UWV

‘Als je niet voldoende aandacht besteedt aan je werkgeluk, kan dat serieuze gevolgen hebben. Werkgeluk is meer dan alleen tevreden zijn met je baan. Het draait om voldoening, zingeving en plezier: werk dat je energie geeft in plaats van energie vreet. Het mooie is dat je hier zelf invloed op hebt.’ Expert Evelien Veenman deelt haar 3 beste tips. 𝗩𝗶𝗻𝗱 𝗷𝗲 𝗲𝗻𝗲𝗿𝗴𝗶𝗲𝗴𝗲𝘃𝗲𝗿𝘀 ‘Werkgeluk kent geen succesformule: wat de één blij maakt, hoeft voor de ander niet per se te werken. Zorg dat je weet wat voor jou belangrijk is en maak daar keuzes in. Maak bijvoorbeeld een lijstje van je energiegevers en energievreters, en gebruik dit als leidraad. Het gaat er niet om dat je altijd een intense vorm van geluk ervaart – werk mag ook gewoon werk zijn – maar wel dat je met een fijn gevoel naar je werk gaat.’ 𝗗𝗼𝗲 𝗮𝗮𝗻 𝗷𝗼𝗯𝗰𝗿𝗮𝗳𝘁𝗶𝗻𝗴 ‘Een manier om je werkgeluk te vergroten is door jobcrafting. Je brengt dan kleine veranderingen aan in je werk zodat het beter aansluit op wat je leuk vindt en waar je goed in bent. Dit kan betekenen dat je stressvolle taken probeert te verminderen of anders in te richten. Maar ook dat je nieuwe kansen verkent en je interesse – in bijvoorbeeld het geven van workshops – uitspreekt. Het gaat erom dat je actief invloed uitoefent op je werk om er meer plezier uit te halen.’ 𝗚𝗮 𝗶𝗻 𝗴𝗲𝘀𝗽𝗿𝗲𝗸 𝗺𝗲𝘁 𝗷𝗲 𝘄𝗲𝗿𝗸𝗴𝗲𝘃𝗲𝗿 ‘Als je merkt dat je tegen je werk opziet of dat er niets meer te halen valt, is dat een teken dat er iets niet goed zit. Bespreek het daarom met je werkgever. Vind je dat lastig? Deel je zorgen dan eerst met een vriend of familielid, zo krijg je nieuwe inzichten. Misschien is het tijd voor een andere functie binnen de organisatie, of moet je zelfs buiten de organisatie verder kijken. Onderzoek wat je volgende stap moet zijn.’ Evelien is duidelijk: ‘Je bent zelf verantwoordelijk voor je werkgeluk. Een werkgever kan faciliteren, maar jij moet het eigenaarschap nemen. Neem initiatief en maak duidelijk wat jij nodig hebt om gelukkig te zijn in je werk.’

‘Doof zijn en een 'normale' baan hebben, dat is een uitdaging.’ Maar Iris (52) gaf niet op, ondanks afwijzingen van werkgevers in het verleden. ‘Nu werk ik met trots als beleidsadviseur Inclusie bij de Provincie Gelderland. Daarnaast run ik mijn eigen bedrijf, Deaf by Iris, waar ik trainingen en lezingen geef aan (dove) ondernemers. Mijn doel is een inclusieve samenleving creëren waarin iedereen mee kan doen.’ ‘Ik ben al mijn hele leven doof. Ondanks mijn beperking rondde ik mijn studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening in 4 jaar af. Vol goede moed zocht ik naar werk, maar ik werd keer op keer afgewezen vanwege mijn doofheid. Uiteindelijk vond ik een baan in de kinderopvang, maar de communicatie met kinderen in de kinderopvang was lastig. Na een burn-out vond ik een nieuw pad: ik volgde een opleiding tot docent Nederlandse Gebarentaal. Dat veranderde mijn leven: eindelijk accepteerde ik mezelf zoals ik ben.’     'Nu ik gebarentaal kan, is de samenleving toegankelijker voor mij geworden. Ik maak regelmatig gebruik van een gebarentolk die door UWV wordt vergoed voor werk en privésituaties. Mijn huidige werkplek vond ik via een detacheringsbureau voor doven en blinden. De Provincie Gelderland zocht een managementassistent en vond mij een goede match. Later groeide ik door naar mijn huidige rol als beleidsadviseur.’    ‘Sinds kort gebruik ik de Speaksee, een microfoonkit met een app voor live en online gesprekken. Dankzij deze technologie volg ik op mijn werk spontane gesprekken zonder een tolk. Ook is het een fijn hulpmiddel voor mijn collega’s, omdat de Speaksee de drempel verlaagt om met mij te communiceren als er geen gebarentolk beschikbaar is. Bij de Provincie Gelderland ondersteun ik organisaties bij het ontwikkelen van een inclusief beleid door financiële steun en het delen van kennis.  Als ervaringsdeskundige inspireer ik anderen en toon ik aan dat samenwerking met mensen met een beperking nieuwe perspectieven oplevert. Mijn werk vraagt veel out-of-the-box denken, en dat is voor mij belangrijk.’    ‘Ik wil mensen bewust maken en samenwerken aan inclusie. Niet alleen voor mezelf, maar voor de volgende generatie. Het gaat erom dat we niet alleen naar beperkingen kijken, maar naar de mogelijkheden. Voor mensen in een vergelijkbare situatie is mijn advies: wees direct en geef niet op. Dan herinneren mensen je uiteindelijk en komen er kansen op je pad die je kunt grijpen.’  

