Xherdan Shaqiri

Zwitsers voetballer

Xherdan Shaqiri (Gjilan, 10 oktober 1991) is een Zwitsers-Kosovaars voetballer die doorgaans als aanvallende middenvelder speelt. Hij verruilde Chicago Fire in augustus 2024 voor zijn oude club FC Basel. Shaqiri debuteerde in 2010 in het Zwitsers voetbalelftal.

Xherdan Shaqiri
Xherdan Shaqiri
Persoonlijke informatie
Volledige naam Xherdan Shaqiri
Bijnaam De machtige kuifarend van Gjilan[1]
De Messi van de Alpen
Geboortedatum 10 oktober 1991
Geboorteplaats Gjilan, Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië (nu Vlag van Kosovo Kosovo)
Lengte 169 cm
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Zwitserland FC Basel
Rugnummer 10
Contract tot 30 juni 2027
Jeugd
1999–2001
2001–2009
Vlag van ZwitserlandSV Augst
Vlag van ZwitserlandFC Basel
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2009–2012
2012–2015
2015
2015–2018
2018–2021
2021–2022
2022–2024
2024–
Vlag van ZwitserlandFC Basel
Vlag van Duitsland Bayern München
Vlag van Italië Internazionale
Vlag van Engeland Stoke City
Vlag van Engeland Liverpool
Vlag van Frankrijk Olympique Lyonnais
Vlag van Verenigde Staten Chicago Fire
Vlag van Zwitserland FC Basel
91(18)
52(11)
15(1)
84(15)
45(7)
11(2)
69(14)
7(1)
Interlands **
2007–2008
2008–2009
2009
2009–2011
2010–2024
Vlag van ZwitserlandZwitserland –17
Vlag van ZwitserlandZwitserland –18
Vlag van ZwitserlandZwitserland –19
Vlag van ZwitserlandZwitserland –21
Vlag van ZwitserlandZwitserland
10(0)
5(0)
5(3)
7(1)
125(32)

* Bijgewerkt op 27 oktober 2024
** Bijgewerkt op 16 juli 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Biografie

bewerken

Shaqiri werd in Gjilan geboren als zoon van Albanese ouders. Het gezin emigreerde in 1992, kort na zijn geboorte, naar Zwitserland. Ze vestigden zich in Augst, een kleine stad in het kanton Basel-Landschaft, vlak bij de Franse en Duitse grens.[2][3] Shaqiri is moslim.[4][5]

Clubcarrière

bewerken

FC Basel

bewerken

Shaqiri stroomde in 2009 door vanuit de jeugd van FC Basel, waarvoor hij dat jaar op 12 juli in het eerste elftal debuteerde, tegen FC St. Gallen. Op 9 november 2009 volgde zijn eerste doelpunt in zijn professionele voetbalcarrière. Shaqiri speelde in drie seizoenen meer dan negentig competitiewedstrijden voor FC Basel. Hiermee werd hij in zowel 2010, 2011 als 2012 Zwitsers landskampioen en won hij in zowel 2010 als 2012 de nationale beker. Nadat hij in het seizoen 2009/10 voor Basel debuteerde in de UEFA Europa League, deed hij dat een seizoen later ook in de UEFA Champions League.

Bayern München

bewerken

Shaqiri tekende in de zomer van 2012 een contract bij Bayern München, dat 11,6 miljoen euro voor hem betaalde.[6] Op 12 augustus 2012 debuteerde hij voor de Duitse club, in de met 2-1 gewonnen Duitse supercup tegen Borussia Dortmund. Een week later was hij voor SSV Jahn Regensburg goed voor een goal en twee assists. Hij viel daarin na rust in voor Franck Ribéry. Zijn eerste competitiedoelpunt maakte hij in een wedstrijd tegen Borussia Mönchengladbach, eind 2012. Op 30 maart 2013 was hij goed voor een goal en twee assists in een 9-2 overwinning op Hamburger SV. In zijn eerste seizoen speelde Shaqiri mee in 26 competitieduels. Hij won dat seizoen met Bayern zowel het landskampioenschap, de nationale beker als de Champions League. In alle competities was Shaqiri goed voor acht goals en dertien assists.

