Edith Schippers
Edith Ingeborg Schippers (Utrecht, 25 augustus 1964) is een Nederlands politica voor de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD) en bestuurster. Van 2010 tot 2017 was zij minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Daarvoor was zij van 2003 tot 2010 Tweede Kamerlid. Na haar ministerschap werd zij voorzitter van de raad van bestuur van DSM Nederland en vervolgens van DSM Europa. In mei 2023 werd ze Global Project Director Real Estate bij het Nederlands-Zwitserse bedrijf DSM-Firmenich. Sinds 20 juni 2023 is ze tevens Eerste Kamerlid.
Edith Schippers | ||||
---|---|---|---|---|
Schippers in 2015
| ||||
Algemeen | ||||
Volledige naam | Edith Ingeborg Schippers[1] | |||
Geboren | 25 augustus 1964 | |||
Functie | Lid Eerste Kamer der Staten-Generaal | |||
Sinds | 20 juni 2023 | |||
Partij | VVD | |||
Titulatuur | drs. | |||
Alma mater | Universiteit Leiden | |||
Functies | ||||
2003-2010 2012 |
Lid Tweede Kamer | |||
2006-2010 | Vicefractievoorzitter VVD Tweede Kamer | |||
2010-2017 | Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport | |||
2017 | Verkenner en informateur | |||
2023-heden | Lid van en fractievoorzitter in de Eerste Kamer | |||
|
Biografie
bewerkenSchippers werd in 1964 in Utrecht geboren en doorliep de middelbare school in Coevorden. Ze studeerde politicologie aan de Universiteit Leiden, waar ze lid was van studentenvereniging Quintus en in 1991 afstudeerde. Aansluitend deed ze onder meer vrijwilligerswerk bij de Vereniging Vluchtelingenwerk.[2] Ook studeerde ze nog enige tijd in India.[3] In 1993 en 1994 was zij de persoonlijk medewerker van Tweede Kamerlid Dick Dees (VVD). Daarna werkte ze drie jaar als fractiemedewerker voor de Tweede Kamerfractie van de VVD, belast met Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Van 1997 tot 2003 was Schippers in dienst bij de werkgeversorganisatie VNO-NCW, eerst als secretaris gezondheidszorg en arbeidsmarkt, later als secretaris ruimtelijke ordening.
Kamerlid
bewerkenOp 3 juni 2003 werd Schippers beëdigd als lid van de Tweede Kamer.[3] Daar hield zij zich bezig met de portefeuille volksgezondheid, waaronder de veranderingen van het zorgstelsel. Op 8 maart 2006 nam zij het vicefractievoorzitterschap over van Bibi de Vries. In 2008 publiceerde Schippers samen met haar fractiegenote Anouchka van Miltenburg een fractienota getiteld Dichtbij Betere Zorg over de Nederlandse gezondheidszorg in de komende tien jaar.[4] Zij werd in 2009 lid van de tijdelijke commissie parlementair onderzoek financieel stelsel.
Ministerschap
bewerkenBij de Tweede Kamerverkiezingen in 2010 stond Schippers op de tweede plaats van de kandidatenlijst van de VVD. Tijdens de kabinetsformatie die volgde op de verkiezingen was zij de secondant van partijleider Mark Rutte. Aansluitend werd ze minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport in het kabinet-Rutte I. Voor de verkiezingen van 2012 stond Schippers opnieuw op de tweede plek van de kieslijst en wederom werd ze minister van Volksgezondheid, in het kabinet-Rutte II.[3]
Het beteugelen van de kosten van de zorg was een belangrijke uitdaging van haar ministerschap.[5][6] Daarbij zette de minister in op meer marktwerking, met een sleutelrol voor de zorgverzekeraars. Tegelijkertijd vond ze dat de burger zelf moet weten hoe hij of zij het leven inricht en dat de overheid niet moet 'betuttelen' op het gebied van de gezondheid.[5]
Het feministische maandblad Opzij riep Edith Schippers in 2013 in de Opzij Top 100 uit tot de Meest invloedrijke vrouw van het jaar.[7]
Een gevoelige nederlaag was het in de Eerste Kamer sneuvelen van Schippers' gewenste beperkingen op de vrije artsenkeuze eind 2014.[8]
Kritiek
bewerkenHet versoepelen van het rookverbod voor de kleine cafés aan het begin van haar ministerschap kwam Schippers op stevige kritiek te staan.[9][10] De kritiek verhevigde toen media in 2012 onthulden dat haar ministerie meer contacten met de tabaksindustrie onderhield dan eerder was aangenomen en door de minister gemeld.[11]
Minister Schippers overleefde driemaal een motie van wantrouwen in de Tweede Kamer. In 2012 werd de eerste ingediend, omdat Schippers de Kamer onvoldoende zou hebben geïnformeerd over de kosten die gemoeid waren met het naar Nederland halen van de Olympische Spelen. Hetzelfde jaar werd een motie van wantrouwen jegens Schippers en staatssecretaris Henk Bleker, naar aanleiding van hun afhandeling van de Q-koorts, verworpen. In 2013 werd een motie van wantrouwen tegen Schippers ingediend over haar handelen ten aanzien van fraude in de zorg. Ook deze motie haalde het niet.
