Raad voor de Kinderbescherming

Vorig jaar heb ik Pieter Melsen ontmoet bij onze talkshow 'De Raad in gesprek' tijdens de Week tegen Kindermishandeling. Pieter, zedenrechercheur en co-auteur van het boek 'Sam en het niet leuke geheim', sprak over zijn werk en zijn boek, dat kinderen helpt om seksueel misbruik bespreekbaar te maken. Inmiddels heeft Pieter samen met Iva Bicanic een nieuw boek uitgebracht: ‘Charlie’. Dit boek geeft een indringend beeld van de gedachten en gevoelens van een kind dat seksueel misbruik ervaart. Om de binnenwereld van Charlie zo realistisch mogelijk te beschrijven hebben Pieter en Iva zich laten inspireren door de ervaringen en verhalen van bijna driehonderd volwassenen die als kind zijn misbruikt. Gemiddeld 1 kind per klas heeft te maken met een vorm van kindermishandeling. Heel belangrijk dus om hier, telkens op verschillende manieren en in verschillende vormen, aandacht voor te blijven vragen.

Jason heeft op zijn 16e een delict gepleegd. Tijdens 4,5 jaar jeugddetentie, heeft hij hard aan zichzelf gewerkt. Nu hij weer op vrije voeten is, besluit hij een studie te beginnen en het studentenleven te vieren. Vertelt hij zijn jeugdreclasseerder dat hier volgens hem ook een drankje bij hoort of verzwijgt hij dit liever? Kijk voor meer context en om te weten hoe het nu met Jason gaat op: https://bit.ly/4dojLKt

Onze collega Eveline droeg deze week vier dagen een enkelband in het kader van #SeptEMber van Reclassering Nederland “Na drie dagen durf ik het aan: vandaag ga ik met het ov naar werk! Ik trek beige kleding aan die goed afsteekt tegen de donkere enkelband. In de trein ga ik zo zitten dat hij goed zichtbaar is. Maar op een paar stiekeme blikken na, besteedt niemand er aandacht aan. Tijdens mijn eerste werkoverleg krijg ik een appje binnen van mijn #toezichthouder van Reclassering Nederland. “Goedemorgen Eveline, gisteravond ben je de deur uit geweest nadat je #avondklok al was ingegaan. Dat is natuurlijk niet de bedoeling”. Omdat het de eerste keer is dat ik ’s avonds te laat thuis ben, krijg ik nog geen officiële waarschuwing. Maar het moet niet vaker gebeuren, zegt ze streng. Ik maak excuses en beloof dat het nooit meer gebeurt. Een makkelijke belofte, want vandaag is de laatste dag van mijn ‘enkelbandavontuur’. Ik denk aan alle jongeren waar ik ooit een enkelband voor heb aangevraagd en geadviseerd. Meestal voor periodes van drie of zes maanden. Dan is dat een stuk lastiger. Als jongeren teveel overtredingen hebben worden ze teruggemeld door de #Jeugdreclassering en dan ga ik vaak later ook nog met ze in gesprek over wat er gebeurd is. De focus in dat gesprek ligt vaak op wanneer het mis ging. Ik weet nu al dat ik door mijn eigen ervaring toch anders ga kijken: gaat het op dag honderd mis, dan is dat natuurlijk niet de bedoeling, maar heb je het wel toch maar mooi 99 dagen volgehouden met die band! Aan het eind van de middag bevrijdt de monteur me van mijn enkelband. Mijn #SeptEMber avontuur zit erop. Het voelt raar, zo’n lichte, kale enkel. Moe stap ik in de trein. Het was een intense week, waarin ik veel heb geleerd. Ik kruip in een hoekje en scroll wat op mijn telefoon. In mijn eigen coconnetje, net als iedereen. Had er nu iemand naast me gezeten die een enkelband droeg? Dan was het mij ook niet opgevallen!

Een belangrijk onderwerp: de bescherming van ongeboren baby’s wanneer er zorgen zijn over de aanstaande moeder. Jaarlijks vraagt de Raad voor de Kinderbescherming ongeveer 300 keer aan de rechtbank om een maatregel die het ongeboren kind beschermt. Onze collega's benadrukken in het artikel van Zorg Welzijn hoe complex en ingrijpend deze zaken zijn. 'Dit raakt geen enkele professional onberoerd,’ zegt Sabine. Vaak gaat het om moeders met verslavingsproblemen of psychische aandoeningen. Wanneer hulpverlening stagneert, is het de taak van de Raad voor de Kinderbescherming om op te komen voor de belangen van het ongeboren kind. Maak je je zorgen over een aanstaande moeder? Het is verstandig om dan te overleggen met Veilig Thuis. Vroegtijdig ingrijpen kan het verschil maken. https://bit.ly/3N39UPy (betaalmuur)

De Raad voor de Kinderbescherming is de werkgever waar jij je ervaring kunt inzetten voor de bescherming van de rechten van kinderen die in hun ontwikkeling worden bedreigd. Én waar je de kans krijgt om te groeien. Binnen je team, maar ook op individueel niveau: https://bit.ly/3L349AB