Hij begon zijn tweede seizoen met verliezen van de Duitse supercup van Dortmund en het winnen van de UEFA Super Cup van Chelsea. Op 21 december 2013 speelde hij tachtig minuten in de met 2–0 gewonnen finale van het wereldkampioenschap voetbal voor clubs 2013. Op 15 februari 2014 scoorde hij tweemaal in een 4-0 overwinning op SC Freiburg. Hij speelde een stuk minder wedstrijden, maar kwam nog steeds tot zeven goals en vier assists. Ook in zijn derde seizoen werd hij geen basisspeler bij Bayern, in tweeënhalf jaar kwam hij tot 81 wedstrijden, zeventien goals en negentien assists. Door zijn tijd bij Bayern werd hij de Zwitser met de meeste prijzen in clubvoetbal: dertien.

Internazionale

bewerken

Shaqiri tekende in januari 2015 een contract tot 2019 bij Internazionale, dat 15 miljoen euro voor hem betaalde. Het eerste half jaar van zijn verbintenis was officieel op huurbasis, omdat Inter hem toen nog niet mocht kopen in verband met Financial Fair Play-regels.[7][8][9] Op 17 januari maakte hij tegen Empoli zijn debuut voor de club. Op 15 februari was hij goed voor zijn eerste doelpunt in een 4-1 overwinning op Atalanta Bergamo, waarin hij bovendien nog een assist gaf. Vier dagen later scoorde hij ook in een 3-3 gelijkspel tegen Celtic in de tussenronde van de Champions League. Shaqiri kwam in twintig wedstrijden bij Internazionale tot drie goals en twee assists, waarna Inter besloot niet met hem door te willen.

Stoke City

bewerken

Shaqiri tekende in augustus 2015 een contract tot medio 2020 bij Stoke City, de nummer negen van de Premier League in het voorgaande seizoen. Dat betaalde 17 miljoen euro voor hem aan Internazionale, wat een recordtransfer was voor de Engelse club.[10] Hij maakte op 22 augustus tegen Norwich City met een assist zijn debuut voor Stoke. Op 5 december gaf hij beide assists in een 2-0 overwinning op Manchester City. Op 28 december scoorde hij tegen Everton in een 3-2 overwinning zijn eerste twee doelpunten voor de club. Op 22 oktober 2016 scoorde Shaqiri twee doelpunten in een 2-0 overwinning op Hull City.

Zijn derde seizoen was qua cijfers zijn beste: hij scoorde acht goals en gaf zeven assists, maar eindigde met Stoke op de negentiende plek, waardoor de ploeg degradeerde uit de Premier League. Shaqiri speelde drie seizoenen voor de Engelse club en kwam tot 92 wedstrijden, vijftien goals en vijftien assists.

Liverpool

bewerken

Shaqiri tekende in juli 2018 een vijfjarig contract bij Liverpool, dat naar verluidt 15 miljoen euro betaalde aan Stoke City. Op 12 augustus maakte hij tegen West Ham United zijn debuut voor Liverpool. Op 22 september stond hij tegen Southampton voor het eerst in de basis en werd hij verkozen tot BBC Sport man of the match. Op 27 oktober scoorde hij tegen Cardiff City zijn eerste goal voor Liverpool in een 4-1 overwinning. In november werd hij buiten de selectie gehouden voor de Champions League-wedstrijd tegen Rode Ster Belgrado in Servië wegens controversie over zijn pro-Albanische mening. Op 16 december scoorde hij twee keer in een 3-1 overwinning op Manchester United, wat de eerste competitie-overwinning op de rivaal sinds maart 2014 betekende.

Op 7 mei 2019 was hij met een assist op Georginio Wijnaldum belangrijk in de 4-0 overwinning op FC Barcelona en daarmee de ultieme comeback, aangezien Barcelona de eerste wedstrijd met 3-0 had gewonnen. Vervolgens zat Shaqiri op 1 juni tijdens de CL-finale tegen Tottenham Hotspur de hele wedstrijd op de bank, maar zag hij zijn team wel met 2-0 winnen, waardoor hij zijn tweede CL-medaille mocht ontvangen. Op 14 augustus won hij zijn tweede prijs met Liverpool door de UEFA Super Cup tegen Chelsea op strafschoppen te winnen. Opnieuw speelde hij die wedstrijd niet.

In december maakte hij deel uit van het team dat het WK voor clubs won door CF Monterrey en CR Flamengo te verslaan. Dat seizoen won Liverpool bovendien voor het eerst in de geschiedenis van de Premier League kampioen van Engeland. In drie seizoenen bij Liverpool kwam Shaqiri tot 63 wedstrijden, waarin hij goed was voor acht goals en negen assists.