‘Ik verstuurde talloze sollicitaties, maar kreeg afwijzing na afwijzing. Totdat ik mijn cv opnieuw inrichtte. Ik legde veel meer de nadruk op wat ik kon, in plaats van op wat ik tot nu toe had gedaan. En het werkte: ineens werd ik voor meerdere sollicitatiegesprekken uitgenodigd.’ Mara van Balkom (51) kon zo de overstap maken naar een ander beroep, waarin ze nog geen ervaring had. Wat zijn haar tips? ‘Na jaren horeca-ondernemer te zijn geweest, wilde ik het roer omgooien. Mijn ambitie was om aan de slag te gaan als re-integratiecoach. Ik startte met solliciteren, ik wilde heel graag werken en me nuttig voelen. Maar op basis van mijn cv werd ik niet uitgenodigd voor gesprekken. Dat was heel frustrerend. Ik heb management-skills, een groot verantwoordelijkheidsgevoel en beslist geen 9-tot-5-mentaliteit. Maar er was altijd iemand met meer ervaring of betere diploma’s.’ ‘In die tijd had ik veel aan mijn adviseur werk van UWV. Met haar hulp richtte ik mijn cv opnieuw in. Mijn eerste cv was een traditionele opsomming van werkervaring en opleidingen. In het nieuwe cv legde ik de nadruk op mijn vaardigheden, die zette ik opvallend in een kolom. Ook legde ik niet alleen mijn motivatie voor de functie uit, maar ook mijn motivatie voor de carrièreswitch. Dat gaf een veel beter beeld van wat ik kon bijdragen aan een organisatie, en legde minder nadruk op diploma’s.’ ‘Ik stuurde dit nieuwe cv naar 3 bedrijven en werd direct uitgenodigd bij alle 3. Inmiddels ben ik met veel plezier aan de slag bij een re-integratiebureau en help ik op mijn beurt mijn cliënten aan een droombaan. Het helpt dat ik weet hoe het voelt als het niet meteen lukt met solliciteren. Ik zeg vaak dat ik trots ben op mijn cliënten. En dat is ook echt zo.’ Ook aan de slag met een vaardigheden-cv? Hier vind je tips en een voorbeeld: https://lnkd.in/d4Dcgzzi 

‘Hoewel ik moeite had met leren, hield ik vast aan mijn droom om te werken in het onderwijs. Mijn mbo-2 diploma haalde ik door te leren op de werkvloer in plaats van in de schoolbanken – via praktijkonderwijs.’ Souhaila (20) werkt inmiddels als klassenhulp en barst van de ambitie om door te groeien. ‘Als je geniet van wat je doet, gaat het leren vanzelf.’ ‘Ik droomde er als kind al van om later als juf voor de klas te staan. Maar het leren lukte niet goed. Vooral rekenen vond ik moeilijk. In de bovenbouw van de basisschool kon ik het niet meer volgen. Mijn leerkracht adviseerde me naar het praktijkonderwijs te gaan. Ik twijfelde eerst wel, want al mijn klasgenoten gingen naar het vmbo. Maar eenmaal op de praktijkschool was er gewoon rust. Ik snapte de lesstof beter, ik ging vooruit met rekenen. Ik liep intussen stage op Kindcentrum De Zevensprong.’ ‘Met hulp van De Zevensprong, een leercoach en UWV kon ik het onderwijs zó volgen dat het bij me paste. Ik leerde dus op de werkvloer in plaats van in de schoolbanken. Ik had standaardvakken zoals Nederlands en rekenen, maar ik deed veel praktijkopdrachten met kinderen. Ik had een leercoach en die hielp me weer op weg als ik vastliep. Zo heb ik uiteindelijk mijn mbo-2 diploma gehaald. Het meest trots ben ik wel op de 6 die ik voor mijn rekenexamen haalde. Want dat was echt een strijdpunt.’ ‘Ik werk nu als klassenhulp, waarbij ik kinderen help met hun werkjes of extra ondersteuning geef bij rekenen of taal. Een stap voor volgend jaar is een diploma halen tot onderwijsassistent, want ik wil doorleren. Ik geniet ervan om voor de klas te staan. Het allerleukst is de band die je opbouwt met de kinderen. Ik vind het geweldig om ze te zien groeien.’

