Naar inhoud springen

Beervlinders

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Beervlinders
Sint-jacobsvlinder (Tyria jacobaeae)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Arthropoda (Geleedpotigen)
Klasse:Insecta (Insecten)
Orde:Lepidoptera (Vlinders)
Familie:Erebidae (Spinneruilen)
Onderfamilie
Arctiinae
Leach, 1815
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Beervlinders op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Insecten

De beervlinders (Arctiinae) zijn een onderfamilie van de spinneruilen (Erebidae).[1] De onderfamilie telt 8.000 tot 11.000 soorten. Veel soorten hebben harige rupsen, iets waar zowel de Nederlandse als de wetenschappelijke naam naar verwijst (gr.: αρκτος = een beer).[2]

Deze forse vlinders hebben een harig lichaam, soms met heldere kleuren of veel zwarte vlekken. De voorvleugels hebben meestal een cryptisch patroon; de achtervleugels een contrastrijk patroon met felle kleuren. De dieren waarschuwen roofvijanden daarmee voor hun giftigheid en oneetbaarheid. De spanwijdte varieert van 2 tot 7 cm.

Deze hoofdzakelijk 's nachts actieve vlinders drinken honing en andere vloeistoffen. Wanneer de rupsen gestoord worden, rollen ze zich vaak in een spiraal op. Ze kunnen zich, vergeleken met andere rupsensoorten, vrij snel bewegen. Ze komen vooral op kruiden voor. De dichtbehaarde rupsen zijn herbivoor en vaak giftig.

Voortplanting

[bewerken | brontekst bewerken]

Het verpoppen gebeurt in een luchtig spinsel in de grond. Hierin verwerken ze de lange rupsharen. De eitjes worden op of rond waardplanten afgezet.

Verspreiding en leefgebied

[bewerken | brontekst bewerken]

Deze familie komt wereldwijd voor in rijkbegroeide landschappen, waarin de waardplant voorkomt.

Sommige soorten produceren gifstoffen en worden hierom door andere dieren niet gegeten. Bij sommige soorten kan de vlinder achter de kop gele bloedvloeistof naar buiten persen. De kleur en vermoedelijk geur hiervan hebben nog een afstotend effect. Andere imiteren de kleuren van deze giftige exemplaren en profiteren van de oneetbaarheid van deze soorten (mimicry).

In 2005 en 2006 is een flinke discussie ontstaan over de indeling van de Noctuoidea. In 2010 resulteerde dit in dat de familie van de beervlinders als onderfamilie in de familie spinneruilen (Erebidae) werd geplaatst, teneinde te komen tot een monofyletische indeling.[3] Deze indeling kan inmiddels op brede steun rekenen onder taxonomen en werd door Van Nieukerken et al. gevolgd in hun overzicht van 2011.[1]

Geslachtengroepen

[bewerken | brontekst bewerken]

Enkele geslachten

[bewerken | brontekst bewerken]

(Indicatie van aantallen soorten per geslacht tussen haakjes)