Gisteren en vandaag in de krant publiceerde het AD over de negatieve ervaringen van een patiënt met dwang in de ggz en omgang die niet bijdraagt aan herstel. Net als het eerdere artikel dit voorjaar in Trouw, gaat het om zogeheten ‘autonomie bevorderend beleid’. In beide gevallen betreft het patiënten van het CIB in Den Haag. MIND maakt zich grote zorgen over de toepassing en de gevolgen van dit beleid, dat ook wel 'hoogrisico beleid' wordt genoemd. Om een beter beeld te krijgen over de omvang, locaties en de impact van dit beleid, zijn we op zoek naar signalen. Heb je als jongere, volwassene of naasten ervaring met autonomie-bevorderend beleid? Klinisch of ambulant? Laat het ons weten via dit formulier https://lnkd.in/dRXsatfx. We zullen de komende tijd de reacties verzamelen en gebruiken in gesprekken met de IGJ, het CIB zelf en eventuele andere instellingen. https://lnkd.in/e93WdxKy
Sea Hermans
2 w
Ik denk dat het te kort door de bocht is om nu elk autonomie bevorderend beleid te veroordelen. Dit beleid voorkomt in veel gevallen iatrogene schade door dwang en drang. Goed uitgevoerd geeft het juist een kans op een psychotherapeutische behandeling ipv in een “ loop “ te raken met acute opnames waardoor er nooit aan het onderliggende probleem wordt gewerkt, meestal (hechtings) trauma. Ik ken gelukkig veel voorbeelden van behandelingen die door dit beleid konden plaatsvinden. Het vraagt een hoop lef en afstemming van hulpverleners en patiënten om zich aan dit beleid te binden. De focus kan zich juist gaan verleggen naar onderliggende behoeftes en wensen die vaak over de eerdere tekortkomingen gaan.
Dirk Kwakkel
2 w
Het wordt geen 'hoogrisicobeleid' genoemd. Het is een beleid met gewogen risico. Hierbij wordt het risico van iatrogene schade door medische dwang gewogen met het risico op schade door eigen handelen van de patiënt doordat de patiënt mee vrij wordt gelaten. Suïcidaal gedrag beheersen werkt zeker op de lange termijn averechts en ondermijnt herstel van de patiënt en het vertrouwen in de hulpverlening. Patiënten komen dan meer beschadigd en zelfdestructief de kliniek uit dan ze er in zijn gekomen. Het voorkomen van deze schade door medisch handelen vereist een zekere maatschappelijke acceptatie dat risico's erbij horen omdat geen risico's nemen en dwang opvoeren nog veel schadelijker is. Er wordt dus geen hoog risico genomen door de autonomie centraal te staan. Het is geen kil of hardvochtig beleid. Het is werken aan vertrouwen en uitgaan van de veerkracht van de patiënt en in de wetenschap dat beheersen juist schadelijk is. En uit eigen ervaring vanuit een HIC kan ik zeggen dit veel beter is dan controle en beheersen. MIND zou dit moeten toejuichen in plaats van bekritiseren.
Marit D.
1 w
Jullie doen alsof autonomie bevorderend beleid een kille, afstandelijke benadering is. Maar dat is niet zo, het betekent vooral dat geen dwang of drang wordt toegepast. Dat zegt dan misschien meer over hun uitvoering er van..? Een zeer belangrijk onderdeel van dit beleid is naar mijn idee juist dat je tegelijk écht verbinding en contact maakt met een cliënt. En hem of haar laat weten dat je er wel voor ze bent, maar ze niet gaat tegenhouden middels dwang. Dit doe je juist omdat je vertrouwen wil uitstralen dat iemand het zelf kan. Als je alles van een cliënt overneemt tegen zijn wil, dan volgt er geen groei. Net zoals het niet werkt als een personal trainer push ups gaat doen voor zijn cliënten. Je moet ze helpen het zelf te kunnen. Wat mij betreft juist daar echt naast iemand te gaan staan. Klopt het dat het nog niet altijd goed wordt uitgevoerd op die manier? Ja helaas wel. Dit is een heel erg ingewikkelde dynamiek bij iemand die steeds laat weten het niet zelf te kunnen en zichzelf beschadigd. En het is een heel andere manier van denken, waar nog weinig over geschreven is. Maar is het (mits goed uitgevoerd) de enige houding die maakt dat het beschadigende gedrag verbetert? Ook absoluut ja.
Arnoud Jansen
2 w
Autonomie bevorderend beleid betekent; geen gebruik van dwang bij zelfdestructief gedrag. Als Mind tegen het gebruik van dwang is bij jongeren die zelfdestructief gedrag vertonen (meest meiden), dan zouden ze het actief nemen van risico moeten promoten. Op dit moment wordt de GGZ instellingen verweten dat ze enerzijds niets doen bij overlast en verwarde personen en anderzijds dwang toepassen bij risicovol gedrag. Als Mind verantwoordelijkheid zou nemen, dan zou ze zich hierover moeten uitspreken.
Marcel Mennen
3 w
Toen onze dochter ongeveer drie jaar geleden van haar hulpverleners te horen kreeg dat zij vanaf toen onder een ‘hoog risicobeleid’ (een andere naam voor autonomie bevorderend-beleid; zie de Richtlijn Suïcidaliteit) regime kwam, ervoer ze dat als sterk ‘de hulpverlening laat me nu in de steek’. Naar ons idee heeft dat mede bijgedragen aan haar besluit tot zelfdoding, nu ruim 2 jaar geleden. In haar afscheidsbrief schreef ze onder meer dat haar hulpverleners (ondanks dat ze hen ook bedankte voor alle jaren zorg) niet goed meer zagen in welke staat ze verkeerde.
Is de clientvertrouwenspersoon wzd in beeld ?
Jeetje; moest MIND dit uit de krant halen? Zal de oproep verspreiden.
Franka Guiking
3 w
Hoeveel ego's werken in dit werkveld? Heel zorgelijk, de gang van zaken. En niet alleen in de GGZ....
wijna mooij
3 w
Goed dat jullie dit aankaarten. Misschien een idee om het op Instragram te plaatsen. Daar vind je denk ik meer de (ex) cliënten.
https://denkpunt.nl/wat-te-doen-in-crisis/ Tijd voor verbinding vanuit gelijkwaardigheid, menswaardig en traumasensitief.