Naar inhoud springen

Boekenbon Literatuurprijs

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf AKO Literatuurprijs)
Boekenbon Literatuurprijs
Uitgereikt door Stichting Jaarlijkse Literatuurprijs voor Fictie en Non-fictie
Alternatieve titel(s) BookSpot Literatuurprijs
ECI Literatuurprijs
AKO Literatuurprijs
Generale Bank Literatuurprijs
(G)prijs
Fortis Literatuurprijs
Land Vlag van Nederland Nederland, Vlag van België België
Eerst uitgereikt 1987
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Literatuur

De Boekenbon Literatuurprijs (tot 2020 bekend als BookSpot Literatuurprijs, tot 2018 als ECI Literatuurprijs en voor 2014 als AKO Literatuurprijs) is de literatuurprijs van de onafhankelijke Stichting Jaarlijkse Literatuurprijs voor fictie en non-fictie. De stichting telt zes leden met Winnie Sorgdrager als voorzitter en benoemt elk jaar een onafhankelijke jury.[1]

Boeken die verschenen tussen 1 juli van het jaar waarin de prijs wordt uitgereikt en 1 juli van het voorgaande jaar kunnen genomineerd worden. Tot en met 2019 werd de prijs drieëndertig keer toegekend; zes keer (18%) aan een vrouw en zevenentwintig keer (82%) aan een man.

Vanwege het hoge prijzengeld is de Boekenbon Literatuurprijs naast de Libris Literatuur Prijs en de Fintro Literatuurprijs de belangrijkste literatuurprijs voor Nederlandstalige literatuur.

In 1986 werd de AKO Literatuurprijs ingesteld door de Nederlandse winkelketen AKO, onderdeel van uitgeversbedrijf Audax, waarmee het bedrijf het lezen van literatuur wil bevorderen en de belangstelling voor boeken wil vergroten. Van 1987 tot en met 1996 werd de prijs onder die naam uitgereikt.

Van 1997 tot en met 1999 werd de prijs gesponsord door de Belgische Generale Bank. In die periode heette de prijs Generale Bank Literatuurprijs of de (G)prijs.[2] Na de overname van de Generale Bank door Fortis werd de naam in 1999 Fortis Literatuurprijs, maar onder die naam is de prijs nooit uitgereikt.

In 2000 werd boekhandelketen AKO weer sponsor en werd de naam tot en met 2014 weer AKO Literatuurprijs. Vanaf 2015 sponsort de online boekenwinkel ECI en werd de naam ECI Literatuurprijs.[3][4]

In 2016 werd een Lezersprijs geïntroduceerd in samenwerking met het NRC Handelsblad en De Standaard. Deze kranten stellen een jury samen van 25 lezers uit Nederland en 25 uit Vlaanderen. Onder leiding van Peter Vandermeersch, voorzitter van de lezersjury, kiezen zij hun eigen winnaar uit de door de vakjury geselecteerde shortlist. De Lezersprijs bestaat uit een bedrag van 10.000 euro. Het eerste jaar was Martin Michael Driessen de winnaar van de Lezersprijs die in 2016 ook de ECI Literatuurprijs won.[5]

Van 2017 tot 2019 ontvingen ook alle genomineerden een bedrag. (Te weten 5000 euro.)

In maart 2018 werd de naam gewijzigd in BookSpot Literatuurprijs omdat de sponsor ECI werd herdoopt tot BookSpot.[6] Tijdens de Bookspot-periode werden een aantal veranderingen doorgevoerd. Behalve de verbreding van de prijs werd de jury die eerst alleen uit beroepsrecensenten uit Nederland en Vlaanderen bestond aangevuld met boekverkopers.[7] De juryvoorzitter was vaak uit het openbare leven afkomstig, met name uit de politiek.

In 2019 werd de prijs verbreed met een aparte literatuurprijs voor non-fictieboeken (met als eerste winnaar de slavist Sjeng Scheijen. De prijzen bestonden elk uit een bedrag van 50.000 euro en een sculptuur.

Binnen een week na het uitreiken van de prijs in 2019 werd bekend, dat het contract van de stichting met de boekenwebwinkel Bookspot niet verlengd zal worden, en dat de stichting op zoek moet naar een nieuwe sponsor.[7] Begin maart 2020 werd bekendgemaakt dat de prijs minimaal 5 jaar gesteund wordt door de Boekenbon b.v., een dochterorganisatie van de Coöperatieve Koninklijke Boekverkopersbond. De naam van de prijs wordt gewijzigd naar Boekenbon Literatuurprijs. De prijzen voor fictie en non-fictie worden weer samengevoegd tot één prijs voor het beste literaire boek van het jaar.[8]