Olympique Lyonnais

bewerken

Op 23 augustus 2021 tekende Shaqiri een contract tot medio 2024 bij Olympique Lyonnais, dat 6 miljoen euro betaalde aan Liverpool. Hij maakte op 12 september tegen RC Strasbourg met een assist zijn debuut voor Lyon. Op 22 september was hij tegen Troyes AC voor het eerst trefzeker namens Olympique Lyon. Shaqiri speelde zestien wedstrijden in een half jaar voor Lyon, waarin hij tot twee goals en drie assists kwam.

Chicago Fire

bewerken

Op 9 februari 2022 tekende Shaqiri als Designated Player een contract tot eind 2024 bij Chicago Fire. Zijn transfer naar Chicago Fire was de duurste in de geschiedenis van de club, dat 6,5 miljoen euro ($7.500.000) betaalde aan Olympique Lyonnais. Op 27 februari maakte hij tegen Inter Miami CF zijn debuut voor de club. Op 19 maart was hij tegen Kansas City voor het eerst trefzeker. Hij was geregeld aanvoerder en kwam tot zeven goals en zes assists in zijn eerste jaar in de MLS.

Terugkeer naar FC Basel

bewerken

In augustus 2024 keerde Shaqiri terug naar Basel.

Clubstatistieken

bewerken
Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Overig Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2009/10 FC Basel   Super League 32 4 5 1 10 2 47 7
2010/11 29 5 2 0 11 2 42 7
2011/12 31 9 4 0 6 0 41 9
2012/13 Bayern München   Bundesliga 26 4 5 3 7 1 1 0 39 8
2013/14 17 6 3 1 3 0 4 0 27 7
2014/15 9 1 1 0 4 1 1 0 15 2
Internazionale   Serie A 15 1 2 1 3 1 20 3
2015/16 Stoke City   Premier League 27 3 5 0 0 0 32 3
2016/17 21 4 1 0 0 0 22 4
2017/18 36 8 2 0 0 0 38 8
2018/19 Liverpool 24 6 2 0 4 0 30 6
2019/20 7 1 0 0 1 0 3 0 11 1
2020/21 14 0 3 1 5 0 22 1
2021/22 Olympique Lyon   Ligue 1 11 2 0 0 5 0 16 2
2022 Chicago Fire   MLS 29 7 0 0 29 7
2023 28 5 6 2 34 7
2024 12 2 0 0 12 2
Totaal 368 68 41 9 59 7 9 0 477 94
  • Bijgewerkt tot en met 24 juni 2024

Interlandcarrière

bewerken

In navolging van zijn debuut in het betaald voetbal volgde Shaqiri's debuut in het Zwitsers voetbalelftal een jaar later. Onder leiding van bondscoach Ottmar Hitzfeld speelde Shaqiri op 3 maart 2010 de eerste helft van de vriendschappelijke interland tegen Uruguay. Hij werd in dat duel na 45 minuten afgelost door aanvaller Albert Bunjaku. Andere debutanten in dat duel namens Zwitserland waren Jonathan Rossini (Sassuolo Calcio) en Davide Chiumiento (FC Luzern). Op 7 september 2010 was hij voor de eerste maal trefzeker in een interland: hij maakte het enige Zwitserse doelpunt in de met 1–3 verloren oefeninterland tegen Engeland.[11] In mei 2014 werd Shaqiri door bondscoach Ottmar Hitzfeld opgenomen in de selectie voor het wereldkampioenschap 2014 in Brazilië.[12] Op het toernooi was hij in de derde groepswedstrijd tegen Honduras (0–3 winst) driemaal trefzeker, een hattrick. Tweemaal leverde Josip Drmić de assist, eenmaal Stephan Lichtsteiner. Met deze overwinning verzekerde Shaqiri zijn land van een plaats in de achtste finale, waarin latere finalist Argentinië te sterk was. Shaqiri wist niet te scoren.

Met Zwitserland nam hij deel aan het Europees kampioenschap 2016 in Frankrijk. Het land werd na strafschoppen uitgeschakeld in de achtste finale door Polen (1–1, 4–5). Shaqiri maakte eveneens deel uit van de Zwitserse ploeg, die deelnam aan de WK-eindronde 2018 in Rusland. Daar eindigde de selectie onder leiding van bondscoach Vladimir Petković als tweede in groep E, achter Brazilië (1–1) maar vóór Servië (2–1) en Costa Rica (2–2). In de achtste finales ging Zwitserland vervolgens op dinsdag 3 juli met 1–0 onderuit tegen Zweden door een treffer van Emil Forsberg, waarna de thuisreis geboekt kon worden. Shaqiri kwam in alle vier de WK-duels in actie voor de nationale ploeg.