Dat de echtgenoot van Schippers werkzaam is als consultant in de gezondheidszorg heeft enkele malen geleid tot vragen over mogelijke (schijn van) belangenverstrengeling. In 2016 verscheen een onderzoek van Follow the Money waaruit zou blijken dat Schippers' man geld verdient met adviezen hoe zorginstellingen "slim" kunnen omgaan met door Schippers' ministerie ingevoerde wetgeving. Dat instellingen zo hun inkomsten kunnen opvoeren, zou strijdig zijn met Schippers' eigen werk om de zorgkosten in te dammen.[12]
Ze kreeg de publieksprijs 2016 toegekend van de Big Brother Awards voor haar voorstel voor een nieuwe Wet marktordening gezondheidszorg, die een uitbreiding mogelijk maakt voor zorgverzekeraars om inzage te krijgen in medische dossiers. Daarmee komt volgens de toekenner van de prijs het medisch beroepsgeheim onder druk te staan.[13]
HJ Schoo-lezing
bewerkenOp 5 september 2016 hield Schippers de HJ Schoo-lezing van Elsevier Weekblad in De Rode Hoed in Amsterdam, met als titel "De paradox van de vrijheid", ook verschenen als boek ISBN 978-90-352-5338-4.
Kabinetsformatie 2017
bewerkenBij aanvang van de kabinetsformatie van 2017 werd Schippers door Tweede Kamervoorzitter Khadija Arib aangesteld als verkenner om te kijken welke coalities mogelijk zijn voor een nieuw te vormen kabinet. Na haar verslag als verkenner benoemde de Tweede Kamer Schippers als informateur met in eerste instantie de opdracht om de mogelijkheden te onderzoeken van een kabinet met VVD, CDA, D66 en GroenLinks. Dit heeft niet geleid tot de totstandkoming van een dergelijk kabinet. Ze werd als informateur opgevolgd door Herman Tjeenk Willink.[14] Uiteindelijk leidde de kabinetsformatie tot het kabinet-Rutte III met VVD, CDA, D66 en ChristenUnie.
Na de politiek
bewerkenIn februari 2019 trad Edith Schippers in dienst bij het chemiebedrijf Koninklijke DSM NV waar zij medio 2019 Atzo Nicolaï opvolgde als president van DSM Nederland.[15][16]Kort daarna werd ze ook bestuurder van het DSM-pensioenfonds.[17] In 2022 werd ze president van DSM Europa. Op 5 april 2023 kondigde zij aan dat ze terugtrad als president bij DSM Europa. Na de fusie op 20 april 2023, het bedrijf heet sindsdien: DSM-Firmenich, werd ze verantwoordelijk voor "de integratie en optimalisatie van het vastgoed".[18]
Terugkeer in de politiek
bewerkenIn oktober 2022 werd bekend dat Schippers is voorgedragen als "lijsttrekker" voor de VVD bij de verkiezingen voor de Eerste Kamer in 2023.[19]
DSM pensioenfondsaffaire
bewerkenOp 19 januari 2023 publiceerde NRC het resultaat van een onderzoek waaruit blijkt dat Schippers gevoelige documenten achter heeft gehouden.[20] Als reactie heeft het fonds het betreffende document openbaar gemaakt.[21]
Privé
bewerkenSchippers, van huis uit gereformeerd, beschouwt zichzelf als atheïst.[22] Ze is getrouwd en heeft één dochter.
