Joepnl

Wetenswaardigheden

• Wie onder (dubbelblinde) testomstandigheden -waar beide partijen mee akkoord gaan- een homeopathische remedie en het oplosmiddel van deze remedie (over het algemeen water) van elkaar kan onderscheiden, op welke wijze dan ook, kan aanspraak maken op een prijs van een miljoen dollar, uitgeloofd door de James Randi Educational Foundation.

• Tijdens de Drooglegging werd geconcentreerd druivensap verkocht als "wine blocks" met de waarschuwing: After dissolving the brick in a gallon of water, do not place the liquid in a jug away in the cupboard for twenty days, because then it would turn into wine. (en:Prohibition in the United States)

Over mij

Zoals wellicht aan mijn edits te merken is Joepnl een liberaal pur sang, ook wel libertariër genoemd omdat het woord "liberaal" zó positief klinkt dat vrijwel elke partij (de SP is een uitzondering) het gekaapt heeft.

li·be·raal 2 (bn.) 1 een zo gering mogelijke overheidsbemoeienis met het maatschappelijk leven voorstaand

Een veelvoorkomend misverstand is dat je dan ook "rechts" bent. Zelf ziet Joepnl zich echter niet zo. Hij is tegen belastingen ("rechts"), maar ook voor de legaliteit van euthanasie, drugsgebruik en abortus ("links"). Hij is er tegen dat de overheid bijhoudt welke sites mensen bezoeken, omdat de overheid daar nu eenmaal niets mee te maken heeft ("links"), maar vindt ook dat hij een inbreker mag doodslaan omdat hij gewoon uit zijn huis moet blijven ("rechts").

Onderstaande quote uit The Vision of the Anointed (De visie van de gezalfden) van Thomas Sowell beschrijft wat beschouwd wordt als "rechts", en hoe fout, onwetenschappelijk en vooral oneerlijk deze impliciete "definitie" is. Als bonus, omdat het zo kernachtig de vinger op de zere plek legt en deze uitleg node gemist wordt in menig curriculum krijgt u er een extra-gratis maar amateuristische vertaling bij.

The Vision of the Anointed: Self-Congratulation as a Basis for Social Policy beschrijft de wijze waarop "links" zichzelf als "beter" ziet op basis van hun mening. Het daadwerkelijke effect van beleidsmaatregelen op basis van die mening wordt genegeerd, omdat het een goede mening is. Niet omdat het een mening is die gebaseerd is op feiten, maar omdat het een mening is die past in de "linkse visie". In het boek geeft Sowell hiervoor tal van (vooral VS-gerelateerde) voorbeelden, maar het is niet moeilijk om die te transponeren naar de Nederlandse politiek.

The Political "Left" and "Right" (het origineel)

Among the many thoughtless labels which have gained currency, the dichotomy between the political left and the political right is one of the most striking, not only for its wide acceptance but also for its utter lack of definition -- or even an attempt at definition. Only the left is defined -- initially by the kinds of ideas held by those who sat on the left side of the French national assembly in the eighteenth century. But while the left is defined, at least in this general sense, the dichotomy itself remains undefined because "the right" remains undefined. Those who oppose the left are said to be on the right -- and when they are strongly opposed, or opposed across a broad spectrum of issues, they are said to be on the "far right." But this is a somewhat Ptolemaic view of the political universe, with the political left being in the center of that universe and all who differ -- in any direction -- being called "the right."

Whether free-market libertarians or statists ranging from those with monarchist to fascist views, opponents of the left are called "the right." In the United States, especially, the related term "conservative" is routinely used to encompass people who have no desire to preserve the status quo or to return to some status quo or to return to some status quo ante. Friedrich Hayek, for more than half a century a prime opponent of leftist policies on the international stage, was thus considered a conservative, if not part of "the far right." Yet Hayek himself wrote an article entitled, "Why I Am Not a Conservative." Milton Friedman has likewise repudiated the "conservative" label and wrote a book entitled The Tyranny of the Status Quo. Yet he is regarded as the leading "conservative" intellectual of his age, though many of the things he advocates have never existed in any society, or -- like school vouchers -- did not exist when he first advocated them. Among so-called "black conservatives," it is virtually impossible to find anyone who wants to go back to anything, this group being opposed to both the racial discrimination policies of the past and the racial preference policies that came after them.