‘Ik heb een enorme weg afgelegd - zowel bedrijfsmatig als persoonlijk. Vanuit de ziektewet naar inkomen uit mijn eigen onderneming.’ Nadat Anoek door allerlei tegenslagen uitviel, ontdekte ze dat ze dat ze graag met haar handen bezig was. Én dat ze tegelijkertijd anderen kon helpen op een plek waar werken met je handen centraal staat, via dagbesteding. ‘Wat altijd een droom was, moet ik nu waarmaken. Maar blijkbaar doe ik iets goed want mensen komen graag naar de zorgboerderij. Ik kan meer dan ik dacht.’ ‘Als je graag voor anderen zorgt, vergeet je jezelf daar soms in. Ik heb in mijn leven veel meegemaakt, en daar ook helaas veel aan over gehouden. Faalangst, perfectionisme, persoonlijkheidsproblematiek, PTSS en depressie. Toen mijn zoontje ernstig ziek werd en ook mijn relatie uit ging, knakte ik uiteindelijk. De PTSS sloeg in en ik verloor mijn baan in de zorg.’   ‘Toen ik thuis zat keerde ik terug naar mezelf: ik ging moestuinieren en koken. Ik besefte: het maakt niet zoveel uit wát ik doe, als het maar fysiek actief is. Als ik met mijn handen bezig ben, wordt mijn hoofd rustiger. Toen begon het idee te groeien: wat als ik anderen kan helpen op een plek waar werken met je handen centraal staat? Zo ontstond het plan voor een zorgboerderij.’ ‘Ik besloot mezelf 1 jaar de tijd te geven om een businessplan te maken en het daarna gewoon te gaan doen. Toen ik een biologische geiten- en schapenboerderij vond die dagbesteding wilde aanbieden, kwam alles bij elkaar. Ik schreef me in bij de Kamer van Koophandel en bracht UWV op de hoogte van mijn plan. UWV koppelde me aan een begeleider en ik startte een Werkfit-traject. Die trajecten helpen je terug te keren naar werk als je er langere tijd uit bent geweest. Ik kreeg daar goed de tijd voor en kon het echt op mijn eigen tempo doen.’ ‘De deelnemers van mijn zorgboerderij en ik begrijpen elkaar. Door mijn ervaring kan ik me inleven en iets betekenen voor mensen die het moeilijk hebben. En dat maakt mij dan weer gelukkig.’ Sinds 1 januari 2024 is Anoek uit de WIA. ‘Inmiddels bied ik zelf dagbesteding aan voor cliënten van UWV, van samen koken tot het opknappen van meubels. De cirkel is rond.’

