stichting NIVOZ

Dinsdag 3 september ben je van harte welkom in het gezellige Dokhuis - thuis ook van stichting NIVOZ - om het onderwijsjaar af te trappen. Een onderwijscafé in Rotterdam dat elke dinsdag van de maand terugkeert.   Werk jij in het (Rotterdamse) onderwijs en wil je mee bouwen aan een stevig Rotterdams onderwijsnetwerk, waarin je je gesterkt voelt op de weg die jij aan het lopen bent? In Dokhuis maken we ruimte voor jou en elkaar. Drink een drankje, speel een spelletje, eet iets simpels. Praat over onderwijs, of juist niet! Vanaf 17 uur staat de deur open, rond 20 uur zwaaien we elkaar weer uit. Niet verplicht, maar wel fijn als je je even aanmeldt! Zie onder. Dokhuis, Doklaan 10, Rotterdam-Zuid https://lnkd.in/eT_msKGt

Zin om aan het begin van het schooljaar (of het einde van je vakantie) al wat over onderwijs te lezen? Nieuwe inzichten te ontdekken? De Vlaamse onderwijswebsite Klasse kreeg een berg leestips van lerarenopleiders en zette er tien in een artikel. Welk onderwijsboek pik jij uit de stapel? https://lnkd.in/eZ-AZ9Nw

Lange tijd werd NIVOZ vaak in één adem genoemd met de drieslag autonomie, competentie en relatie. Het kwam door de omarming van onze oprichter Luc Stevens van de zelfdeterminatietheorie van Amerikaanse onderzoekers Ryan & Deci die deze drie psychologische basisbehoeften hadden geformuleerd. De relatie tussen de drieslag en onze stichting was zelfs zo innig, dat mensen de basisbehoeften toeschreven een Stevens. Het geldt nog steeds als een fijn 'raster' voor het begrijpen van functioneren en welzijn van mensen. Om de begrippen nog meer te verlevendigen, verbonden we ze in 2016 met verhalen die de essentie ervan zouden weergeven. Mij staat met name het verhaal over competentie van onze collega Geert Bors nog goed bij. Hij schreef over de unieke en onderscheidende leerstijlen van zijn twee kinderen. 'De toversokken van Hannah' spreken nog meer tot de verbeelding nu ik zelf twee kinderen heb en met eigen ogen heb mogen zien hoe anders ieder kind geboren wordt en eeuwig dankbaar ben getuige te mogen zijn van die ontluikende eigenheden. #Zomerzin - Annonay Andersson, redacteur NIVOZ / teamleider Tobiasstroom https://lnkd.in/dQtqBxem

'Niet iedereen schrijft een verhaal zoals Savio, maar alle kinderen snappen wat een tekst is, ongemerkt hebben ze heel wat letterkennis opgedaan, ze kunnen zich inleven in een verhaal en vragen stellen bij een informatieve tekst. Voor de start in groep 3 is dat een goede voedingsbodem voor zowel het technisch- als het begrijpend lezen.' Hanneke Saaltink leest met haar groep 2/3 een boek over Boer Boris en zijn bietjes en wordt verrast door het taalniveau van de kinderen in groep 2/3. https://lnkd.in/ef9_w8yg

Toen ik onlangs op kraamvisite was bij een goeie vriendin, gloeide ik van trots toen ik het boek ‘Onvoorwaardelijk Ouderschap’ van Alfie Kohn bij haar in de boekenkast zag staan. Niet eens omdat ik het zelf van cover tot cover had gelezen - geloof zelfs maar kleine stukjes - maar omdat het zo’n essentiële bron is geweest voor veel (opvoed)ideeën en artikelen bij NIVOZ en voor mezelf. We hebben zelfs - heel prettig - een poosje met Alfie gecorrespondeerd over wat vertalingen van zijn werk. Collega Joyce zette uit onmacht haar dochter op de gang en voelde dat ze dat nooit meer wilde, zo omgaan met haar kind. Voor mij gaat het erom, ook in onderwijs, te erkennen en ernaar te leven dat kinderen geen andere wezens zijn dan volwassenen. Kinderen (lang) laten huilen, onder het mom van dat ze dat later toch niet meer weten en geen last van zullen krijgen. Zouden we zoiets zeggen of denken bij een volwassene? Zoals Joyce schrijft: wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. #Zomerzin - Annonay Andersson, redacteur NIVOZ / teamleider Tobiasstroom https://lnkd.in/eMAhj_n

We leven in een risicomijdende samenleving, maar onderzoek wijst uit dat kinderen die geleerd hebben om met risico's om te gaan, en die dus risico-competentie hebben kunnen ontwikkelen, minder vaak daadwerkelijk iets overkomt. Pedagoog Janusz Korczak zei dat al, en Bart Heeling laat in dit verhaal uit zijn klas een mooi voorbeeld zien. https://lnkd.in/eiQd7a5c

