Naar inhoud springen

150mm-kanon

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hr.Ms. De Ruyter vuurt met haar 150mm-kanonnen

Een 150mm-kanon was een kanon met een diameter van 150 millimeter (15 cm), dat vrijwel altijd handmatig bediend werd. Dit type kanon werd van eind negentiende eeuw tot circa 1970 gebruikt, toen het werd vervangen door modernere, computergestuurde kanonnen.

150mm-kanonnen kwamen vooral voor als hoofdgeschut op pantserdekschepen, kanonneerboten, lichte kruisers en op sommige torpedobootjagers en als secundair geschut op pantserschepen, slagkruisers en slagschepen. Ook werden ze voor kustverdediging en artillerie ingezet. Hoewel 150mm-kanonnen een aanzienlijke kracht hadden, waren ze niet capabel om slagkruisers of slagschepen te dempen. Tegenwoordig zijn de meeste marineschepen (qua kanonnen) bewapend met 76mm- of 127mm-kanonnen.[1]

Hieronder enkele voorbeelden van schepen en stellingen bewapend met 150mm-kanonnen in de Tweede Wereldoorlog.

Nederland

Nederland gebruikte 150mm-kanonnen op verschillende schepen en stellingen, zoals:

150mm-kanon in een kazemat in Normandië
Verenigd Koninkrijk

De Royal Navy gebruikte 150mm-kanonnen op verschillende schepen en stellingen, zoals:

De brug en 150mm-kanonnen van de Hr.Ms. De Ruyter in het Marinemuseum in Den Helder
Japan

Japan gebruikte 150mm-kanonnen voornamelijk als secundair geschut bij slagschepen en slagkruisers, zoals:

Verenigde Staten

De Verenigde Staten gebruikte 150mm-kanonnen voornamelijk als hoofdgeschut van lichte kruisers en secundair geschut bij vliegdekschepen en slagschepen.

Italië

Italië gebruikte 150mm-kanonnen voornamelijk als hoofdgeschut van lichte kruisers en torpedobootjagers.

[bewerken | brontekst bewerken]