Oorlogsgravenstichting

Nederlandse stichting

De Oorlogsgravenstichting is een Nederlandse stichting die wereldwijd meer dan 50.000 oorlogsgraven beheert. De stichting stelt zich ten doel om de inrichting, instandhouding en verzorging van graven en begraafplaatsen van ná 9 mei 1940 gevallen Nederlanders, zowel militairen als burgers, die, hetzij metterdaad de vijand bestrijdende, dan wel ten gevolge van hun handelingen of houding tegenover de vijand, of tengevolge van terreur, daarbij het leven hebben verloren. (einde citaat doelstelling).

Oorlogsgravenstichting
Oorlogsgravenstichting
Hoofdkantoor aan de Zeestraat in Den Haag
Hoofdkantoor aan de Zeestraat in Den Haag
Geschiedenis
Opgericht 13 september 1946
Structuur
Voorzitter Jaap Smit
Directeur Generaal-maj. Theo Vleugels
Werkgebied Internationaal
Hoofdkantoor Den Haag
Type Stichting
Doel Beheer van oorlogsgraven
Aantal werknemers 27
Media
Website https://oorlogsgravenstichting.nl
Portaal  Portaalicoon   Geschiedenis

Geschiedenis

bewerken

De Oorlogsgravenstichting werd opgericht op 13 september 1946 door dr. Anton van Anrooy (1895-1946) en zijn vrouw, Hermine Gerarda de Kempenaer (1903-1997). Zij werd de eerste presidente van de stichting hetgeen zij tot het 25-jarig bestaan in 1971 zou blijven. De gedachte daarbij was dat het een nationale ereplicht is om de Nederlandse oorlogsgraven goed te onderhouden en in te richten, ook om aan de jeugd te laten zien dat de vrijheid niet vanzelfsprekend is. De stichting onderhoudt niet alleen de graven maar zoekt ook naar de informatie achter de graven. In de Sint-Laurenskerk te Rotterdam zijn in een van de kapellen van de noorderzijbeuk twee stenen aangebracht ter nagedachtenis aan de oorlogsslachtoffers, door de toenmalige premier Wim Kok onthuld, waarvan een met een fragment uit een radiotoespraak uit 1942 van koningin Wilhelmina.

Het werk binnen de stichting wordt gedaan door enkele betaalde personeelsleden en een groep vrijwilligers. De belangrijkste taak van de stichting is het onderhouden van 50.000 Nederlandse oorlogsgraven. Deze liggen verspreid over meer dan 50 landen in 5 continenten. Dit zijn niet alleen graven van militairen, maar ook van burgers die zijn gesneuveld ten tijde van oorlog. Naast het beheer van de Nederlandse graven heeft de stichting ook nog 9.000 graven in beheer van geallieerde militairen. Verder organiseert ze reizen naar erevelden in het buitenland.

Herbegravingen

bewerken

De stichting tracht tevens te voorkomen dat oorlogsgraven verloren gaan. Op het moment dat een begraafplaats een graf uit de Tweede Wereldoorlog wil ruimen, probeert de stichting het stoffelijk overschot te verplaatsen naar Nationaal Ereveld Loenen. Betreft het graf een militair die gesneuveld is in de meidagen van 1940, dan wordt het stoffelijk overschot herbegraven op Militair ereveld Grebbeberg. Er vinden gemiddeld 35 herbegravingen per jaar plaats.

 

Soorten graven

bewerken

De stichting beheert verschillende soorten graven. De graven zijn in te delen in vier categorieën:

  • Militaire Rijksgraven: graven van militairen die gesneuveld zijn, dit kunnen zowel Nederlandse als geallieerde militairen zijn.
  • Civiele Rijksgraven: graven van burgers die gesneuveld zijn.
  • Stichtingsgraven: graven waarvan het pachtrecht is verlopen en die zijn overgedragen aan de stichting.
  • In Memoriam-graven: deze graven zijn bedoeld om iemand te eren, dit kan zijn omdat de eigenlijke grafplaats niet bekend is.

Bestuur

bewerken

De Oorlogsgravenstichting wordt geleid door Generaal-majoor der Infanterie T.W.B. (Theo) Vleugels, die in de jaren 2012-2016 werkzaam was als Gouverneur van de Koninklijke Militaire Academie. Het toezicht op het functioneren van de organisatie is in handen van het stichtingsbestuur, waarvan Jaap Smit, commissaris van de Koning in Zuid-Holland, de voorzitter is. Bovendien heeft koning Willem-Alexander der Nederlanden de functie van beschermheer van de Oorlogsgravenstichting.

Zie ook

bewerken

Overeenkomstige organisaties in andere landen:

bewerken
Zie de categorie Netherlands War Graves Foundation van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.