Witoogstruikvliegenvanger
De witoogstruikvliegenvanger (Pachycephalopsis poliosoma) is een vogel uit het geslacht Pachycephalopsis en de familie van de Australische vliegenvangers (Petroicidae). Het is een endemische vogelsoort uit Nieuw-Guinea.
| Witoogstruikvliegenvanger IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Afbeelding gemaakt door Joseph Smit | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Pachycephalopsis poliosoma Sharpe, 1882 | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Witoogstruikvliegenvanger op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Kenmerken
bewerkenDe witoogstruikvliegenvanger is 16 cm lang. De vogel is donker grijsbruin van boven en veel lichter grijs van onder en heeft een duidelijke witte keel en een witte iris (deze witte iris is op de afbeelding niet te zien, waarschijnlijk omdat de illustrator de vogel nooit levend zag). Deze vogel heeft een verborgen leefwijze en wordt vaker gehoord dan gezien.[2]
Verspreiding en leefgebied
bewerkenDe witoogstruikvliegenvanger komt voor in het centrale middel- en hooggebergte van Papoea, West-Papoea (Indonesië) en Papoea-Nieuw-Guinea. Het leefgebied bestaat uit tropisch regenwoud en nevelwoud op een hoogte van 400 m tot 2150 m boven de zeespiegel, waarin de vogel leeft dicht bij de bosbodem.[2]
De soort telt 7 ondersoorten:
- P. p. albigularis: Weyland- en Victor Emanuelgebergte.
- P. p. approximans: de zuidelijke helling van het Maokegebergte.
- P. p. idenburgi: de noordelijke hellingen van centraal Nieuw-Guinea.
- P. p. balim: de valleien van de rivieren Bele en Balim.
- P. p. hunsteini: het oostelijke deel van Centraal-Nieuw-Guinea.
- P. p. hypopolia: noordoostelijk Nieuw-Guinea.
- P. p. poliosoma: zuidoostelijk Nieuw-Guinea.
- ↑ (en) Witoogstruikvliegenvanger op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ a b (en) Beehler, B.M., T.K. Pratt & D.A.Zimmerman 1986. Birds of New Guinea. Princeton University Press. ISBN 0-691-02394-8.