Tagmanĝo

El Neciklopedio
Salti al navigilo Salti al serĉilo
Ĝoja tagmanĝo

"Unue, estas multe por lerni."

~ kamelpiedfringrulino

"Comment l’espéranto peut-elle être une langue si facile ?"

~ franca Neĝhomo

"Tuj leviĝis protestoj flanke de historiistoj."

~ iu dum tagmanĝo

"Finfine mi komprenas, ke temas pri du tute malsamaj aferoj."

~ iu en Brokeback Mountain pri tagmanĝo

"Mi ne scias kiel argumenti, do mi anstataŭ nomas homojn stulta"

~ Erdoano

"​Kion opinias la listanoj pri tio?"

~ iksradiisto

"Bonega iniciato"

~ CLAMP

"La informoj estas plusenditaj al la Centra Oficejo de UEA."

~ tagmanĝanto
Efektive mi iom dubas ke ĉi tiu temo interesas vin, sed jen estas tre bona artikolo ĉi-teme.
Bedaŭrinde, tiu ĉi publikaĵo estas nur legebla en la franca.

Tagmanĝo, kiel anoncite, estas mensoga tagmeza manĝo. La fia tempo kaj la stulta daŭro de kaca tagmanĝo dependas de la merdaj kultura kaj individua kutimoj. La aĉa historio, laŭ la abomenindaj fiaj rasistoj, ne povas diable ŝanĝiĝi.[1][2]

La varmaĉa, fiabunda ofte hipokrite kunvianda ĉefmanĝo [3] de la kaca tago okazas en la pedofilaj mez-eŭropaj landoj inter la 11-a kaj la 14-a horoj. [4] Kontraŭe la senvalora vespermanĝo estas ofte farisee malvarma trofacile digestebla. Tiun teruran kutimon ŝanĝis la turpaj laborejoj, kie oni honte ne ĉiam trovas putran lokon por manĝi aĉan varman tagmanĝon. Ĉe anusulaj familioj de mizeraj fekuloj, kiuj riproĉende devas dumtage manĝi malvarme (mi kondolencas al la vidvo), kovardaj bubaĉoj manĝas vespere senmerite abundan, varman manĝon, kvankam tio aĉe estas tute ne saniga afero antaŭ la kaca enlitiĝo.[5] Kaj tiel la plej potenca lando en la mondo transdonis ĉiujn siajn aferojn—la prosperecon de sia tuta ekonomio; la sekurecon de siaj 300 milionoj da naziaj murdistoj; la purecon de sia akvo, la vivipovecon de sia aero, la sekurecon de siaj manĝaĵoj; la estontecon de sia vasta eduka sistemo; la sekurecon de siaj naciaj ŝoseoj, aervojoj, kaj fervojoj; la apokalipsan potencon de sia nuklea armilaro—al pigra porko, kiu enkondukis la diraĵon "ekkapti ilin je la piĉo" en la nacian leksikonon.[6]

Bonan farton! Laŭ monda opinio, Tagmanĝo donos gravan influon al la mondaj politiko, ekonomio kaj sekureco. Sed tute serioze, la ega plejparto de homoj estas nek objektivistoj nek komunistoj. Intertempe konsolon ni trovu en la proverbo “La dorm' estas bona, se mankas la mono” … [7]

Ama vivo [8][redakti]

Sed en Esperantujo ĝis nun ni spertas strangan fenomenon.

Merda pugulo al juna belulino dum tagmanĝo: „Mi ne scias, karulino, kion vi je mi, maljunega, malsanega multimilionulo fakte vidas.“[9]

Tagmanĝo kaj Esperanto[redakti]

En ĉiuj tempoj, kiam oni studas la homan historion, oni vidas tro ofte, ke iel mi havas la impreson, ke la temo ne vekas tro grandan intereson en Esperantujo... Eble la tuto estas ankaŭ iom malfacile komprenebla. Eble ni scias malmulton pri la specifa temaro. Fakte.

NOVA KUIRISTINO[redakti]

La nova kuiristino ŝatas esti tute bonmaniera.

