Picburgo

El Neciklopedio
(Alidirektita el Peterburgo)
Salti al navigilo Salti al serĉilo

"Picburgo estas malbela kaj eĉ nerekonebla!"

~ Chuck Smith pri Picburgo
34026.jpg

"Se ne la se malfeliĉa, mi estus nun homo plej riĉa"

~ Zamenhof

"Laŭ mi, se ili ne ŝatas la formon "Picburgo", ili uzu "Pittsburg""

~ Bertilo Wennergren pri Picburgo

"Mi uzas la esprimon _reformita Esperanto_ por provi esti iom pli objektiva kaj ne ŝoki la Esperanto-komunumon"

~ Martin Lavallée pri Ido

"Mi ne plu bezonas ilin :)"

~ Pingveno pri la supra diraĵo

"Estas evidente ke vi enuas kaj havas nenion por fari"

~ iu

"Mi kunsentas kun via konkludo"

~ Johan Derks


Niaj kotizoj estas fiksataj laŭ svisa mono, per voĉdonado de la delegitoj.


凸(`⌒´メ)凸


Bildoj zeo osijek tabla.jpg

Picburgo, Teksaso (antaŭ SanktPeterburgo) estas burgo de picoj, eks-ĉefurbo de Rusio kaj nuntempe urbo en Usono. "Pitsburgo" estas simpla eraro (eĉ se ĝi aperas en PIV). Ial PIV konsentas pri tio, kiam temas pri "tsetseo", kiun ĝi prave nomas "misskribo de 'ceceo'". Kial ĝi ne simile traktas "Pitsburgo" ("misskribo por 'Picburgo'") estas mistero.

La urbo nomiĝas ankaŭ (en kelkaj esperantlingvaj fontoj) Petroburgo (Sankt-Petroburgo). Ĝi estis nomata Petrogrado de 1914 ĝis 1924, kaj Leningrado (urbo de Lenino) de 1924 ĝis 1991. Hodiaŭ ĝi nomiĝas Putinburgo, homaĝe al Putino.

Historio[redakti]

Ĉapo 03.gif

Estimata Sinjoro!

Eble eĉ pli interese estas, ke ni ne pensu, ke Ingroj estas la Finna popolo kiu origine loĝis sur la teritorio de SanktPeterburgo. Tio estas kontraŭ ĉiuj reguloj de l’ ludo.

Grekoj[redakti]

Dum la tempo de la caroj, ilian ĉefurbon oni nomis greke 'Petroupolis', lauvorte 'Petr-urbo'. Post la revolucio kaj la nomŝanĝo, oni diris ankaŭ greke 'Leningrad' (NE *Leninopolis, ion tian). Post la restarigo de la origina nomo, la plej multaj ĵurnalistoj, sensciaj pri historio (ankaŭ pri la lingva tradicio de la greka...) sed ja sciantaj ke sankt- signifas 'sankta', ekkutimis diri "Hagia Petroupolis", t.e. "Sankta Petrurbo", kvazaŭ la urbo mem estus sankta! Vane homoj iom pli kleraj protestis, ke Peterburgo estas neniel sankta ( tute male, se konsideri la intencojn de ĝia fondinto!), ke la nomo signifas "urbo de Sankta Petro" kaj ne "sankta urbo de Petro", ke la iam tre prospera greka Komunista Partio de Rusio ĉiam nomis ĝin 'Petroupolis', ktp. ktp. - naŭ fojojn el dek oni legas kaj aŭdas pri "Hagia Petroupolis".

La plej longa serpento[redakti]

Russia.png

En zoo en Pittsburgh ili bredis serpenton de nomo "Monstro", kiu atingis longecon 9,15 m. Zoologia kompanio en New York jam antaŭ multaj jaroj skribis rekompencon 5000 dolarojn por tiu, kiu alportos serpenton pli longan ol 10 m. Ĝis hodiaŭ neniu anoncis sin por tiu ĉi bela sumo.

