Bart De Nijn
| Bart De Nijn | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Bart De Nijn in 2012
| ||||
| Algemeen | ||||
| Volledige naam | Bartholomeus Joseph Maria De Nijn | |||
| Geboren | Schoten, 20 juni 1954 | |||
| Kieskring |  Antwerpen
| |||
| Regio |  Vlaanderen
| |||
| Land | .svg){kind=small} België
| |||
| Functie | Politicus | |||
| Partij | 1982 - 1998 VU 1998 - 2001 VU-iD21 2001 - 2018 N-VA 2018 - heden CD&V (onafhankelijk) | |||
| Functies | ||||
| 1982 | Gemeenteraadslid Mechelen | |||
| 1984 - 1985 | Voorzitter VUJO | |||
| 2000 - 2018 | Gemeenteraadslid Mechelen | |||
| 2007 - 2012 | Gedeputeerde Antwerpen | |||
| 2007 - 2008 | Algemeen secretaris N-VA | |||
| 2013 - 2015 | Schepen Mechelen | |||
| 2013 - 2014 | Senator | |||
| 2017 - 2018 | Schepen Mechelen | |||
| ||||
Bartholomeus Joseph Maria (Bart) De Nijn[1] (Schoten, 20 juni 1954) is een Belgisch Vlaams-nationalistisch politicus.
Levensloop
[bewerken | brontekst bewerken]De Nijn groeide op in Battel, noordwestelijke wijk van Mechelen, en kreeg het Vlaams-nationalisme van thuis mee. Tijdens zijn jeugd was hij actief in de Vlaamse VolksKunstBeweging (VVKB) en de Chiro. Tijdens zijn studententijd - hij volgde een lerarenopleiding tot leraar Wetenschappen - was hij aangesloten bij KVHV Antwerpen. Hij werd voor de eerste maal verkozen als gemeenteraadslid in 1982 waarna hij een korte tijd zetelde voor de Volksunie. Later werd hij tevens verkozen als voorzitter van de Volksuniejongeren (VUJO).
Na zijn studies ging hij aan de slag als leerkracht, een functie die hij uitoefende tot 2006. In deze periode was hij syndicaal afgevaardigde voor de christelijke onderwijsvakbond COC.[2] In de jaren 1990 was Bart De Nijn actief in de Vlaamse Volksbeweging, en richtte een nieuwe afdeling op in Mechelen.
Bij de lokale verkiezingen van 2000 werd hij opnieuw verkozen in de Mechelse gemeenteraad. Na het uiteenvallen van de Volksunie in 2001 koos hij voor de N-VA en werd hij arrondissementeel voorzitter van de partij. Bij de gemeente- en provincieraadsverkiezingen van 8 oktober 2006 verlengde hij zijn mandaat als gemeenteraadslid en werd hij tevens verkozen tot provincieraadslid. Kort daarna werd hij gedeputeerde van de provincie Antwerpen en volgde hij enige tijd Mark Demesmaeker op als algemeen secretaris van de N-VA, onder voorzitterschap van Bart De Wever. Bij de federale verkiezingen van 2010 behaalde hij als 14e opvolger op de N-VA-lijst voor de senaat 19.874 voorkeurstemmen.[3]
Bij de lokale verkiezingen in 2012 werd De Nijn zowel voor de gemeenteraad als de provincieraad verkozen. Hij was lijsttrekker voor de provincieraad in het provinciedistrict Mechelen.[4] Zijn N-VA werd ook daar de grootste partij met 28.372 stemmen of 28,6%, persoonlijk wist hij 8.298 kiezers te overtuigen en werd daarmee de tweede populairste politicus na Kris Peeters (9.159 naamstemmen).[5] Voor de gemeenteraad behaalde zijn partij 23,2% oftewel 12.244 stemmen. Hijzelf kreeg - vanop de derde plaats - 1.223 voorkeurstemmen.[6] Hij besloot te stoppen als gedeputeerde om in het schepencollege te zetelen. Op 2 januari 2013 werd hij aangesteld als schepen van openbare werken in Mechelen. Van februari 2013 tot mei 2014 zetelde hij in de Belgische Senaat ter opvolging van Piet De Bruyn.[7] Hierdoor moest hij ook ontslag nemen als provincieraadslid.
In oktober 2015 vond de correctionele rechtbank van Mechelen De Nijn schuldig aan belangenvermenging[8], maar op 3 mei 2017 sprak het Hof van Beroep in Antwerpen hem over de hele lijn vrij[9]. Gedurende de procesgang nam De Nijn vrijwillig ontslag als schepen van Mechelen. Na zijn vrijspraak werd hij in december 2017 terug schepen van Mechelen. Hij bleef schepen tot aan de gemeenteraadsverkiezingen van 2018.
In de zomer van 2018, toen naar aanloop van de gemeenteraadsverkiezingen van dat jaar de lokale lijst volop werd gevormd, kwam het tot een breuk met N-VA. De Nijn verklaarde zich niet te kunnen vinden in de inhoud van de campagne en de samenstelling van de lokale Mechelse lijst [10]. De Nijn aanvaardde medio augustus het aanbod van de CD&V om als onafhankelijke kandidaat de lokale lijst te duwen [11]. Hij werd echter niet herkozen in de Mechelse gemeenteraad.[12]
Privéleven
[bewerken | brontekst bewerken]Hij is gehuwd en heeft drie zonen.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ Algemene informatie - Kandidaat-titularissen N-VA; ibz
- ↑ Bart De Nijn in het kort[dode link]; Officiële website
- ↑ Verkiezingen 2010: Bart De Nijn; Het Belang van Limburg
- ↑ Provincieraadkopstukken Peter Bellens en Bart De Nijn; RTV; 14 oktober 2012
- ↑ Uitslag provincieraadsverkiezingen 2012 - Provinciedistrict Mechelen; Vlaanderenkiest.be
- ↑ Gemeenteraadsverkiezingen 2012 - Mechelen; Vlaanderenkiest.be
- ↑ De Nijn kiest voor Mechelen en Senaat. De Standaard (19 oktober 2012). Geraadpleegd op 19 oktober 2012.
- ↑ Mechels schepen Bart De Nijn veroordeeld voor belangenvermenging; De Standaard; 26 oktober 2015
- ↑ Schepen vrijgesproken: "Mentaal ben ik door een hel gegaan"; Gazet van Antwerpen; 3 mei 2017
- ↑ Mechels schepen Bart De Nijn (N-VA) geen kandidaat meer. Knack (2 juni 2018). Geraadpleegd op 12 oktober 2018.
- ↑ Bart De Nijn (ex-N-VA) verkozen tot lijstduwer Mechelse CD&V. Gazet van Antwerpen (15 augustus 2018). Geraadpleegd op 12 oktober 2018.
- ↑ Overstappers N-VA overleven kiesstrijd niet, Het Laatste Nieuws, 15 oktober 2018.
| Voorganger: Joris Roets |
Voorzitter van VUJO 1984 - 1985 |
Opvolger: Bart Tommelein |
· 
· 