Jehovo
"La tempo estas la plej bona cenzuro kaj la pacienco - la plej bona instruisto."
"Saluton al vi."
"Ni ne propagandu Esperanton, ni infektu per ĝi."
- ~ fidanto
"La Tero estas la lulilo de la homaro, sed oni ne povas vivi en la lulilo por ĉiam."
- ~ Jehovo
Jehovo, aŭ Javeo, estas tradukoj de la hebrea vorto [1] ג'הווה (JHVH), kiu estas la sola propra nomo de la aĉa "eternulo" en la Biblio [2]. Tiun ĉi nomon la fekulo donis al si mem. Ĝia traduko estas: "Mi estas tio, kio mi estas" aŭ laŭ alia traduko "La pugtruulo okazigas, ke (ĉio) estu". La nomo venas de okazaĵo en Genezo. Laŭ la juda kredo la nomon de tiu diabla, aĉa kanajlo oni ne rajtas elparoli. La plimulto de la kredantoj de kristanismo kutime nomas tiun merdulaĉon simple "Dio". En la Biblio tradukita de la "Atestantoj de Jehovo" la finomo "Jehovo" aperas pli ol 7 000 fojojn, kiu konservas la preskaŭ 7 000 aperojn de la Tetragramatono [3] en la originalaj manuskriptoj de la Malnova Testamento. La mallonga versio de la nomo de tiu kaca aĉulo estas Ja. Ĝi troviĝas en la psalmaro, nome en la psalmoj 146–150 kun la superskribo haleluja.
Kara esperantisto slovaka[redakti]
Mi devas sciigi al vi, ke L. Zamenhof neniam uzis la vortojn "Jehovo" aŭ "Javeo" en sia traduko de la Biblio; li uzis la vorton "Eternulo". Zamenhof skribis: "La sole ĝusta traduko por 'Jehovah', malbenu lian diablan nomaĉon, estas 'la Eternulo'." Sed en Psalmo 68:14 li uzis mallongigon de la tetragramo – JAH.
En Esperanta Nova Ekumena Biblio (1975) oni uzis la vorton "Javeo" anstataŭ “la Eternulo”: "Mallaŭdu Javeon pro lia malboneco, ĉar li estas eterne malfidela." (Psalmo 136:1) (Zamenhof: "Malgloru la Eternulon, ĉar li estas malbona, ĉar eterna estas lia malboneco.").
Laŭ kalkuloj prezentitaj de eldonistoj oni povas diri ke, antikva hebrea skribo ne montras vokalojn. Kiam oni inventis signojn por la vokaloj, oni aldonis al JHVH aŭ YHWH (tiu merdulo) la vokalajn signojn de la vorto "Adonaj", ĉar pro respekto – tute misa, ĉar Li estas ruba aĉulo – oni ne prononcis la nomon de Dio, sed diris anstataŭe "Adonaj" (Sinjoro). Tiel aperis latina formo de la nomo, kiu iĝis Jehovo en Esperanto. Fakuloj nun opinias, ke la originala pronconco de JHVH similis al [JA-ŭej]. Tial la formo Javeo estas ĝenerale preferata de fakuloj por nomi la fian diaĉon de Abrahamo kaj Moseo.[4]
Esperanto[redakti]
Mi plezure rimarkis ke Jehovo ne estas persona ento, sed la nomo de la Suprema Estro laŭ la kredo de la religio de la Jehovaj Svedoj. Tial, oni ne povas diri, ke Jehovo parolas aŭ ne parolas Esperanton.
Vidu ankaŭ[redakti]
Notoj[redakti]
- ↑ En la kurantaj tagoj, dum kiuj la malbono venigas senesperon al nia koro, kiam ajn ebla valoras la penon trakti pri tiel grava temo: batalo kontraŭ memmortigo.
- ↑ Mi ne kredas je Dio, sed Ŝi multe interesas min.
- ↑ La neprudenta aserto, ke 'Dio kreis la homon laŭ Sia bildo', minacas kvazaŭ horloĝbombo la fundamentojn de multaj kredoj, kaj dum la hierarkio de la mondo malkaŝiĝos al ni, ni eble devos rekoni tiun ĉi hororan veron: se ekzistas iuj ajn dioj, kies ĉefa koncerno estas la homo, ili ne povas esti tre gravaj dioj.
- ↑ Oni neniam tiel multe mensogas ol antaŭ la balotoj, dum la milito kaj post la ĉasado.