Naar inhoud springen

Dis (muziek)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Dis is een met een halve toonafstand verhoogde stamtoon D. In de gelijkzwevende stemming is het dezelfde toon als de Es (E♭), een met een halve toon verlaagde E. De Dis wordt geschreven als D♯ of in eenvoudige typografie als D#. In de van de stamtonen afgeleide (majeur) toonladders komt de toon Dis voor het eerst voor als leidtoon in de toonladder van E, die vier kruisen heeft. De verhouding van de frequenties van de grondtoon E en de leidtoon Dis is in de reine stemming 8:15.

Octavering in de gelijkzwevende stemming

[bewerken | brontekst bewerken]

In de onderstaande tabel staan de frequenties in de gelijkzwevende stemming van de Dis in de verschillende octaven, gebaseerd op een frequentie van 440 Hz voor de kamertoon A. In elk lager octaaf is de frequentie de helft van de frequentie in het bovenliggende octaaf.

Musicologische notatie Helmholtznotatie Octaafnaam Frequentie (Hz)
D#-1 D#,,, Subsubcontra-octaaf 9,723
D#0 D#,, Subcontra-octaaf 19,445
D#1 D#, Contra-octaaf 38,891
D#2 D# Groot-octaaf 77,782
D#3 d# Klein-octaaf 155,563
D#4 d#′ Eengestreept octaaf 311,127
D#5 d#′′ Tweegestreept octaaf 622,254
D#6 d#′′′ Driegestreept octaaf 1244,508
D#7 d#′′′′ Viergestreept octaaf 2489,016
D#8 d#′′′′′ Vijfgestreept octaaf 4978,032
D#9 d#′′′′′′ Zesgestreept octaaf 9956,063

In muzieknotatie

[bewerken | brontekst bewerken]
Notatie van de Dis