Happel Cornelisse Verhoeven

Twintigste Nacht van de Architectuur met uitreiking Willem Diehlprijs! Uit de blauwwit gestreepte hallen van Meijnerswijk steeg donderdagavond tegen half elf oorverdovend gejuich op tijdens de twintigste Nacht van de Architectuur! Willem Diehlprijs: Nooit gedacht, toch geworden! De jury van de Willem Diehlprijs verkoos het project KKN7 van Joep Koenders en Arno Geesink van KRAFT architecten tot winnaar. Bescheiden ten opzichte van de kanjers met wie het zich moest meten. Maar een voorbeeld voor de stad, deze transformatie van kazernegebouwen in Kamp Koningsweg Noord. En daarom de terechte winnaar van de Willem Diehlprijs die om het jaar wordt uitgereikt aan de beste transformatie/restauratie in Arnhem. Daarvoor was het applaus niet minder toen de restauratie van de Eusebiuskerk tot publiekslieveling werd verkozen. Gebaseerd op de stemmen die online via architectuurcentrum CASA en de Gelderlander zijn uitgebracht. Nacht van de Architectuur: De twintigste Nacht van de Architectuur, op de klei van de uiterwaarden in Arnhem-Zuid met zicht op de glooiende zandgronden van Noord, was druk bezocht. De pakweg vierhonderd bezoekers hingen aan de lippen van architect Ninke Happel. Zij greep het publiek meteen bij de strot met prachtige foto’s van de zomers in Bretagne waar ze als meisje met haar vader kunstwerken maakte met wat ze daar aantroffen. Die lijn trok ze door naar nu.  Stop met bouwen, was haar boodschap, want we vreten de aarde op. Ga vinden!  Er is genoeg ruimte in bestaande bouw. In de tientallen miljoenen vierkante meters aan kantoren, winkels, fabrieken en ja ook woningen die leeg staan. De andere spreker van de avond, Jan Nauta, wil dat we afkicken van onze betonverslaving. Hij pleit voor hernieuwbare grondstoffen voor de bouw als vlas, hennep en hout. Daarmee kan je prachtige gebouwen realiseren, zo bleek uit de beelden die hij mee had genomen. Lorelei: Het was een bijzondere avond op een bijzondere locatie. Neem het optreden van pianiste  Lineke Lever en sopraan Charlotte Houberg. Zij zongen, hoe kan het ook anders op deze plek, het lied van de Lorelei. Als ware ze de Rijnnimf zelve, zo lachte Charlotte hemels toen zij was aanbeland bij het bittere einde van de Rijnschipper die, betoverd door de Lorelei, de dood vond in een kolkende rivier. Genoeg om over na te praten bij de borrel achteraf. En dat deden de bezoekers, tot diep in de nacht.