Although the free market is clearly the antithesis of state control of the economy, such as fascists advocate, the left-right dichotomy makes it seem as if fascists are just more extreme versions of "conservatives," in the same sense in which socialism is a more extreme version of the welfare state. But this vision of a symmetrical political spectrum corresponds to no empirical reality. Those who advocate the free market typically do so as just one aspect of a more general vision in which government's role in the lives of individuals is to be minimized, within limits set by a need to avoid anarchy and a need to maintain military defense against other nations. In no sense is fascism a further extension of that idea. It is in fact the antithesis of that whole line of thinking. Yet much talk in terms of left and right suggests that there is a political spectrum which proceeds from the center to conservatives to "far right" neo-fascism to fascism itself.

The only logic to such a conception is that it allows disparate opponents of the vision of the anointed to be lumped together and dismissed through guilt by association.

"Links" en "Rechts" in de politiek (in het Nederlands)

Van de vele stompzinnige etiketten die populair zijn geworden is de tegenstelling tussen politiek-links en politiek-rechts nog een van de meest opvallende. Niet alleen omdat dit onderscheid breed geaccepteerd wordt, maar ook omdat er totaal geen definitie is, of zelfs maar een poging daartoe. Alleen links is gedefinieerd, oorspronkelijk door de visies die werden gedeeld door de vertegenwoordigers die aan de linkerkant zaten in het Franse lagerhuis in de achttiende eeuw. Hoewel "links" hiermee wel een definitie heeft, althans in deze algemene betekenis, is deze dichotomie zelf niet gedefinieerd bij gebrek aan een definitie van "rechts". Van hen die het oneens zijn met links zijn wordt gezegd dat ze rechts zijn, en als ze het erg oneens zijn, of oneens op een groot aantal punten, wordt gezegd dat ze "extreem rechts" zijn. Dit is echter een enigszins Ptolemeïsche blik op het politieke universum, waarbij links zich in het centrum van het universum bevindt, en iedereen die een andere mening is toegedaan - in welke richting dan ook -, "rechts" wordt genoemd.

Alle tegenstanders van links, zowel vrije-markt libertariërs als statisten variërend van monarchist tot fascist, worden rechts genoemd. Vooral in de Verenigde Staten wordt de gerelateerde term conservatief regelmatig gebruikt voor mensen die de status quo willen behouden, naar een bepaalde status quo willen terugkeren, of zelfs maar een oude status quo willen terughalen. Friedrich Hayek werd, omdat hij meer dan een halve eeuw een belangrijke tegenstander was van links beleid, beschouwd als conservatief, of zelfs "extreem rechts". Hayek schreef zelf echter een artikel met de titel "Why I Am Not a Conservative". Ook Milton Friedman heeft zich gedistantieerd van de term "conservatief", en schreef het boek "The Tyranny of the Status Quo". Toch wordt hij beschouwd als de leidende "conservatieve" denker van zijn tijd, hoewel veel van de zaken die hij voorstond nooit in enige maatschappij bestaan hebben, of -zoals Leerrechten (school vouchers)- niet bestonden toen hij ervoor pleitte. Onder de zogenaamde "zwarte conservatieven" (noot Joep: Thomas Sowell is één van de belangrijkste zwarte "conservatieve" denkers van nu) is het vrijwel onmogelijk iemand te vinden die terug wil keren naar wat dan ook, aangezien deze groep zowel tegen de rassendiscriminatie van het verleden als de positieve discriminatie van nu is.