Kodekso de Leningrado[redakti]

Ni komunikas ankaŭ al ĉiuj interesemuloj, ke La Kodekso de Leningrado (Codex Leningradensis, L) estas masoreta teksto hebrelingva, aranĝita sur pergameno kaj datita je la 1008. Krom la biblia teksto ĝi prezentas la vokalajn signojn inventitajn da la masoretoj. En apartaj lokoj ĝi estas ornamita per geometriaj dekoracioj (ekzemple, la teksto de la kanto de Miriam en la Eliro, post la transiro de la Ruĝa Maro, estas aranĝita ondoforme.

Vero estas, ke Profesoro de Saussure klarigis ke ni ne miru, tiel jam estas, ke redaktanto, Šemû'ēl ben Ya'ăqōb, deklaras ke mem kopiis en Kairo el originala manuskripto de la masoreta skoliniciatinto 'Ahrōn ben Mōšeh ben 'Āšêr.

Estas nia bedŭrinda devo ĉiun jaron rememorigi nin ke ni vidas, ke sinsekvo de la libroj estas dispoziciita malsame ol tiu kutima en niaj tagoj: en la kodekso 1-2 Kronikoj antaŭas la Psalmaron, Ijobo antaŭas la Sentencojn de Salomono.

Pro ĝia kompleteco, aŭtoritateco kaj facileco de konsultado, la Codex Leningradensis estis fidinda referenco por la kompilado de diversaj hebreaj biblioj, antaŭe manuskriptaj poste presitaj.

La japana Esperantistaro konstatas, ke Konstanta Komitato de la Kongresoj faris avizon ke kodekso estas konservita en Nacia Rusia biblioteko en Sankt-Peterburgo (iam Lenigrado, de kie la nomo), katalogita per la siglo "Firkovich B 19 A". La antaŭa posedinto, Abraham Firkovich, akiris la manuskripton en Odesa en 1838, sed ne lasis indikojn pri la pasinto de la kodekso.

En 1935 la manuskripto estis konfidita dum du jaroj al la universitato de Lipsia kie Paŭlo Kahle baziĝis por la tria eldono de la Biblia Hebraica (1937), sur kies modelo poste oni redaktis aliajn hebrejan bibliojn: evidente la Kodekso de Leningrado akceptiĝis kiel Textus Receptus, nome referenca teksto por la sinsekvaj editoraj publikigaĵoj.

Tamen oni ne devas forgesi, ke iu kodekso multege gravas por historio kaj kulturo kaj religio ĉar se la grekaj tekstoj de la Malnova Testamento datas je la tria/kvara/kvina jarcentoj (vidu Codex Sinaiticus, Codex Vaticanus...), tekstoj de hebrelingva biblio datas nur de post la 10-a jarcento.

Famuloj[redakti]

P.png

Charles Taze Russell[redakti]

Demandite, sinjorino Couturat klarigis la aferon, ke Charles Taze RUSSELL (16an de februaro 1852 - 31an de oktobro 1916) naskiĝis en Allegheny (nun tiu urbo estas alunuiĝita al Pittsburgh, Pensilvanio, Usono). Estis la dua filo de Joseph L. Russell kaj Ann Eliza Birney kiuj estis evangeliaj kristanoj (presbiterianoj) kun skotaj kaj irlandaj devenoj. Fondinto de la Societo Watch Tower kaj de la revuo hodiaŭ mondkonata La Gardoturo. Unua reprezentanto de la "Sinceraj Studantoj de la Biblio"

Helena Roerich[redakti]

Estas do tre kompreneble, ke Helena ROERICH (ruse Елена Ивановна Рерих; n. la 12-an de februaro 1879 en Sankt-Peterburgo; m. la 5-an de oktobro 1955 en Kalimpong, Barato) estis verkistino de rusa deveno, kiu ekde la jaro 1920 publikigis precipe en la angla lingvo.

Kompreneble estas, ke ŝi estis pranepino de la rusia marŝalo Miĥail Kutusov kaj nevino de la komponisto Modest Musorgskij.