Reclassering Nederland biedt elk jaar enkele collega’s de kans om zelf te ervaren hoe het is om een enkelband te dragen. Deze week ondergaat onze collega Eveline deze ervaring en deelt ze haar bevindingen. Een jongere die een strafbaar feit heeft gepleegd, krijgt een straf, maatregel of een combinatie daarvan opgelegd. Jongeren krijgen een enkelband in de meeste gevallen bij een schorsing uit voorlopige hechtenis. De enkelband helpt de jongere ook om structuur in de dag te krijgen en te behouden. Eveline vertelt over de eerste keer dat ze een enkelband draagt als ‘belevenisdeelnemer’. In tegenstelling tot de jongere heeft zij meer vrijheid in het kiezen van tijden en plaatsen. Ze is zich continu bewust van de enkelband, vooral bij het lopen of als ze in de buurt komt van verboden gebieden. ‘Als ik met een collega koffie ga halen, heb ik het idee dat iedereen het kan zien, terwijl ik na tien keer checken toch zeker weet dat de band netjes verborgen zit onder mijn broek. Bij elke stap voel ik hem bewegen, waardoor ik me constant bewust ben van dat blok aan mijn been,’ vertelt Eveline. Het dragen van een enkelband maakt je afhankelijk van anderen en beïnvloedt hoe mensen over je oordelen, omdat je letterlijk een zichtbare ‘stempel’ draagt. Eveline geeft aan dat, wanneer jongeren bij haar klagen over hun enkelband, ze door haar eigen belevenisweek nu meer begrip heeft en zich beter kan verplaatsen in wat voor impact de enkelband heeft op je dagelijks leven.

Van winkeldiefstal, bedreigingen tot een beroving: elk jaar gaan duizenden jongeren de fout in. Bij lichtere vergrijpen wordt dit veelal afgedaan bij Halt, om een straf of maatregel te voorkomen. Gaat het om een zwaarder misdrijf dan volgt een strafrechtelijk proces. De Raad voor de Kinderbescherming adviseert zo’n 10.000 keer per jaar over een passsende straf voor minderjarige verdachten. We houden daarbij rekening met het feit dat deze kinderen nog in ontwikkeling zijn. En met het feit dat er een relatief grote kans is dat zij, met de juiste interventie, alsnog op het rechte pad terecht komen. Bij volwassenen die in de criminaliteit zitten, is dit een veel grotere en moeilijkere opgave. We richten ons daarom vooral op het adviseren van een straf die voorkomt dat de minderjarige opnieuw in de fout gaat en minder op vergelding. Dat is in het belang van de jongere, maar ook in dat van de samenleving. Wil je meer weten over hoe wij ons sterk maken voor het voorkomen van recidive bij minderjarigen? Lees dan het online dossier hierover: https://bit.ly/3SZA2xT.

‘Ik werkte zo’n 30 jaar voor commerciële bedrijven waar veel draaide om het boeken van nog méér winst. Dit ging me tegenstaan. Ik wilde aan de slag voor een organisatie met meer maatschappelijke waarde. Als vrijwilliger werkte ik al met kinderen, dus voor mij voelde het logisch om bij de Raad voor de Kinderbescherming te solliciteren.’ In dit interview vertelt Maurice over zijn werk bij de Raad voor de Kinderbescherming. Het hele verhaal lees je via https://bit.ly/4ercgU0

Vandaag is de Dag van de Scheiding. Een dag om stil te staan bij de ontwikkelingen op scheidingsgebied en de inzet van ketenpartners die wij zien en waarderen. Als Raad voor de Kinderbescherming werken wij rondom gezag en omgang situaties, samen met vele ketenpartners in het land. Vanuit het project ‘Een goed begin’ de opvolger van het programma ‘Scheiden zonder schade’ hebben wij het laatste jaar in verschillende regio’s, maar ook in landelijke samenwerkingen mooie verbindingen en ontwikkelingen zien groeien rond; - ‘Het spreken van eenzelfde taal’; - Hoe we kijken naar veiligheid in omgangsproblematiek; - Triagering om hier sneller en beter zicht op te krijgen; - En welke competenties en kennis van belang zijn voor de professional. We zijn er nog niet, maar het is heel goed om te zien dat er richting ontstaat vanuit gezamenlijkheid in partners. Vandaar deze dag van de scheiding onze waardering uitspreken naar degenen die zich elke dag in zetten om kinderen in het land bij te staan en/of druk doende zijn om landelijk tot duurzame oplossingen te komen onder verantwoordelijkheid van ouders vanuit eenzelfde taal, visie en uitgangspunten. Onze samenwerking met ‘Een goed begin’, Stichting Villa Pinedo, ‘Wijzer’, Marleen Heijsteeg Mandy Lubach, Bela de Vries, ‘Kenniscentrum kind & scheiding’, de Rechtspraak en de JBTs is hierin onmisbaar. Benieuwd naar meer informatie over onze rol bij gezag en omgang? Bekijk onze website: https://bit.ly/3Zkmlxz.

Jeugdbeschermers, jeugdreclasseerders en raadsonderzoekers worden betrokken bij gezinnen als er zorgen zijn over de veiligheid van kinderen. Prachtig werk, maar ook pittig en vol dilemma's. In de campagne @watzou.jijdoen vertellen jeugd- en kinderbeschermers wie ze zijn en welke dilemma's zij tegenkomen in hun werk. En stellen ze de vraag: 'Wat zou jij doen?' Meer weten? Ga naar watzoujijdoen.nl.