‘Mensen vinden het vaak spannend om bij hun leidinggevende aan te geven waar ze behoefte aan hebben in hun baan. Mijn advies is: doe het gewoon!’, vertelt Martine. ‘Ik zie vaak dat mensen lang blijven hangen in een functie die ze misschien niet meer leuk vinden. Of een baan wel leuk vinden, maar het niet eens zijn met hoe bepaalde processen lopen.’ ‘Ik werk nu bijna 3 jaar als business consultant IT bij UWV. Een enorm leuke functie waarin ik het gevoel heb dat ik iets kan bijdragen aan de maatschappij. Dit was mijn eerste “grote-mensen-baan”. Als je daar net mee begint, ben je geneigd om je te houden aan de processen en protocollen van de organisatie. Maar ik zag ook dingen die anders of beter konden.’   𝗠𝗲𝗲𝗿 𝗿𝗲𝗴𝗶𝗲 𝗼𝘃𝗲𝗿 𝗷𝗲 𝘄𝗲𝗿𝗸 𝗮𝗹𝘀 𝗷𝗲 𝘃𝗲𝗿𝘁𝗲𝗹𝘁 𝘄𝗮𝘁 𝗲𝗿 𝗮𝗻𝗱𝗲𝗿𝘀 𝗸𝗮𝗻 ‘Gelukkig heb ik een goede, open relatie met mijn manager. Ik kon ideeën gewoon delen en zij moedigde me juist aan om af te stappen van ingesleten routines. Dat gaf mij het zelfvertrouwen om iets nieuws uit te proberen. Ik had het gevoel dat ik de regie had over de invulling van mijn baan en merkte ook dat de veranderingen werden gewaardeerd door mijn collega’s.’ ‘Natuurlijk is het niet voor iedereen even makkelijk om ideeën aan te dragen bij een leidinggevende, maar ik zou het op zijn minst proberen. Mijn werk werd leuker, collega’s werden er blij van en het voelt ook gewoon goed om gehoord te worden. Ik ben zo blij dat ik het heb gedaan.’ #werkenbijuwv #danwerkjevooronsallemaal

Artificial Intelligence (AI) verandert onze arbeidsmarkt in een razend tempo. Maar wat betekent dit voor de toekomst van werk? En welke rol speelt de overheid hierin? Hoogleraar Anna Salomons van de Utrecht School of Economics deelt 4 cruciale inzichten: 𝟭. 𝗡𝗶𝗲𝘂𝘄𝗲 𝘁𝗲𝗰𝗵𝗻𝗼𝗹𝗼𝗴𝗶𝗲 𝗹𝗲𝗶𝗱𝘁 𝘁𝗼𝘁 𝗵𝗼𝗴𝗲𝗿𝗲 𝗽𝗿𝗼𝗱𝘂𝗰𝘁𝗶𝘃𝗶𝘁𝗲𝗶𝘁 ‘Ik ben niet zo bang dat technologie leidt tot massawerkloosheid. De geschiedenis leert ook dat deze angst onterecht is’, stelt Salomons. Ze benadrukt hierbij dat technologie meestal geen volledige banen automatiseert, maar specifieke taken. ‘Natuurlijk brengen nieuwe technologieën onrust en onzekerheid. Maar op macroniveau zie je dat nieuwe technologie leidt tot hogere productiviteit. De welvaart neemt toe.’ 𝟮. 𝗔𝗜 𝗸𝗮𝗻 𝗴𝗲𝗹𝗶𝗷𝗸𝗵𝗲𝗶𝗱 𝘃𝗲𝗿𝗴𝗿𝗼𝘁𝗲𝗻 Anders dan eerdere technologische revoluties, kan AI ook hoogopgeleide banen beïnvloeden. ‘AI-tools kunnen taken uitvoeren die tot nu toe voorbehouden waren aan hoger opgeleiden,’ licht Salomons toe. Dit kan leiden tot een 'leveling-up-effect' voor midden- en lagere-inkomensgroepen. ‘Een matige marketingspecialist kan zich met AI opwerken. AI kan van een artikel van een minder getalenteerde journalist een aanvaardbaar stuk maken.’ 𝟯. 𝗢𝘃𝗲𝗿𝗵𝗲𝗶𝗱 𝗺𝗼𝗲𝘁 𝗴𝗿𝗼𝘁𝗲𝗿𝗲 𝗿𝗼𝗹 𝘀𝗽𝗲𝗹𝗲𝗻 Salomons benadrukt het belang van overheidsbeleid: ‘AI is geen natuurverschijnsel. Op de manier waarop het wordt ingezet, kan de overheid invloed uitoefenen met wet- en regelgeving en verstandig beleid.’ Ze pleit voor meer overheidsinvesteringen in AI en regelgeving die ongelijkheid voorkomt en privacy beschermt. ‘Het is van cruciaal belang dat de overheid een grotere rol gaat spelen.’ 𝟰. 𝗔𝗜 𝗯𝗶𝗲𝗱𝘁 𝗸𝗮𝗻𝘀𝗲𝗻 𝘃𝗼𝗼𝗿 𝗶𝗻𝗰𝗹𝘂𝘀𝗶𝘃𝗶𝘁𝗲𝗶𝘁 Voor mensen met een arbeidsbeperking biedt AI mogelijkheden. ‘AI kan ondersteuning bieden die net dat zetje geeft richting een volwaardige baan’, zegt Salomons. ‘Ook kan ik me voorstellen dat AI nuttig is bij het zoeken naar een passende baan voor mensen die al langer aan de kant staan en bij het om- en bijscholen van mensen. Met hulp van AI kan scholing persoonlijker en interactiever worden gemaakt en daarmee aantrekkelijker.’  Salomons roept alle verantwoordelijke partijen op tot actie: ‘AI gaat snel, heel snel. Het is aan de politiek en samenleving om te bepalen welke toepassingen we toestaan.’ Ze adviseert om snel standaarden voor AI te ontwikkelen en pleit voor een model waarbij werkgevers en werknemers gezamenlijk beslissen over de inzet van nieuwe technologie. 