1987-1996: AKO Literatuurprijs

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Land Winnaar Nominatie Juryvoorzitter
1987 Vlag van Nederland J. Bernlef - Publiek geheim Hans Van Mierlo
1988 Vlag van Nederland Geerten Meijsing - Veranderlijk en wisselvallig Joop den Uyl & Hedy d'Ancona
1989 Vlag van België Brigitte Raskin - Het koekoeksjong Erik Jurgens
1990 Vlag van Nederland Louis Ferron - Karelische nachten Arie van der Zwan
1991 Vlag van Nederland P.F. Thomése - Zuidland Frits Bolkestein
1992 Vlag van Nederland Margriet de Moor- Eerst grijs dan wit dan blauw Wim Duisenberg[9]
1993 Vlag van Nederland Marcel Möring - Het grote verlangen Mark Eyskens
1994 Vlag van Nederland G.L. Durlacher - Quarantaine Frans Andriessen
1995 Vlag van Nederland Connie Palmen - De vriendschap Paula D'Hondt
1996 Vlag van Nederland Frits van Oostrom - Maerlants wereld' Henk Vonhoff

1997-1999: Generale Bank Literatuurprijs

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Land Winnaar Nominatie Juryvoorzitter
1997 Vlag van Nederland A.F.Th. van der Heijden - Onder het plaveisel het moeras Marcel van Dam
1998 Vlag van Nederland Herman Franke - De verbeelding Jan Hoet
1999 Vlag van Nederland Karel Glastra van Loon - De passievrucht Aad Nuis

2000-2014: AKO Literatuurprijs

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Land Winnaar Nominatie Juryvoorzitter
2000 Vlag van Nederland Arnon Grunberg - Fantoompijn Wilfried Martens
2001 Vlag van Nederland Jeroen Brouwers - Geheime kamers Schelto Patijn
2002 Vlag van Nederland Allard Schröder - De hydrograaf Louis Tobback
2003 Vlag van Nederland Dik van der Meulen - Multatuli: leven en werk van Eduard Douwes Dekker Wim Kok
2004 Vlag van Nederland Arnon Grunberg - De asielzoeker Paul Rosenmöller
2005 Vlag van Nederland Jan Siebelink - Knielen op een bed violen Hans Dijkstal
2006 Vlag van Nederland Hans Münstermann - De Bekoring Laurentien Brinkhorst
2007 Vlag van Nederland A.F.Th. van der Heijden - Het schervengericht Gerlach Cerfontaine
2008 Vlag van Nederland Doeschka Meijsing - Over de liefde Wim Deetman (346 boeken)
2009 Vlag van België Erwin Mortier - Godenslaap Guy Verhofstadt (390 boeken)
2010 Vlag van België David Van Reybrouck - Congo: een geschiedenis Femke Halsema
2011 Vlag van Nederland Marente de Moor - De Nederlandse maagd Ernst Hirsch Ballin
2012 Vlag van België Peter Terrin - Post mortem Jozias van Aartsen
2013 Vlag van Nederland Joke van Leeuwen - Feest van het begin Patrick Janssens
2014 Vlag van België Stefan Hertmans - Oorlog en terpentijn Job Cohen

2015-2017: ECI Literatuurprijs

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Land Winnaar Nominatie Juryvoorzitter Lezersprijs
2015 Vlag van Nederland Jeroen Brouwers - Het hout Andrée van Es /
2016 Vlag van Nederland Martin Michael Driessen - Rivieren Louise Fresco Martin Michael Driessen - Rivieren
2017 Vlag van België Koen Peeters - De mensengenezer Thom de Graaf Koen Peeters - De mensengenezer

2018-2019: BookSpot Literatuurprijs

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Land Winnaar Nominaties Jury Lezersprijs
2018 Vlag van Nederland Tommy Wieringa - De heilige Rita Tommy Wieringa - De heilige Rita
2019 Vlag van Nederland



Vlag van Nederland

fictie

Wessel te Gussinklo - De hoogstapelaar



non-fictie

Sjeng Scheijen - De avant-gardisten. De Russische Revolutie in de kunst, 1917-1935

fictie

non-fictie

Peter Buwalda - Otmars zonen

2020-2024: Boekenbon Literatuurprijs

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Land Winnaar Nominaties Jury
2020 Vlag van Nederland Oek de Jong - Zwarte schuur
2021 Vlag van Nederland Wessel te Gussinklo - Op weg naar De Hartz
2022 Vlag van Nederland Anjet Daanje - Het lied van ooievaar en dromedaris
2023 Vlag van België Jan Vantoortelboom - Mauk
2024 Vlag van Nederland Esther Gerritsen - Gebied 19
  • In 2005 ontstond er een rel omdat het controversiële GeenStijl.nl beweerde dat de winnaar al vast stond voordat de jury een keuze had gemaakt. De 'shortlist van genomineerden' zou enkel dienen om de verkoopcijfers op te drijven. Geenstijl beweerde dat Tommy Wieringa zou winnen met zijn boek Joe Speedboot. Dit werd breed uitgemeten in de media, maar bleek onjuist want Jan Siebelink won met Knielen op een bed violen; het werd een nationale bestseller.[10]
  • In datzelfde jaar, in 2005, vond juryvoorzitter Hans Dijkstal het vreemd dat een Nederlandse literatuurprijs Engelse termen zoals longlist en shortlist hanteert. Een oproep naar alternatieve benamingen in het tijdschrift Onze Taal bracht tiplijst voor de eerste juryselectie van 25 boeken en toplijst voor de zes genomineerden. Deze termen werden gebruikt tot ze 2015 terug werden vervangen door longlist en shortlist.[11]