— Cu mi devas anonci : « La tagmanĝo estas servita » aŭ « La tagmanĝo estas preta »?

— Nu! respondas al ŝi la mastrino, se estas same kiel hieraŭ, vi povos anonci : « La tagmanĝo estas malsukcesinta ».

JUDA SAĜECO[redakti]

Pro evito de malkompreniĝoj ni trovas necesa doni la sekvantajn klarigojn:

Ni scias ĝoje, ke ankaŭ pli bone estas tagmanĝo sen apetito ol apetito sen tagmanĝo.

La Tagmezmanĝo[redakti]

Iun lundon, matene, kelkaj laboristoj eniris la trinkejon kun la ideo ne iri labori, sed kiel kutime «festi la lundon.» Je tagmezo, malriĉa sed pure vestita virino envenis la kafejon. Sentime ŝi marŝas al iu el la viroj kaj diris :

«Mi opinias ke vi eble hodiaŭ ne venos manĝi hejmen kaj tial mi vin alportas vian porcion.»

Kun tiuj vortoj ŝi metis antaŭ sian edzon paketon zorge fermitan, kaj foriris. La duonebriaj kamaradoj laŭte ekridis. Iu el ili proponis ke ĉiuj gustus iom de la manĝaĵo. La posedanto akceptas. Li malligas la tukon, sed trovas nur malplenan pladon. Troviĝas tamen bileton kun la jena enhavo:

«Mi esperas ke vi bonguste manĝos; estas la sama kion mi kaj la infanoj manĝis hejme.»

DIMANĈA TAGMANĜO[redakti]

Avino Krukegino estas malkontenta: Mi invitis mian malnovan amikinon, s-inon Harum, por la dimanĉa tagmanĝo -- sed ŝi ne venis!

Kruko: Ho panjo, tio estas malagrabla.

Avino Krukegino: Nu, ŝi maljuniĝas kaj fariĝas forgesema!

Precize tiam la telefono sonas.

Kruko respondas: Ho, estas s-ino Harum. Verŝajne ŝi volas pardonpeti.

Avino Krukegino prenas la telefonon kaj parolas al sia amikino. Poste ŝi malŝaltas.

Kruko: Nu?

Avino Krukegino: Ŝi demandis ĉu ŝi povos alporti la deserton al la tagmanĝo kiun ni planas por... venonta dimanĉo!

Vidu ankaŭ [10][redakti]

Notoj[redakti]

  1. Kie mi trovos la sekcion Oftaj Demandoj en mia lingvo?
  2. Ho, estas viabua fekaĵo.
  3. ĈĤĴĜŜ ĉĥĵĝŝŭ
  4. Ni nun vivas en tempo de energi-ŝparado. Ankaŭ por skribi aŭ, gh, ktp. oni bezonas du butonpushojn kaj movon de fingro al alia loko. Ŝparu per ĉapelita skribado! La mondaj energi-rezervoj eble sufiĉos unu sekundon pli longe.
  5. Ignorado estas unu el la plej humiligaj kaj ofendaj armiloj en la mondo, sed ĉi tiun armilon uzas ĉiuj.
  6. Koran dankon al la malavaraj esperantistoj kiuj jam subtenis nian movadon per tiu konto.
  7. Sukceson kaj bonan komencon en via tre grava nova laborpostenon!
  8. En duoblilo oni ne devas uzi diversajn butonojn por skribi ĉapelitan literon, oni nur duoble puŝas s por skribi ŝ.
  9. Tio estas rapida kaj oni evitas skriberarojn pro tajperaroj.
  10. Sen klarigoj ni ne povas orientiĝi.
  11. Ĉapelitaj literoj.
  12. Mi pensas, ke grava ero de bona Esperanto estas, uzi nian alfabeton.
  13. Ekde pli ol dek jaroj ekzistas la unikodo kaj programoj, per kiuj ni povas skribi ĉapelite.
  14. Mi uzas "duoblilo", ĉar ĝi estas tre komforta.
Komentoj mankas