Hoewel de vrije markt duidelijk het tegenovergestelde is van staatscontrole over de economie, zoals fascisten die bepleiten, zorgt de links-rechts dichotomie ervoor dat het lijkt alsof fascisten slechts extremere versies zijn van "conservatieven", op dezelfde manier als dat communisme een extremere versie is van de verzorgingsstaat. Deze visie, een symmetrisch politiek spectrum, klopt niet met enige empirische realiteit. Zij die de vrije markt bepleiten doen dat meestal als één punt in een grotere visie waarbinnen de rol van de overheid zo klein mogelijk dient te zijn, binnen grenzen die er zijn om anarchie te voorkomen en de behoefte aan defensie tegen andere staten. Het fascisme kan met geen mogelijkheid gezien worden als een uitbreiding op dat idee. Het is zelfs het tegendeel van die hele gedachtengang. Toch suggereert het praten over dingen in termen als links en rechts dat er een politiek spectrum is dat loopt van het midden, via conservatieven, via "extreem rechts" neo-fascisme tot fascisme zelf.

De enige logica van zo'n opvatting is dat het het mogelijk maakt totaal verschillende tegenstanders van de "visie van de gezalfden" * op één hoop te gooien en verder te negeren omdat ze allemaal in de hoek van de fascisten zitten. (nog maar een noot: iemand een betere vertaling voor guilt by association?)

^*Noot Joep: hiermee verwijst hij, zoals de lezer wel geraden zal hebben, naar de progressieve medemens die vindt dat het hebben van een linkse mening in zichzelf iemand een beter mens (een "gezalfde") maakt. Nog een noot (dit is mijn GP, ik mag ouwehoeren wat ik wil): het religieuze in "gezalfde" klopt helemaal met de Nederlandse term "linkse kerk". Ik ben ervan overtuigd dat loze termen als diversiteit (of "afspiegeling"), multiculturalisme, cradle to cradle, verantwoord, duurzaam, etc heel goed te vergelijken zijn met even vage termen als "de heilige Drie-eenheid" of de "Maagdelijke geboorte".

Trivia

De samenvatting van het libertarisme is: als mijn buurman of een willekeurig bedrijf het doet en het is slecht, dan is het ook slecht als een andere instantie, in casu de overheid, precies hetzelfde doet. Als mijn buurman mij ongevraagd en onterecht een rekening stuurt en mij opsluit als ik die vervolgens niet voldoe dan is dat slecht en immoreel. Als mijn buurman iemand berooft, maar het geld vervolgens overmaakt naar een nobel doel, dan heeft hij nog steeds iemand beroofd. Als mijn buurman iemand vermoord, omdat diegene dreigde tientallen mensen om te brengen, dan is het nog steeds een moord. Als mijn buurman een piramidefonds opricht, omdat hij aardig gevonden wil worden door de mensen die er als eerste in zitten, dan is het nog steeds een piramidefonds. Als de overheid exact hetzelfde doet dan is dat precies even immoreel. Zelfs als je moord "collateral damage" noemt, of roof "belasting", of een piramidefonds "Algemene Ouderdomswet".

Er is geen "van God gegeven" (de term waarmee koningen zich tot op de dag van vandaag legitimiteit verschaffen om dictator te spelen is precies dat: "Bij gratie Gods") eigenschap die de overheid wel heeft, en mijn buurman niet. Die eigenschap ontstaat ook niet door het organiseren van verkiezingen, waarbij de onderdanen een keer of 20 in hun leven (als ze lang leven) mogen kiezen of ze door de hond of door de kat gebeten willen worden. Van de vermeende "noodzaak" van een alwetende, albeslissende overheid "omdat er anders een puinhoop zou ontstaan" ben ik na een jaar of 10 discussiëren nog steeds niet overtuigd, integendeel. Alle problemen die "hoog op de agenda" van politici staan zijn duidelijk veroorzaakt door de overheid zelf.

