. www.archieven.nl. Geraadpleegd op 20 januari 2023.
- ↑ Cort Heyligerskazerne. www.jeoudekazernenu.nl. Gearchiveerd op 20 januari 2023. Geraadpleegd op 20 januari 2023.
- ↑ Gevonden in Delpher - Sportkroniek. www.delpher.nl. Geraadpleegd op 20 januari 2023.
- ↑ View file | Nationaal Archief. www.nationaalarchief.nl. Geraadpleegd op 20 januari 2023.
- ↑ "De Jaarvergadering der Federatie", De sport illustratie, 22 september 1936.
- ↑ Wijdicks, E.A. (2 februari 1937). Onwetendheid?. De sport illustratie 17
- ↑ (1 januari 1939). Katholieke Sport.. Gearchiveerd op 26 juni 2023. Dux 12
- ↑ (20 februari 1940). Stemmen over het reorganisatierapport. De sport illustratie 20
- ↑ (17 december 1946). Koninklijke Nederlandsche Voetbalbond Meededelingen. Sportkroniek 51
- ↑ GESCHIEDENIS VAN HET BUREAU VOOR MEDISCHE SPORTKEU- RING, VANAF 1963 STICHTING MEDISCHE SPORTKEURING. Archief Bureau voor Medische Sportkeuring Breda. Gemeente Breda. Gearchiveerd op 19 januari 2023.
- ↑ Archief Gemeentelijke Sportstichting Breda. Archief Gemeentelijke Sportstichting Breda. Gemeente Breda. Gearchiveerd op 26 juni 2023.
- ↑ Brutalisme in Nederland: Sportcentrum De Scharen in Breda. Oostblog (21 januari 2022). Gearchiveerd op 19 januari 2023. Geraadpleegd op 19 januari 2023.
- ↑ Margry, Joost, Architect Joost Margry explains his design of the Breda Sports center. Sportcentrum Breda. Gearchiveerd op 19 januari 2023.
- ↑ Wijdicks, Geesien, Archief Burgerlijkestand Amsterda,. Gemeente Amsterdam.
- ↑ Amsterdamse Cavaleriekazerne in Amsterdam. Rijksmonumenten. t Rijksmonumenten.nl.
- ↑ "E.A. Wijdicks in Breda overleden", De Stem, 31 mei 1967. Gearchiveerd op 21 januari 2023.
- ↑ Egberts, J.J. (5 juni 1967). Het heengaan van Co Wijdicks. Sportkroniek 65
- ↑ Veraart, Adriaan (5 juni 1967). Veel eerbetoon bij begrafenis E.A. Wijdicks te Breda. Sportkroniek 65
- ↑ "E.A. Wijdicks overleden", De Telegraaf, 31 mei 1967.
- ↑ "Lid bondsbestuur KNVB E. Wijdicks †", de Volkskrant, 31 mei 1967.
- ↑ "KNVB-bestuurslid Wijdicks overleden", Trouw, 31 mei 1967.
- ↑ 2.02.32 Inventaris van het archief van de Kanselarij der Nederlandse Orden, 1815-1994. Kanselarij der Nederlandse Orden.
- ↑ Legerorders, bevattende de wetten, besluiten, ministerieële beschikkingen, kennisgevingen en mededeelingen van belang voor de Nederlandsche landmacht. www.delpher.nl.