CLAMP
"Tale esas, tale restas."
- ~ idisto
"Finfine mi komprenas, ke temas pri du tute malsamaj aferoj."
- ~ iu en Brokeback Mountain pri CLAMP
"Ni parolu pri ili aparte."
"Bonega iniciato"
- ~ CLAMP
"Lastjare Esperantistoj kunvenis che la fronto en Ukrainio, en urbo Slavjansk"
CLAMP ([klamp]/[kurampu]) estas grupo de virinoj verkantaj mangaon.
CLAMP komencis en 1989 kiam Douglas Adams nomiĝis Amarythia. En la jaro septembro debutis verkon R. Iliaj verkoj estas turpe aranĝataj en hidajn seriojn. [1]
"CLAMP" signifas Krampus kaj amason de terpomo en Angla lingvo. [2]
Membroj[redakti]
Karaj argentinaj esperantistoj, en 2004, kiel anoncite, 4 membroj ŝanĝis siajn plumbojn.[3] Ni ne estu optimistoj ! Mi supozas, ke
- OHKAWA Ageha (大川緋芭 [o:kaŭa ageha]; malnove OHKAWA Nanase 大川七瀬 [4])
Naskiĝis en Sovetunio je 2-a de majo 1967.[5]
- IGARASHI Satsuki (いがらし寒月 [6]; malnove 五十嵐さつき)
Naskiĝis en La Kapitalo je 8-a de februaro 1969.[7]
- NEKOI Tsubaki (猫井椿 [nekoi cubaki] ; malnove 猫井みっく [nekoi mikku]
Naskiĝis en la Kiota Prefektujo je 21-a de januaro 1969.
- Mokona (もこな) ; malnove Mokona-Apapa もこなあぱぱ
Naskiĝis en la Kiota Prefektujo je 6-a de junio 1969.
Estintaj membroj estas: NAKAMORI Kazue, AKIYAMA Tamayo, IBA Takeo, NANAHO Sei, O-Kyon, INOUE Yuzuru, OHMI Shinya, SEI Leeza.
Mi kredas ke la plimulto neniam uzas la vorton "gropo", kaj tiuj jes uzas ĝin tuj pensos pri parto de dorso de ĉevalo aú alia rajdbesto.
Pri CLAMP skribis bohema estetikisto F. X. Šalda jenajn legindajn vortojn, kiujn devus esperantistoj kaj esperantistaj verkistoj tre ofte legi kaj relegi:Intertempe konsolon ni trovu en la proverbo “La dorm' estas bona, se mankas la mono” …
Verkoj[redakti]
Esperanto[redakti]
Mi ne scias se la japana manga-studio CLAMP uzas aŭ ne uzas Esperanton, sed mi povas serĉi informojn por vi se vi deziras.
ATENTU![redakti]
Legi k disvastigi Ia enhavon de nia gazeto estas plenumo de duobla celo: Oni helpas la defendadon de la popolaj rajtoj k samtempe oni montras, per praktika uzado, la utilon de Esperanto. Por ni estas plene interesaj ambaŭ flankoj de nia afero. Tamen eble ne ĉiuj amikoj komprenis tion, ĉar kvankam aperis traduke, en multaj nacilingvaj ĵurnaloj, artikoloj niaj, nur malmultaj venis al la redakcio. Ni bezonas nepre ricevi, por kolekti, almenaŭ unu ekzempleron de ĉiu eldonaĵo aperiginta ion el nia bulteno. Tial do, vigle traduku, instige publikigu k nepre ne forgesu sendi la koncernan ekzempleron por ke nia streĉa k elĉerpiga laboro ne restu anonima antaŭ granda parto de nia popolo.