In alle gebieden waar de overheid zich niet of nauwelijks mee bemoeid heeft heeft de vrije markt het uitstekend geregeld. Ik zou hierbij om speciale aandacht willen vragen voor het uitstekende voorbeeld "voedselvoorziening". Afgezien van een redelijk beperkte set aan regels heeft de overheid zich verbazingwekkend weinig bemoeid met de verkoop van voedsel. De overheid meent zich te moeten bemoeien met dingen als water, woningen, stroom tot aan het krankzinnige "netneutrality" aan toe. Een evidente basisbehoefte als voedsel (en dus Albert Heijn, Aldi, etc.) is wonderbaarlijk genoeg buiten schot gebleven. Ja, er zijn regels voor het personeel (er is een reden dat supermarkten alleen maar piepjong personeel willen en er geen mensen zijn die helpen met inpakken zoals in de VS). Ja, er zijn HACCP-regels (de reden dat er een hoop personeel in dienst is om elk uur de temperatuur in de diepvries te meten, en zo het product duurder maken). Ja, de suiker is duurder omdat suiker een "luxe" product is en dus aan extra accijnzen onderhevig is.

Maar nee, de overheid heeft nog maar heel weinig ingegrepen door bijvoorbeeld maximumprijzen in te stellen ("iedereen moet tegen redelijke prijzen brood kunnen kopen", met het voorspelbare resultaat: "helaas is het brood vandaag op"). Of, zoals bij de spoorwegen, telefonie en omroepen alle concurrentie uit te schakelen door een staatsmonopolie in te stellen ("omdat basisbehoeften niet aan de markt over gelaten kunnen worden"). Dat wonderbaarlijke gebrek aan bemoeizucht, waar ik geen verklaring voor heb, heeft ertoe geleid dat Albert Heijn, de Aldi etc. zich vrijwel volledig kunnen richten op wat "de mensen" zelf willen. Verse frambozen liggen in maart in de supermarkt. Sushi, 8 soorten boemboe, voorgesneden meloen en een zojuist afgebakken stokbrood is toch wel het minimum. (Stel je voor dat in de 2de Kamer gestemd zou worden over het juiste assortiment, dat zou iedereen belachelijk vinden. Maar dat is wel precies wat er nu bijvoorbeeld in de zorg gebeurt! En dat noemen ze dan "marktwerking"!) En dat alles goedkoper dan dat het 10 jaar geleden was, zonder correctie voor inflatie. "De markt" functioneert hier uitstekend. Het opheffen van het PTT-monopolie had hetzelfde effect. In plaats van voor 5 gulden per minuut (in 1998) kun je nu voor enkele eurocenten per minuut, of zelfs gratis, naar de VS bellen. Hoe mooi het leven zou zijn als je dezelfde klantgerichtheid zou aantreffen in ziekenhuizen, openbaar vervoer, onderwijs of woningbouw zullen we helaas voorlopig niet weten omdat de overheid met zijn smerige tentakels daar tot op het allerkleinste detail de zaken beter meent te regelen.

Todo

http://www.vn.nl/Archief/Politiek/Artikel-Politiek/Verlangen-naar-het-origineel.htm 'Het was een massief blok dat zich tegen Fortuyn verzette,' zegt Yoeri Albrecht. 'En dat heeft me geleerd hoe gevaarlijk het kan zijn om tegen de heersende meningen in te gaan.' Albrecht, indertijd VN-redacteur en tegenwoordig directeur van De Balie, bespeurt inderdaad een rehabilitatie van Fortuyn in 'linkse' kringen. 'Maar,' zegt hij fel, 'het is jammer dat iemand daarvoor eerst vermoord moet worden. En hoe kwam dat? Volgens mij wel degelijk door het klimaat dat toen geschapen werd. Volkert van der Graaf kon zichzelf wijsmaken dat hij een verzetsheld in 1939 was die Hitler neerschoot. Ik denk dat de herwaardering van Fortuyn ook te maken heeft met het schuldgevoel dat daarover heerst.'