Naar inhoud springen

15e Grammy Awards

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Grammy Awards 1973
Grammy Awards
Datum 3 maart 1973
Locatie Tennessee Theatre, Nashville
Host Andy Williams
Netwerk CBS
Vorige 14e Grammy Awards
Volgende 16e Grammy Awards
Portaal  Portaalicoon   Muziek

De vijftiende editie van de jaarlijkse uitreiking van de Grammy Awards vond plaats op 3 maart 1973 in Nashville en werd rechtstreeks uitgezonden door tv-zender CBS, en gepresenteerd door Andy Williams. Zoals gebruikelijk was er in Los Angeles tegelijkertijd een tweede ceremonie, waar de minder belangrijk geachte Grammy's (onder meer voor klassieke muziek en jazz) werden uitgereikt. Deze ceremonie werd niet op tv uitgezonden.

Het was voor het eerst (en meteen ook voor het laatst) dat de tv-uitzending van de Grammy Awards niet in New York of Los Angeles plaatsvond, maar in Nashville. Het was tevens voor het eerst dat CBS de uitzending verzorgde, nadat ABC het twee jaar had gedaan. CBS heeft sindsdien tot op de dag van vandaag de Grammy uitzendingen voor z'n rekening genomen.

De genomineerden en winnaars werden zoals gebruikelijk aangekondigd door verschillende gastpresentatoren. Voor het derde jaar deed de Amerikaanse groep Fifth Dimension dat op heel eigen wijze: de vijf leden zongen korte stukjes van de vijf genomineerde artiesten in de categorie Best New Artist[1].

"The First Time Ever I Saw Your Face" van Roberta Flack won twee belangrijke categorieën, Record of the Year en Song of the Year. In de tweede categorie ging de Grammy naar de componist van het nummer, Ewan MacColl. Het album Concert for Bangla Desh, met daarop de registratie van het beroemde benefietconcert voor Bangladesh in New York op 1 augustus 1971, won de prestigieuze Album of the Year categorie.

Een opvallende winnaar was Papa Was A Rollin' Stone van The Temptations. Het nummer won in de categorieën Best R&B Song, Best R&B Vocal Performance en Best R&B Instrumental Performance. Vooral de laatste categorie was opmerkelijk. Voor deze categorie hadden de organisatoren van de Grammy's de b-kant van de single genomineerd, die uit een lange instrumentale versie bestond. Paul Riser, die de instrumentale versie had gearrangeerd en de kenmerkende trombone-solo verzorgde, kreeg er een Grammy voor.

Dirigent Sir Georg Solti won de meeste prijzen, namelijk drie, voor zijn uitvoeringen van de 7e en 8e symfonieën van Mahler. De 8e symfonie, uitgevoerd op het album Mahler: Symphony No. 8 in E Flat (Symphony of a Thousand), won drie Grammy's; twee voor Solti en een voor de technici op het album.

Billy Preston, Roberta Flack, Aretha Franklin, Michel Legrand en The Temptations wonnen allen twee Grammy Awards.

Elvis Presley won zijn tweede Grammy in zijn carrière en het was opnieuw eentje in een Gospel-categorie. He Touched Me kreeg een prijs voor Best Inspirational Album.

Komiek Bill Cosby kreeg zijn achtste Grammy in negen jaar in de categorie Best Comedy Recording (het enige jaar waarin hij tot dan toe géén Grammy had gewonnen was 1971 geweest).

Helen Reddy, die met haar single I Am Woman een Grammy won, zorgde voor enige ophef door in haar dankwoordje God te danken "omdat zij alles mogelijk heeft gemaakt".[2]

Winnaars

[bewerken | brontekst bewerken]

Algemeen

[bewerken | brontekst bewerken]

Pop

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Pop Vocal Performance (zangeres)
    • "I am woman" - Helen Reddy
  • Best Pop Vocal Performance (zanger)
  • Best Pop Vocal Performance (duo/groep)
  • Best Pop Instrumental Performance
  • Best Pop Instrumental Performance with Vocal Coloring (Voor hoofdzakelijk instrumentale muziek met achtergrondzang)

Country

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Country Vocal Performance (zangeres)
  • Best Country Vocal Performance (zanger)
  • Best Country Vocal Performance (duo/groep)
  • Best Country Instrumental Performance
    • "The Real McCoy" - Charlie McCoy
  • Best Country Song

R&B

[bewerken | brontekst bewerken]

Folk

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Ethnic or Traditional Recording

Gospel

[bewerken | brontekst bewerken]

Jazz

[bewerken | brontekst bewerken]

Klassieke muziek

[bewerken | brontekst bewerken]

Vetgedrukte namen ontvingen een Grammy. Overige uitvoerenden, zoals orkesten, solisten e.d., die niet in aanmerking kwamen voor een Grammy, staan in kleine letters vermeld.

Comedy

[bewerken | brontekst bewerken]

Composing and Arranging (Compositie en Arrangementen)

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Instrumental Composition
  • Best Original Score Written for a Motion Picture or TV Special (Beste muziek geschreven voor film of tv)
  • Best Instrumental Arrangement
  • Best Arrangement Accompanying Vocals (Beste arrangement met zangbegeleiding)

Kinderrepertoire

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Recording for Children
    • "The Electric Company" - Bill Cosby & Rita Moreno (uitvoerenden); Christopher Cerf, Joe Raposo & Lee Chamberlin (producers)

Musical

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Score From an Original Cast Album
    • "Don't Bother Me, I Can't Cope" - Micki Grant (componist); Jerry Ragovoy (producer)

Hoezen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Album Cover
    • Acy R. Lehman (ontwerper) & Harvey Dinnerstein (grafisch artiest) voor "The Siegel-Schwall Band" (uitvoerenden: The Siegel-Schwall Band)
  • Best Album Notes (Beste hoestekst)
    • Tom T. Hall voor "Greatest Hits" (uitvoerende: Tom T. Hall)
  • Best Album Notes (Classical)
    • James Lyons voor "Vaughan Williams: Symphony No. 2 (A London Symphony)" (uitvoerende: Andre Previn)

Production and Engineering (Productie en Techniek)

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Best Engineered Recording (Non Classical) (Beste techniek op een niet-klassiek album)
    • Armin Steiner (technicus) voor "Moods" (uitvoerende: Neil Diamond)
  • Best Engineered Recording (Classica) (Beste techniek op een klassiek album)

Gesproken Woord

[bewerken | brontekst bewerken]

Zie ook

[bewerken | brontekst bewerken]
[bewerken | brontekst bewerken]
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=15e_Grammy_Awards&oldid=67236270"