‘Met meer dan 6.000 openstaande vacatures in Nederland voor medewerker klantcontact, liggen er volop kansen voor werkzoekenden,’ zegt arbeidsmarktadviseur Lisan van de Beukel. ‘Klantcontactwerk is in vrijwel alle sectoren terug te vinden en biedt een breed scala aan mogelijkheden.’ 𝐋𝐢𝐬𝐚𝐧 𝐠𝐞𝐞𝐟𝐭 5 𝐫𝐞𝐝𝐞𝐧𝐞𝐧 𝐰𝐚𝐚𝐫𝐨𝐦 𝐤𝐥𝐚𝐧𝐭𝐜𝐨𝐧𝐭𝐚𝐜𝐭 𝐞𝐞𝐧 𝐠𝐨𝐞𝐝 𝐛𝐞𝐫𝐨𝐞𝐩 𝐢𝐬 𝐨𝐦 𝐣𝐞 𝐜𝐚𝐫𝐫𝐢è𝐫𝐞 𝐞𝐞𝐧 𝐤𝐢𝐜𝐤𝐬𝐭𝐚𝐫𝐭 𝐭𝐞 𝐠𝐞𝐯𝐞𝐧: ‘Je hebt niet altijd werkervaring nodig om aan de slag te gaan als medewerker klantcontact. Belangrijker is een leergierige houding, een servicegerichte instelling en het vermogen om je in te leven in anderen. Mensen met een administratieve achtergrond of ervaring in commerciële of dienstverlenende beroepen kunnen vaak makkelijk de overstap maken naar klantcontact.’ ‘Veel contactcenters bieden interne trainingen aan. Hoewel vaak een mbo-werk- en denkniveau wordt gevraagd, is een specifiek vakdiploma meestal niet nodig.' 'De diversiteit aan klanten en vragen waarmee je te maken krijgt in dit werk, zorgt ervoor dat geen dag hetzelfde is. Het werk vraagt mensenkennis en helpt je communicatieve vaardigheden verder te ontwikkelen, wat ook in je verder leven van pas kan komen.’ ‘Daarnaast zijn de werktijden vaak flexibel. Veel contactcenters hebben ruime openingstijden, ook in de avonden en weekenden, waardoor het mogelijk is om zowel parttime als fulltime te werken. Hierdoor kun je het werk combineren met andere verplichtingen. Steeds meer contactcenters bieden ook de mogelijkheid om deels vanuit huis te werken, wat het makkelijker maakt om op grotere afstand van je werk te wonen’ ‘Tot slot is het carrièreperspectief in deze sector interessant. Er zijn zowel inhouse contactcenters, als facilitaire contactcenters die werken in opdracht van andere organisaties. Er zijn vaak volop kansen om door te groeien naar andere functies. Bij inhouse contactcenters kan het werk een opstapfunctie zijn naar een andere afdeling binnen de organisatie.’ Meer weten, of heb je vragen? Stel ze in de comments!