Net als zijn collega's Granit Xhaka en Stephan Lichtsteiner kreeg Shaqiri tijdens het toernooi een boete opgelegd door de wereldvoetbalbond FIFA. Aanleiding was de groepswedstrijd tegen Servië. Xhaka maakte in dat duel de 1–1, terwijl Shaqiri in de blessuretijd het winnende doelpunt aantekende (2–1). Beide spelers met Albanees-Kosovaarse roots vierden hun doelpunten door het zogeheten "Doppeladler"-gebaar te maken, een verwijzing naar de dubbelkoppige adelaar uit de vlag van Albanië. Xhaka en Shaqiri moesten € 8.600 betalen, Lichtsteiner de helft.[13] In de nasleep op het incident liet secretaris-generaal Alex Miescher van de Zwitserse voetbalbond in de krant Tagesanzeiger weten dat de bond overweegt om spelers met een dubbele nationaliteit niet meer op te nemen in de nationale selecties.[14]

Shaqiri werd op 7 juni 2024 door bondscoach Murat Yakin opgenomen in de Zwitserse selectie voor het EK 2024 in Duitsland.[15]

Datum Plaats Wedstrijd Minuut Score Uitslag Competitie
Interlanddoelpunten
1 7 september 2010 Bazel   ZwitserlandEngeland     71' 1 – 2 1 – 3 EK-kwalificatie
2 6 september 2011 Bazel   ZwitserlandBulgarije     45' 1 – 1 3 – 1 EK-kwalificatie
3 6 september 2011 Bazel   ZwitserlandBulgarije     62' 2 – 1 3 – 1 EK-kwalificatie
4 6 september 2011 Bazel   ZwitserlandBulgarije     90' 3 – 1 3 – 1 EK-kwalificatie
5 29 februari 2012 Bern   ZwitserlandArgentinië     49' 1 – 1 1 – 3 Vriendschappelijk
6 11 september 2012 Lucerne   ZwitserlandAlbanië     23' 1 – 0 2 – 0 WK-kwalificatie
7 14 november 2012 Sousse   TunesiëZwitserland     90 5' 1 – 2 1 – 2 Vriendschappelijk
8 11 oktober 2013 Tirana   AlbaniëZwitserland     48' 0 – 1 1 – 2 WK-kwalificatie
9 3 juni 2014 Lucerne   ZwitserlandPeru     84' 2 – 0 2 – 0 Vriendschappelijk
10 25 juni 2014 Manaus   HondurasZwitserland     6' 0 – 1 0 – 3 WK-eindronde
11 25 juni 2014 Manaus   HondurasZwitserland     31' 0 – 2 0 – 3 WK-eindronde
12 25 juni 2014 Manaus   HondurasZwitserland     71' 0 – 3 0 – 3 WK-eindronde
13 14 oktober 2014 Serravalle   San MarinoZwitserland     79' 0 – 4 0 – 4 EK-kwalificatie
14 15 november 2014 St. Gallen   ZwitserlandLitouwen     80' 3 – 0 4 – 0 EK-kwalificatie
15 15 november 2014 St. Gallen   ZwitserlandLitouwen     90' 4 – 0 4 – 0 EK-kwalificatie
16 10 juni 2015 Thun   ZwitserlandLiechtenstein     60' 2 – 0 3 – 0 Vriendschappelijk
17 14 juni 2015 Vilnius   LitouwenZwitserland     84' 1 – 2 1 – 2 EK-kwalificatie
18 25 juni 2016 Saint-Étienne   ZwitserlandPolen     82' 1 – 1 1 – 1 EK-eindronde
19 1 juni 2017 Neuchâtel (stad)   Zwitserland  Wit-Rusland   9' 1 - 0 1 - 0 Vriendschappelijk
20 9 juni 2017 Tórshavn   Faeröer -   Zwitserland   59' 0 – 2 0 – 2 WK-kwalificatie
21 22 juni 2018 Kaliningrad Servië   -   Zwitserland   90' 1 – 2 1 – 2 WK-eindronde

Erelijst

bewerken

Als speler

 FC Basel
  Bayern München
  Liverpool

Individueel

  •  Swiss Golden Player Award "SFAP Golden Player": 2012
  •  Swiss Golden Player Award "Best Young Player": 2012
  •   DFB-Pokal topscorer: 2012/13
  •   DFB-Pokal leverancier van meeste assists: 2012/13