Naar inhoud springen

Diane Parry

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Diane Parry
US Open 2023
US Open 2023
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Frankrijk Frankrijk
Geboorteplaats Nice, Frankrijk
Geboortedatum 1 september 2002
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 2.435.857 US dollar
Coach Martin Vilar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 201–158
Titels 2 WTA, 4 ITF
Hoogste positie 48e (28 oktober 2024)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (2024)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2022)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (2022)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2024)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 55–53
Titels 2 WTA, 4 ITF
Hoogste positie 74e (4 december 2023)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2022, 2024)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2019, 2023)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2022, 2024)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (2024)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 0–2
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2023, 2024)
Laatst bijgewerkt op: 28 oktober 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Montevideo 2021
Roland Garros 2019

Diane Parry (Nice, 1 september 2002) is een tennisspeelster uit Frankrijk. Zij begon op vijfjarige leeftijd met het spelen van tennis.[1] Haar favoriete ondergrond is hardcourt, maar zij bereikt haar beste resultaten op gravel. Parry speelt rechtshandig.[2] Zij is actief in het inter­na­tio­nale tennis sinds 2017.

Bij de junioren werd Parry het nummer één op de wereldranglijst van de ITF (oktober 2019).[3]

In 2017 kreeg zij samen met Giulia Morlet een wildcard voor het dames­dubbel­spel­toernooi van Roland Garros en speelde zij haar eerste grandslam­partij. In dat jaar won zij ook haar eerste dubbelspeltitel op het ITF-circuit, in Hammamet (Tunesië) samen met landgenote Yasmine Mansouri.

In 2019 kreeg zij een wildcard voor het vrouwenenkelspel van Roland Garros – hier won zij haar eerste grandslampartij, van de Wit-Russin Vera Lapko. In het dubbelspel bereikte zij de derde ronde, met landgenote Fiona Ferro aan haar zijde.

In 2020 won Parry haar eerste professionele enkelspeltitel, op het ITF-toernooi van Antalya (Turkije).

In november 2021 stond zij voor het eerst in een WTA-finale, op het toernooi van Buenos Aires – zij verloor van de Hongaarse Anna Bondár. Door dit resultaat kwam zij binnen op de top 150 van de wereldranglijst. Twee weken later veroverde Parry haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Montevideo, door de Hongaarse Panna Udvardy te verslaan.

In februari 2022 haakte zij nipt aan bij de top 100 van de wereldranglijst. Dat jaar bereikte zij de derde ronde, zowel op Roland Garros als op Wimbledon.

In april 2023 maakte Parry haar entrée op de mondiale top 150 van het dubbelspel. In juli won zij, samen met de Hongaarse Anna Bondár, de dubbelspeltitel op het WTA-toernooi van Lausanne – daarmee steeg zij naar de top 100 van de wereldranglijst.

In april 2024 trad zij toe tot de mondiale top 50 van het enkelspel.

Tennis in teamverband

[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 2022–2024 maakte Parry deel uit van het Franse Fed Cup-team – zij vergaarde daar een winst/verlies-balans van 2–2.

Posities op de WTA-ranglijst

[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
2017 863
2018 739 751
2019 331 277
2020 305 285
2021 141 360
2022 76 383
2023 105 83

Resultaten grandslamtoernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
toernooi 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 3R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 1R 1R 3R 2R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon g.t. 3R 2R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 1R 2R

Vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 3R 1R 1R 1R 3R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon g.t. 2R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 3R

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon
Vlag van Verenigde Staten US Open
Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 2021-11-21 Vlag van Uruguay WTA Montevideo gravel Vlag van Hongarije Panna Udvardy 6-3, 6-2 details
2. 2023-05-21 Vlag van Frankrijk WTA Parijs Clarins gravel Vlag van Verenigde Staten Caty McNally walk-over details
verloren finales
1. 2021-11-07 Vlag van Argentinië WTA Buenos Aires gravel Vlag van Hongarije Anna Bondár 3-6, 3-6 details
2. 2023-11-19 Vlag van Chili WTA Colina gravel Vlag van Tsjechië Sára Bejlek 2-6, 1-6 details
3. 2023-12-10 Vlag van Uruguay WTA Montevideo gravel Vlag van Mexico Renata Zarazúa 5-7, 6-3, 4-6 details

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2023-02-26 Vlag van Mexico WTA Mérida hardcourt Vlag van Verenigde Staten Caty McNally Vlag van China Wang Xinyu
Vlag van Chinees Taipei Wu Fang-hsien
6-0, 7-5 details
2. 2023-07-30 Vlag van Zwitserland WTA Lausanne gravel Vlag van Hongarije Anna Bondár Witte vlag Amina Ansjba
Vlag van Tsjechië Anastasia Dețiuc
6-2, 6-1 details
verloren finales
1. 2024-06-16 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Nottingham gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Harriet Dart Vlag van Canada Gabriela Dabrowski
Vlag van Nieuw-Zeeland Erin Routliffe
7-5, 3-6, [9-11] details
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Diane Parry.