Wikipedia

Myotis

geslacht van vleermuizen uit de familie gladneuzen

Myotis is een geslacht van vleermuizen uit de familie der gladneuzen dat over de hele wereld voorkomt. Het geslacht ontbreekt slechts op geïsoleerde oceanische eilanden en in gebieden met zeer extreme klimaten. Myotis heeft van alle zoogdiergeslachten de grootste natuurlijke verspreiding en het is met meer dan 100 soorten na Crocidura het grootste geslacht van de zoogdieren en het grootste van de vleermuizen.

Myotis
Vale vleermuis (Myotis myotis)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Orde:Chiroptera (Vleermuizen)
Familie:Vespertilionidae (Gladneuzen)
Onderfamilie:Myotinae
Tate, 1942
Geslacht
Myotis
Kaup, 1829
Typesoort
Vespertilio myotis Borkhausen, 1797
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Myotis op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Kenmerken

bewerken

De totale lengte van dit dier bedraagt 81 mm, de staartlengte 35 mm, de achtervoetlengte 10 mm, de oorlengte 13 mm, de voorarmlengte 33 mm en het gewicht 6 g. Door het zeer grote aantal soorten is het moeilijk om algemene kenmerken voor dit geslacht te geven. Ze hebben een smalle, puntige tragus en drie valse kiezen in elke kaakhelft.

Onderverdeling

bewerken

Myotis wordt meestal tot de onderfamilie Vespertilioninae gerekend, maar volgens genetisch onderzoek is het nauwer verwant aan de Kerivoulinae en Murininae; daarom wordt het nu in de onderfamilie Myotinae geplaatst. Ook de geslachten Cistugo en Lasionycteris zijn in deze onderfamilie geplaatst, maar beide blijken genetisch niet nauw verwant aan Myotis te zijn. De fossiele geslachten Miomyotis, Oligomyotis, Stehlinia en Suaptenos behoren mogelijk wel tot de Myotinae.

Ook de indeling binnen Myotis is door genetische methodes sterk veranderd. Het geslacht werd traditioneel in drie belangrijke ondergeslachten onderverdeeld, Myotis (sensu stricto), Leuconoe en Selysius, met daarnaast soms een of meerdere kleinere ondergeslachten als Chrysopteron, Isotus en Pizonyx (ook Cistugo is lange tijd als een ondergeslacht van Myotis gezien). Volgens genetisch onderzoek zijn de drie traditionele ondergeslachten Myotis, Leuconoe en Selysius echter duidelijk polyfyletisch; in plaats daarvan werd er een tweedeling gevonden tussen soorten uit de Nieuwe Wereld plus Brandts vleermuis en de Japanse vorm van de baardvleermuis (nu Myotis gracilis genoemd) aan de ene kant en soorten uit de Oude Wereld behalve Brandts vleermuis aan de andere kant. De groep uit de Nieuwe Wereld wordt tot het ondergeslacht Aeorestes Fitzinger, 1870 gerekend, dat daarvoor lange tijd in onbruik was geweest, terwijl de soorten uit de Oude Wereld tot het ondergeslacht Myotis blijven behoren. De Taiwanese soort Myotis latirostris valt buiten deze tweedeling en blijkt de zustergroep van alle andere soorten van Myotis te zijn. De indeling op het niveau van soort is bij veel groepen nog zeer onduidelijk, mede door het nieuwe licht dat genetische methodes werpen op de verwantschappen van deze vleermuizen.

Verspreiding

bewerken

Naar alle waarschijnlijkheid bestaan er nog wel enkele onbeschreven soorten binnen Myotis. Een enkel exemplaar uit het Kitangladgebergte (Mindanao, Filipijnen) lijkt op zowel M. ater als M. muricola, maar behoort waarschijnlijk tot geen van beide soorten. Genetisch onderzoek naar de M. adversus-groep in Australië wees uit dat er naast M. moluccarum naar alle waarschijnlijkheid nog een Myotis in Papoea-Nieuw-Guinea voorkomt.

Soorten

bewerken
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Myotis&oldid=67174196"