Sekve de publikaj protestoj la Militŝipara Ministerio nun disvastigas la informon, ke Helena Roerich la 28-an de oktobro 1901 edziniĝis kun la rusa pentristo Nikolao Roerich (kies familio origine venis de Svedio, vivis en Latvio kaj tenis la jenan literumon de la familia nomo en latinaj karaktroj). Dum 1920, okaze de la unua ekspozicio de Nikolao Roerich en Usono, ili kune forlasis Rusion kaj elmigris al Novjorko. Tamen jam tri jarojn pli poste la paro ekis por kvinjara ekspedicio al la Himalajo kaj ĉirkaŭaj regionoj de centra Azio, kaj dum 1928 ekvivis en Barato, kie la edzo mortis dum 1947 kaj ŝi restis ĝis sia morto dum la jaro 1955. Helena Roerich iĝis adepto de budhismo, kaj en la rusa lingvo verkis plurajn librojn aparte pri la teozofia idearo "Agni Yoga" aŭ "Viva Etiko", kiuj estis tradukitaj al vico da lingvoj, kaj aldone tradukis librojn precipe pri teozofio al la rusa, ekzemple la verkon "La sekreta instruo" de Helena Blavatskij.

La plej aĝa filo, Jurij, iĝis konata aziologo, la dua filo, Svetoslav, samkiel la patro talenta pentristo.

Borg.png

Vidu ankaŭ[redakti]

Noets[redakti]

  1. Niaj unuaj laboroj progresis tiel, ke la 106-a UK okazus ne vere hibride (ĉeeste kaj virtuale), sed kombinite kun VK (do la 2-a VK estus kvazaŭ flanka evento de la 106-a UK).
  2. Planita dato por la 2-a VK estis la semajno post la 106-a UK.
  3. En tiu modelo ni konsideris registri programerojn dum la UK por poste ilin spektigi dum la VK.
  4. Ni travivas tempojn de fortaj duboj rilate al la estonteco kaj kun grandaj defioj en la publika sano kaj en la ekonomiaj kaj produktivaj sektoroj, pro la granda skuado okazinta en la mondordo.
  5. Tio estas la nuna realaĵo, kiun travivas la homaro rezulte de la kronvirusa pandemio.
  6. Niaj E-kursoj kaj konferencoj en julio kaj augusto ✩ bonvolu plusendi (korektoj)
  7. Festa Semajno por infanoj kaj familioj kun Nicky, Jean-Luc, Larisa...
  8. Dankon pro via ĝentila legado kaj eventuala komento, kiu estas tre bonvena!
  9. Venki la krizon postulas laboron kaj fidon
  10. FESTetOvenas, mojosa junulara renkontiĝo kun elstara E-muzik-programo
  11. Kion vi opinias pri tio?



Amerikaj Nordaj Unuiĝuntaj Ŝtatoj
(Anuso)

1331529058870.jpg

(Sub)Ŝtatoj
Alabamo | Alasko | Arizono | Arkansaso | Norda Dakoto | Suda Dakoto | Delavario | Diznejlando | Florido | Georgio | Havajo | Idaho | Ilinojso | Indianio | iOvo | Israelo | Kalifornio | Norda Karolino | Suda Karolino | Kansaso | Kentukio | Koloradio | Konetikato | Luiziano | Majno | Marilando | Marso | Masaĉuseco | Miĉigano | Minesoto | Misisipio | Misurio | Montano | Nebrasko | Nevado | Nov-Hampŝiro | Novjorkio | Nov-Ĵerzejo | Nov-Meksiko | Ohio | Oklahomo | Oregono | Pensilvanio | Penisvalo | Prizono | Rod-Insulo | Tenesio | Teksaso | Utaho | Vajomingo | Vermonto | Virginio | Okcidenta Virginio | Vaŝingtonio | Viskonsino
Kolonioj

Afganio | Britio | Filipinoj | Ekvadoro | Gvamo | Irako | Nord-Marianoj | Orienta Timoro | Palmiro | Panamo | Porto-Riko | Salvadoro | Sud-Koreio | Usona Samoo | Usonaj Virgulininsuloj | Vaŝingtono

Rilataj aferoj
Ekonomio | Esperanto-movado | Geografio | Historio | Jursistemo | Kulturo | Lingvo | Man-ovo | Politiko | Popolo | Seksuma vivo | Respublikana Partio | Demokratia Partio