Vandaag begint er weer een nieuw schooljaar. En daarbij denkt Sjaak van Moorsel, leerkracht in Boekel, dan ook vaak: ‘Wat wil ik dit schooljaar? Wat wil ik vasthouden? Waar wil ik extra aandacht aan schenken?’ De droom van Sifan Hassan en Muhammad Ali inspireerde hem deze zomer hierbij: ‘Als je niet bang bent voor een droom, droom je niet groot genoeg.’ https://lnkd.in/eDm_-yba

Het was lange tijd een van onze populairste stukken: dit artikel over hoe je goed kan starten na de zomer. Iedereen voelt een kleine (of grote!) drempel na de zomer, toch? Als leraar, maar als leerling ook. Als leerling heb je immers weinig controle over wat je te wachten staat en sta je op school gelijk middenin de klas en moet je de onvermijdelijke vraag beantwoorden hoe je zomer was. Op geen enkel ander moment wordt van je gevraagd om een oordeel te geven over zes weken van je leven. Hoe beantwoorden we die vraag zelf eigenlijk? Een meme die voorbijkwam vat het voor mij wel goed samen: 'I never return refreshed and rested, but with a taste of freedom in my mouth and the thought is this what I should be spending my life doing?' Ruimte geven voor het gevoel dat het niet alleen maar leuk is om weer terug te zijn, zou ik zelf willen toevoegen aan het rijtje met tips. En ik licht deze eruit, die je ook met leraren kan doen: leerlingen (of leraren dus!) zichzelf een brief laten schrijven met waarom ze aan het einde van het jaar een tien hebben verdiend. Veel plezier met de andere tips! #Zomerzin - Annonay Andersson, redacteur NIVOZ / teamleider Tobiasstroom https://lnkd.in/e7Mcvgk7

“In Tractaat over het spieken belicht Verhoeven in één zandkorreltje het volledige panorama van de ‘eigenlijke’ bedoelingen van het naar school gaan en daar onderwezen worden. Hij verdedigt deze tegen allerlei claims van buitenaf, vooral tegen de eis dat onderwijs maatschappelijk ‘nuttig’ moet zijn” – Joop Berding Tractaat over het spieken is een (nog altijd actueel) boek waarin het fenomeen van spieken in scholen wordt onderzocht vanuit een onderwijsfilosofisch perspectief. Dit boek duikt in de complexiteit van onderwijs. Het boek stelt de conventionele aanpak van onderwijs ter discussie en belicht de tekortkomingen van een systeem dat te veel gericht is op doelmatige resultaten. Het boek is geschreven door Cornelis Verhoeven, en onlangs weer uitgegeven met een introductie van Joop Berding. Verhoeven daagt de lezer uit de bedoeling van het onderwijs te onderzoeken en te heroverwegen, waarbij hij het belang van intellectuele betrokkenheid benadrukt boven oppervlakkige prestaties. In de inleiding zegt Joop Berding dat het woord ‘spieken’ in deze tijd vervangen mag worden door ‘het gebruik van ChatGTP’. Het gaat om dezelfde tendens, met een vergelijkbare onwenselijke impact op het onderwijs: snelheid boven diepgang, gladjes door de materie heen in plaats van je ervoor in te spannen, zielloze productie in plaats van een boeiend en soms weerbarstig proces van zelfvorming. Een absolute must-read! ps. Meer informatie over Cornelis Verhoeven vind je in de pedagogische canon van het Nivoz: https://lnkd.in/e_c6H55

"Waar onze tijd om vraagt, is een definitieve afrekening met het vooruitgangsdenken en een grondige herstelpoging van de brokstukken waarmee het ons heeft opgezadeld." - Tim Fransen Onze wereld is wankel geworden. We leven in een tijd van crises en calamiteiten: het Calamiteitperk. In dit boek onderzoekt filosoof en cabaretier Tim Fransen ons huidige tijdsgewricht. Hij laat zien hoe het vooruitgangsdenken ons heeft misleid en vraagt zich af: hoe herstellen we de maatschappelijke fundamenten die daardoor zijn aangetast? Welke inzet is er van ons burgers nodig om een duurzame samenleving te scheppen en weer een slagvaardige democratie te worden? En welke rol spelen moraal en rechtvaardigheid daarbij? Fransen neemt de lezer op sleeptouw langs grote filosofen en verrassende denkers en komt met concrete ideeën om het tij te keren. Met 'In onze tijd' biedt hij handvatten voor een weerbare samenleving waarin weer volop hoop gloort.