Ook al deed Michael (36) zijn werk in de sales hartstikke goed, toch merkte hij dat zijn baan hem geen energie meer gaf. ‘Toen ik een burn-out kreeg, was dat voor mij een teken dat het roer om moest. Loopbaantests en gesprekken leverden overduidelijk een nieuwe richting op: de IT. Maar hoe maak je zo’n overstap zonder ervaring? Voor mij was een proefplaatsing de oplossing.’ 'Na de middelbare school koos ik voor een sales-opleiding, en vond ik ook een baan in dat beroep. Dat ging een tijd goed, maar een paar jaar geleden begon het toch te knagen. Ik ben eigenlijk niet zo van snel geld verdienen, en ik vond de werksfeer niet prettig meer. Toen ik privé ook met tegenslag te maken kreeg, raakte ik in een burn-out. Toen besloot ik dat ik ander werk wilde zoeken.’ ‘Na een tijdje thuis zette ik me daar samen met mijn coach van UWV voor in. We gingen op zoek: wat vond ik nu interessant? Uit verschillende tests rolde keer op keer hetzelfde: de ICT. Een overduidelijke keuze. Via UWV kon ik langs bij ICT-bedrijf Your Data Company. In een gesprek met hen verkenden we wat bij me past en wat ik zou kunnen. De rol van data-analist leek een goede match.’ 'Omdat ik nog geen ervaring had als data-analist, besloten we te starten met een proefplaatsing. Op die manier kun je de rol 2 maanden uitproberen, met behoud van je uitkering. Die periode bleek een succes en inmiddels ben ik alweer bijna 2 jaar in dienst! Ik heb veel plezier in het werk, en om mijn kennis op niveau te brengen krijg ik veel ondersteuning in de vorm van trainingen en cursussen.’ ‘Het leuke is dat mijn ervaring als salesmedewerker goed van pas komt in mijn nieuwe baan. Ik was al bekend met bepaalde CRM-systemen en werken met cijfers en rapportages. Ik kon ook al goed doorvragen bij klanten om behoeften te achterhalen. Mijn werkgever stimuleert ontwikkeling. Dat hij de potentiële kracht van mensen ziet en niet alleen naar een cv kijkt, gaf me heel veel vertrouwen.’

‘De artsen vertelden me dat ik rond mijn 40e nagenoeg blind en doof zou zijn. Nu ben ik 40, run ik mijn eigen bedrijf en ben ik hoofdspreker op evenementen.’ Een progressieve ziekte zette het leven van Joyce de Ruiter (40) volledig op z'n kop, maar daar legde ze zich niet bij neer. 'Inderdaad, qua zicht en gehoor is mijn wereld nog nooit zo klein geweest. Maar tegelijkertijd is mijn wereld rijker en completer dan ooit.’ ‘Op mijn 16e kreeg ik de diagnose Ushersyndroom. Ondanks mijn ziekte werkte ik jarenlang bij bedrijven, maar dat was zwaar. Toen ik 31 was herstelde ik van mijn 3e burn-out en tijdens mijn re-integratie vertelde een arbeidsdeskundige dat mijn oude werkplek niet geschikt voor mij was. Ondanks mijn pogingen om terug te keren, stuitte ik op obstakels en werd ik volledig arbeidsongeschikt verklaard. Maar ik weigerde me erbij neer te leggen. Ik, achter de geraniums? Dacht het niet.' ‘Ik wilde arbeidsgeschikt verklaard worden en doorgaan als ondernemer.  Na een training ontwikkelde ik mijn keynote lezing en investeerde ik jaren in mijn onderneming. Nu schrijf ik boeken, geef lezingen en begeleid andere sprekers via de Speakers Club, een club van experts in professioneel spreken en presenteren. Het kostte me 8 jaar om binnen UWV iemand te vinden die me verder kon helpen. Toen ik de juiste personen eenmaal vond, gingen die voor me door het vuur. Inmiddels draagt UWV financieel bij aan de kosten voor mijn persoonlijke assistent, die me ontzorgt met kantoorwerkzaamheden, mijn chauffeur is en mijn ogen en oren op locatie.    ‘Ik vind het belangrijk dat anderen met een progressieve ziekte inzien dat je altijd nog van waarde kunt zijn op de arbeidsmarkt. Mijn zicht, gehoor en daardoor energie zijn minder, maar met mijn hersenen en motivatie is niets mis. Ik ging van volledig arbeidsongeschikt naar volledig arbeidsgeschikt. Daar ben ik trots op. Mijn mantra is: “Je kunt niet het slachtoffer zijn van een verandering, alleen van je houding.” Je kiest zelf hoe je met iets omgaat. Niet UWV, een instantie of je omgeving bepaalt dat voor je. Je bent er zelf verantwoordelijk voor.’