Naar inhoud springen

André Jaumotte

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

André baron Jaumotte (Jambes, 8 december 1919 - Ukkel, 18 december 2016) was een Belgisch burgerlijk ingenieur en hoogleraar aan de Université libre de Bruxelles.

André Jaumotte was een zoon van astronoom, meteoroloog en luchtvaartpionier Jules Jaumotte. Hij studeerde in 1943 af als burgerlijk ingenieur werktuigkunde en werd in 1945 assistent aan de Université libre de Bruxelles. Hij voerde onderzoek naar turbomachines en werd in 1952 tot gewoon hoogleraar benoemd.

Hij was hoogleraar aan de Université libre de Bruxelles en rector van deze universiteit van 1973 tot 1982. Hij doceerde er thermodynamica en stromingsleer, zetelde tevens de raad van bestuur voor en was voorzitter van het Erasmusziekenhuis. Jaumotte trad voor België en Europa ook op als energie-expert. Verder was hij:

  • voorzitter van de raad van bestuur van de Association des universités partiellement ou entièrement de langue française (AUPELF) (1981-1984)
  • hoofd van het Centre de Traumatologie et de Réadaptation (CTR)
  • voorzitter van de Internationale Brachet Stiftung
  • bestuurder van de Association Vinçotte Nuclear (AVN)
  • vicevoorzitter (1991-1993) en voorzitter (1993-2005) van het von Karman Institute.[1]
  • lid van de Conseil international de la langue française
  • bestuurder van de Stichting Paul-Henri Spaak
  • bestuurder van de Fondation Philippe Wiener - Maurice Anspach

Jaumotte bekleedde tevens een bestuursmandaat bij chemiebedrijf UCB.