Naar inhoud springen

Amade M’charek

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Aouatef Amade M’charek (Kasserine, 1967) is een hoogleraar (wetenschaps)antropologie aan de Universiteit van Amsterdam. Ze doet onderzoek naar de relatie tussen wetenschap en samenleving in het bijzonder op het gebied van de genetica en de forensische genetica[1].

Opleiding en onderzoek

[bewerken | brontekst bewerken]
De lezing van M'charek voor de Universiteit van Nederland

Aouatef Amade M’charek (1967) is geboren in de Tunesische stad Kasserine. Ze promoveerde op 13 december 2000 in Sociale wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam met haar proefschrift Technologies of similarities and differences : on the interdependence of nature and technology in the Human Genome Diversity Project met als promotor prof. dr. Selma Leydesdorff. Voor etnografisch onderzoek naar genetische kennis werkte ze zelf in de genetische laboratoria van onder andere de forensisch geneticus Peter de Knijff en afstammingsgeneticus Svante Pääbo[2]

In 2004 is M'charek benoemd als universitair hoofddocent aan de Universiteit van Amsterdam. In 2005 was ze de oprichter van de Forensic Science Master aan de Faculteit der Natuurwetenschappen, Wiskunde en Informatica (FNWI). Van 2010 tot 2014 was M'charek directeur van het onderzoeksprogramma Health, Care & the Body bij de afdeling antropologie. Op 1 januari 2015 werd ze benoemd tot hoogleraar Anthropology of Science aan de Faculteit der Maatschappij- en Gedragswetenschappen van de Universiteit van Amsterdam.

Tijdens de Maagdenhuisprotesten in 2015 waarbij 300 studenten het Maagdenhuis in Amsterdam bezetten uit protest tegen de arrestatie van 42 studenten bij de ontruiming van het Bungehuis koos M'charek actief de kant van de studenten. Zo had ze een belangrijke rol in de precommissie 'Democratisering en Decentralisering'. De Maagdenhuisbezetters hadden tijdens hun acties aangegeven vragen stelden bij het algehele democratisch gehalte van de UvA. De commissie 'Democratisering en Decentralisering' probeerde zowel de protesterende studenten als de medezeggenschapsraden met elkaar in gesprek te brengen en samen meer democratie in het bestuur van de UvA te initiëren.

Publicaties (Selectie)

[bewerken | brontekst bewerken]