Detlev von Liliencron

Detlev von Liliencron, officieel Friedrich Adolf Axel Freiherr von Liliencron (Kiel, 3 juni 1844 – Rahlstedt, 22 juli 1909), was een Duits schrijver en dichter.

Leven en werk

Von Liliencron werd geboren als zoon van een Pruisische douanier uit een verarmde adelsfamilie en de dochter van een Amerikaanse generaal. Na een korte militaire carrière (hij nam onder andere deel aan de Frans-Duitse Oorlog in 1870-1871), geraakte hij in de gokschulden en emigreerde in 1875 naar de Verenigde Staten. In 1877 keerde hij weer naar Duitsland terug en werd er, na enige jaren lagere overheidsfuncties te hebben bekleed, o.a. in 1882 op Pellworm, onafhankelijk schrijver.

In 1883 verscheen Von Liliencrons eerste dichtbundel Adjudantenritte und andere Gedichte, gevolgd door Eine Sommerschlacht (1887), Unter flatternden Fahnen (1888) en Der Heidegänger (1893). Als dichter gold hij aanvankelijk als een realist en representant van het opkomende naturalisme. Later ging hij geleidelijk over naar het impressionisme. In zijn tijd werd hij wel gezien als de belangrijkste Duitse dichter van zijn generatie en werd hij vooral bewonderd vanwege zijn eenvoudige levensvreugde, sterke zinnelijkheid en bijzonder scherpe opmerkingsgave. Wat hem echter van de naturalisten en impressionisten van zijn tijd onderscheidt is zijn jonkheerachtige, Pruisische gezindheid en naïeve geestdrift voor de oorlog, die vooral in zijn Kriegsnovellen (1885) tot uitdrukking komen.

Von Liliencron wordt vooral geprezen om zijn kleinere werk, gedichten en prozaschetsen. In zijn toneelwerk en het epos in verzen Poggfred (1896) probeert hij zich aan te passen aan het toen in zwang zijnde formalisme. Het hoogtepunt van zijn roem bereikt Von Liliencron pas rond 1900 met de publicatie van zijn novellenbundels Könige und Bauern (1900) en Roggen und Weizen (1900) en de poëziebundels Nebel und Sonne (1900) en Bunte Beute (1903). In 1908 verschijnt zijn autobiografische roman Leben und Lüge.

Von Liliencron was nauw bevriend met Richard Dehmel, die sterk door hem werd beïnvloed en zich sterk beijverde voor de promotie van zijn werken. In zijn laatste levensjaar reisde Von Liliencron nog naar de slagvelden van de Frans-Duitse Oorlog. Hij stierf in 1909 op 65-jarige leeftijd aan longontsteking.

Bibliografie

Handtekening

Enkele gedichten

Balladen (selectie)

Pidder Lüng (zie: Hörnum)
Trutz, Blanke Hans
Das Kind mit dem Gravensteiner
Der Blitzzug
Die Falschmünzer

Toneel

Knut, der Herr, 1885
Die Rantzow und die Pogwisch, 1886
Arbeit adelt, 1887
Wer weiß wo

Verhalen

Unter flatternden Fahnen, 1888
Der Mäcen, 1889
Krieg und Frieden, 1891
Krieg und Frieden, 1895

Epos

Poggfred, 1896

Dichtbundels

Trutz, Blanke Hans, 1882/1883
Adjudantenritte, 1883
Die Musik kommt, 1883
Sehnsucht, 1883
Der Haidegänger, 1890
Neue Gedichte, 1893
Nebel und Sonne, 1900
Bunte Beute, 1903
Gute Nacht, 1909
Der Teufel in der Not, 1925
Der Blitzzug
Pidder Lüng
Einer Toten
Glückes Genug
Emiliens Grab
Mein täglicher Spaziergang
Märztag
Herbst
Einen Sommer lang
Heidebilder
In einer großen Stadt

Novellen

Kriegsnovellen, 1885
Eine Sommerschlacht, 1886
Auf dem Kirchhof, 1898
Könige und Bauern, 1900
Roggen und Weizen, 1900
Aus Marsch und Geest, 1901
Die Abenteuer des Majors Glöckchen, 1904
Die Schlacht bei Stellau, 1201, 1906
Letzte Ernte, 1909 postuum

Romans

Breide Hummelsbüttel, 1887
Mit dem linken Ellenbogen, 1899

Tragedies

Der Trifels und Palermo, 1886
Die Merowinger, 1888

Overig werk

Buch der Zeit, 1885
Balladenchronik, 1906
Leben und Lüge (Autobiografie), 1908

Literatuur en bronnen

A. Bachrach e.a.: Encyclopedie van de wereldliteratuur. Bussum, 1980-1984. ISBN 90 228 4330 0
Volker Griese: Detlev von Liliencron. Chronik eines Dichterlebens, Münster, 2008. ISBN 978 3 86582 785 2.

Externe links

Zie de categorie Detlev von Liliencron van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.