Literatuur
bewerken- Kees Versteegh (2021). Schaduwleiders. Rollen en invloeden van 'tweede mannen' in de politiek.. Boom, Amsterdam. ISBN 978-90-5875-541-4.
Externe links
bewerken- Eerste Kamerprofiel
- Rijksoverheidsprofiel (gearchiveerd)
- biografie Edith Schippers, elsevier.nl, 14 oktober 2010.
- Minister Edith Schippers: De vrouw van 75 miljard, Vrij Nederland, 9 november 2011.
- ↑ CV Edith Schippers, Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport Rijksoverheid, bewindspersonen
- ↑ Profiel op Parlement & Politiek, Parlementair Documentatie Centrum (gearchiveerde versie van 31 januari 2016)
- ↑ a b c Edith Schippers, profiel op website VVD, geraadpleegd 23 januari 2016.
- ↑ Henk Maassen; Heleen Croonen, De nieuwe bewindsvrouwen van VWS: Edith Schippers. Medisch Contact (15 oktober 2010). Gearchiveerd op 29 september 2021. Geraadpleegd op 29 september 2021.
- ↑ a b Vrij Nederland, 9 november 2011.
- ↑ Aanpak verspilling in de zorg BNR, 4 juni 2012.
- ↑ Opzij: Edith Schippers machtigste vrouw 2013. de Volkskrant (14 oktober 2013). Gearchiveerd op 20 januari 2019. Geraadpleegd op 20 januari 2019.
- ↑ Gijs Herderscheê, Wat zijn de voor- en nadelen van de vrije artsenkeuze?. de Volkskrant (17 december 2014). Geraadpleegd op 29 september 2021.
- ↑ In klein café mogen klanten weer roken NRC Handelsblad 4 november 2010
- ↑ Rookverbod wordt versoepeld voor kleine cafés, NU.nl, 3 november 2010.
- ↑ Tabakslobby op schoot bij minister Schippers, Het Parool, 21 februari 2012.
- ↑ Hoe de echtgenoot van minister Schippers tonnen verdient aan haar zorgbeleid, Follow the Money, 5 maart 2016; en Gaat premier Rutte stappen ondernemen tegen minister Schippers?, Follow the Money, 8 maart 2016
- ↑ Jorg Leijten, Big Brother Awards voor minister Schippers en Rotterdam. NRC Handelsblad (14 november 2016). Geraadpleegd op 31 januari 2019.
- ↑ Verloop kabinetsformatie 2017. Kabinetsinformatie. Bureau Woordvoering Kabinetsformatie (2017). Gearchiveerd op 18 juli 2019. Geraadpleegd op 31 augustus 2019.
- ↑ website DSM persberichten. Gearchiveerd op 1 februari 2019. Geraadpleegd op 31 januari 2019.
- ↑ website DSM organisatie. Gearchiveerd op 8 november 2019. Geraadpleegd op 1 februari 2020.
- ↑ Nieuwsberichten - Stichting Pensioenfonds PDN. www.pdnpensioen.nl. Geraadpleegd op 28 januari 2023.
- ↑ Edith Schippers stopt als president DSM, krijgt andere rol in fusiebedrijf. NOS Nieuws (5 april 2023). Geraadpleegd op 7 juni 2023.
- ↑ Oud-minister Schippers lijsttrekker VVD in Eerste Kamer: ‘Meedoen past beter bij mij’, AD, 21 oktober 2022.
- ↑ De verdwenen pensioenmiljoenen van DSM. NRC. Geraadpleegd op 28 januari 2023.
- ↑ Gearchiveerde kopie. Gearchiveerd op 9 februari 2023. Geraadpleegd op 9 februari 2023.
- ↑ Edith Schippers, Minister Schippers (VWS) hield op zondagmiddag 19 februari 2017 in de Paaskerk te Baarn de Preek van de Leek. Zij liet zich daarbij inspireren door Johannes 8:1-11.. Rijksoverheid (20-02-2017). Gearchiveerd op 22-4-2019. Geraadpleegd op 22 april 2019.
Voorganger: Ab Klink |
Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport 2010-2017 |
Opvolger: Hugo de Jonge |