Naar inhoud springen

August Schmidhuber

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
August Schmidhuber
SS-Standartenführer August Schmidhuber
SS-Standartenführer August Schmidhuber
Geboren 8 mei 1901
Augsburg, Koninkrijk Beieren, Duitse Keizerrijk
Overleden 19 februari 1947
Belgrado, SR Servië, SFR Joegoslavië
Rustplaats Belgrado, Servië[1]
Religie Rooms-Katholiek, kerkuittreding op 14 mei 1935 daarna Gottgläubig[2]
Land/zijde Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk
Vlag van Duitsland tijdens de Weimarrepubliek Weimarrepubliek
Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Onderdeel Deutsches Heer
Reichswehr
Vrijkorps von Epp
Sturmabteilung
Allgemeine-SS
SS-Verfügungstruppe
Waffen-SS
Dienstjaren 1919 - 1931
1933 - 1945
Rang
SS-Brigadeführer en Generalmajor in de Waffen-SS
Eenheid Vrijkorps von Epp
5 mei 1919 - 15 juni 1919[3][4]
9.Kie/Schützen Rgt 42
16 juni 1919 -
30 september 1919[4]
11.Kie/Gebirgsjägerregiment 19[3]
1 januari 1921 -
4 mei 1931[5]
SA-Gruppe Hochland
16 juli 1933[3] - 1 januari 1934[2]
SA-Schule "Seeo"
1 januari 1934 -
31 oktober 1934[6][2]
Bevel 7./SS-Standarte 1
17 mei 1935 -
1 februari 1936[6][2]
I./Germania
1 mei 1939 -
1 december 1941[6]
II./SS-Infanterie-Regiment 11
14 oktober 1941 -
15 april 1942[6][7]
SS-Gebirgsjäger-Regiment 2[6]
15 april 1942 -
22 oktober 1942[7]
SS-Freiwilligen-Gebirgsjäger-Regiment 14
22 oktober 1943 -
17 april 1944[6][8]
Plaatsvervangend commandant 7. SS-Freiwilligen-Gebirgs-Division Prinz Eugen
28 november 1943 -
december 1943[8]
21. Waffen-Gebirgs-Division der SS Skanderbeg (albanische Nr. 1)
17 april 1944 -
11 december 1944[9][8]
7. SS-Freiwilligen-Gebirgs-Division Prinz Eugen
20 januari 1945 -
mei 1945[6][9][10]
Slagen/oorlogen Tweede Wereldoorlog
Onderscheidingen Zie decoraties
Ander werk Brouwer
1916 - 1919[4]
Gouverneur van Dubrovnik
12 september 1943[11]
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

August Schmidhuber (Augsburg, 8 mei 1901 - Belgrado, 19 februari 1947), was een SS-Brigadeführer (brigadegeneraal) en Generalmajor in de Waffen-SS tijdens de Tweede Wereldoorlog.[12]

Hij werd schuldig bevonden aan oorlogsmisdrijven en werd veroordeeld tot de dood door ophanging.

Op 8 mei 1901 werd August Schmidhuber geboren in Augsburg. Hij was de zoon van een regeringsfunctionaris. Na het basisonderwijs, volgde Schmidhuber voor drie jaar een opleiding tot brouwer in de brouwerij van Rudolf Sietz[6] tot 1919. Op 5 mei 1919 meldde hij zich voor twaalf jaar aan in de Reichswehr. Na zijn basisopleiding in Ulm, werd hij geplaatst bij het Schützenregiment 42. Hierna werd Schmidhuber overgeplaatst naar het 11./Gebirgsjägerregiment 19. Op 1 november 1926 werd hij bevorderd tot Oberfeldwebel (sergeant). Op 4 mei 1927 trouwde Schmidhuber met Agnes Heine[6]. Het echtpaar bleef kinderloos[5]. Op 4 mei 1931 nam hij ontslag uit het leger[3][6]. Hij ging weer werken als brouwer, en werd lid van de Beierse Volkspartij. Hij kandideerde voor de landraad van het Landkreis Lindau.

