Diderik Wagenaar

Diderik Wagenaar
	Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemene informatie
Volledige naam	J.D. Haakma Wagenaar
Geboren	10 mei 1946
Land	Nederland
Werk
Instrument(en)	piano
	(en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Diderik Wagenaar (Utrecht, 10 mei 1946) is een Nederlands componist en muziektheoreticus. Diderik is een achterneef van de componist Johan Wagenaar (1862 – 1941).

Opleiding

Wagenaar studeerde muziektheorie (als hoofdvak) bij Jan van Dijk, Hein Kien en Rudolf Koumans en piano bij Simon Admiraal aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag.^[1]

Activiteiten

Sinds 1990 is Wagenaar docent aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag, aanvankelijk alleen voor muziektheorie en analyse van 20e-eeuwse muziek, daarna ook voor orkestratie en compositie.

Composities

Wagenaar volgde geen studie compositie, maar terwijl hij studeerde (in de jaren zestig) begon hij met componeren: als componist is hij autodidact. Samen met o.a. Louis Andriessen, Cornelis de Bondt en Huib Emmer maakt hij deel uit van de zogenaamde Haagse School. Een belangrijk kenmerk binnen deze school is de stuwende ritmische kracht.

Werken:

2012 ....e mi sovvien...., voor instrumentaal ensemble
2008-2009 Preludio all'infinito, voor orkest
2007-2008 Quadrivium (voorheen Estensione), voor twee piano's
2006 Libro di melodie, voor piano solo
2005-2006 Ricordanza (Ríevocazioni dell’Orfeo di Claudio Monteverdi), voor orkest
2003 Tango waltz, Scherzo da ballo, voor orkest
2002 Pantomima, voor orkest
1998-2000 Galilei (op teksten van Galileo Galilei, Roberto Bellarmino, Blaise Pascal), voor orkest
1998 Rookery Hill, voor ensemble
1998 Musica dopo l'epistola, voor koperkwintet
1995 (revisie 1996) La caccia, voor trombone
1995 Trois poèmes en prose (op tekst van Baudelaire), voor sopraan en orkest
1994 Cat music, voor 2 violen
1994 Speld, voor speeldoos
1993 Lent, vague, indécis, voor instrumentaal ensemble
1992 Solenne, voor 6 slagwerkers
1991 Le chat (in de verzamelbundel Tien vocale minuten), voor mezzosopraan
1990 Tessituur, voor orkest
1989 La volta, voor piano solo
1988 Triforium, voor blaasorkest en slagwerk
1988 Festinalente, voor trompet solo en koperorkest met slagwerk
1987 Schigolch, voor twee stemmen en twee mondorgels en een strijk- of blaasinstrument
1985 (revisie 1986) Limiet, voor strijkkwartet
1985 Crescent, voor 34 blazers
1981-84 (revisie 1986) Metrum, voor symfonieorkest en obligaat saxofoonkwartet (in 1995 gearrangeerd door John Godfrey voor ensemble Icebreaker)
1981 Stadium, voor twee piano’s
1972-1980 Canapé, romantische muziek voor piano, clarinet, viool en cello
1979 Vier min één, drie stukken voor drie trompetten
1979 Tam tam, voor 12 instrumentalisten
1976 (revisie 1978) Liederen, voor metalen blaasinstrumenten, 2 piano’s en contrabas
1975 Tango for Jet, voor ensemble (Orkest de Volharding)
1973 (revisie 1990) Praxis, symfonie voor twee vleugels met ad libitum hobo (althobo)
1969 Kaleidofonen I, voor altsaxofoon en piano
? 2 liedjes: Slaapliedje voor Emanuel - Cradle song, voor stem solo

Prijzen en onderscheidingen

Wagenaar kreeg de Kees van Baarenprijs voor zijn orkestwerk Metrum in 1989. In 1996 werd hem de Matthijs Vermeulenprijs toegekend voor Trois poèmes en prose.

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Jozef Robijns, Miep Zijlstra: Algemene muziek encyclopedie, Haarlem: De Haan, 1979-1984, ISBN 978-90-228-4930-9, deel 10, pagina 197 meldt volledige naam

[1] Jozef Robijns, Miep Zijlstra: Algemene muziek encyclopedie, Haarlem: De Haan, 1979-1984, ISBN 978-90-228-4930-9, deel 10, pagina 197 meldt volledige naam

[1]