Op 16 juli 1933 werd Schmidhuber lid van de Sturmabteilung, en werd als SA-Oberscharführer (sergeant) in de SA-Gruppe Hochland geplaatst. Vanaf 1 januari 1934 tot 31 oktober 1934 was hij commandant van de SA-Schule "Seeo". Op 17 mei 1935 stapte hij over naar de SS-Verfügungstruppe, en werd als SS-Obersturmführer (eerste luitenant) commandant van de 7e Sturmbann in het SS-Standarte 1. Vanaf februari 1936 tot mei 1938 was Schmidhuber compagniecommandant in het regiment SS-Standarte "Germania", en werd op 13 september 1936 bevorderd tot SS-Hauptsturmführer (kapitein). Op 1 mei 1939 nam hij van Werner Dörffler-Schuband het commando van het 1e bataljon in regiment "Germania" over. Hij nam met zijn bataljon deel aan de Poolse Veldtocht en de slag om Frankrijk, hiervoor werd hij onderscheiden met de beide klassen van het IJzeren Kruis 1939. Op 1 januari 1941 werd Schmidhuber commandant van het 2e bataljon in het SS-Infanterie-Regiment 11, en nam op 14 oktober 1941 het commando over het gehele regiment op zich. Het regiment werd wegens zware verliezen ontbonden, en de overgebleven manschappen werden verdeeld over de regimenten "Der Führer" en "Deutschland“ en de divisie "Das Reich“. Schmidhuber bleef het bevel voeren over de overblijfselen van de regimentsstaf tot april 1942, toen de divisie voor nieuwe uitrusting naar Frankrijk werd gestuurd. Op 21 juni 1941 werd hij bevorderd tot SS-Obersturmbannführer (luitenant-kolonel). Hierna volgde zijn benoeming tot commandant van het SS-Gebirgsjäger-Regiment 2 (later SS-Freiwilligen-Gebirgsjäger-Regiment 14) in de divisie "Prinz Eugen". In deze functie werd Schmidhuber op 20 april 1943 bevorderd tot SS-Standartenführer (kolonel). Vanaf 28 november 1943 tot december 1943 verving hij Carl von Oberkamp, die vanwege ziekte afwezig was, als commandant van de divisie "Prinz Eugen".

Op 17 april 1944 werd Schmidhuber benoemd tot commandant van de 21e Waffen-Gebirgs-Division der SS "Skanderbeg", die in oprichting was. Hij werd op 21 juni 1944 bevorderd tot SS-Oberführer.

Net als de divisie "Prinz Eugen", trad de divisie, die grotendeels bestond uit Albanese vrijwilligers en Duitse kaderpersoneel bestond, extreem brutaal op tegen vermeende en daadwerkelijke partizanen, waarbij gewelddadige excessen niet zelden voorkwamen, waarvan sommige specifiek gericht waren op de burgerbevolking. Naarmate de oorlog vorderde, verloor de divisie door deserties manschappen, en hield zo praktisch op te bestaan bij de jaarwisseling van 1944/45. De divisie werd ontbonden, en de rest van de divisie werd onder het bevel van de divisie "Prinz Eugen" gezet.

Op 20 januari 1945 werd Schmidhuber als opvolger van Otto Kumm benoemd tot commandant van 7. SS-Freiwilligen-Gebirgs-Division Prinz Eugen. En werd als zodanig op 30 januari 1945 bevorderd tot SS-Brigadeführer en Generalmajor in de Waffen-SS.

Aan het einde van de oorlog, werd hij in Slovenië door het Rode Leger krijgsgevangen gemaakt. Hij werd uitgeleverd aan Belgrado, en door een Joegoslavische militaire rechtbank beschuldigd van deelname aan bloedbaden, deportaties en wreedheden tegen burgers en veroordeeld tot de dood door ophanging.

Schmidhuber bekleedde verschillende rangen in zowel de Allgemeine-SS als Waffen-SS. De volgende tabel laat zien dat de bevorderingen niet synchroon liepen.

Datum Deutsches Heer Reichswehr Sturmabteilung Allgemeine-SS Waffen-SS
5 mei 1919[3][6][13] Schütze
1 juli 1921[6][13]
Oberschütze
1 oktober 1922[3][6][13]
Gefreiter
1 november 1923[3][6][13]
Oberjäger
(Unteroffizier)
1 april 1926[6][13]
Unterfeldwebel
1 november 1926[3][6][13]
Oberfeldwebel
16 juli 1933[3][6][13]
SA-Oberscharführer
17 mei 1935[3][14][13]
SS-Obersturmführer
13 september 1936[3][14][13]
SS-Hauptsturmführer
30 januari 1939[3][6][13]
SS-Sturmbannführer
21 juni 1941[3][15][13]
SS-Obersturmbannführer der Waffen-SS[13]
30 april 1943[13]
(met ingang van 20 april 1943[3][6][13])
SS-Standartenführer der Waffen-SS[13]
8 juli 1944[13]
(met ingang van 21 juni 1944[6][9][13])
SS-Oberführer der Waffen-SS[13]
30 januari 1945[6][9][13]
SS-Brigadeführer Generalmajor in de Waffen-SS

Lidmaatschapsnummer

[bewerken | brontekst bewerken]

SS-nr: 266450[12][16] (lid geworden op 17 mei 1935[2])

August Schmidhuber behaalde volgende decoraties:[16]
Selectie:

Commons heeft media­bestanden in de categorie August Schmidhuber.
Voorganger:
Niemand
Commandant van SS-Freiwilligen-Gebirgsjäger-Regiment 14 "Skanderbeg"
15 april 1942 – 28 november 1943
Opvolger:
SS-Sturmbannführer Bernhard Dietsche

Voorganger:
SS-Brigadeführer Josef Fitzthum
Commandant van 21. Waffen-Gebirgs-Division der SS Skanderbeg (albanische Nr. 1)
1 mei 1944 – januari 1945
Opvolger:
SS-Obersturmbannführer Alfred Graf

Voorganger:
SS-Brigadeführer Otto Kumm
Commandant van 7. SS-Freiwilligen-Gebirgs-Division Prinz Eugen
20 januari 1945 – 8 mei 1945
Opvolger:
Niemand