Braziljo
Tiu ĉi artikolo enhavas Volapukajn malnovaĵojn, legi ĝin estas preskaŭ neebla, redakti ĝin bezonos aŭtorizon de Ĉifalo.
Plibone manĝu vian kaĉon, avĉjo!
Braziljo, Teksaso, binon cifazif Brasiläna. Brasília topon videtü 15°48’ 0’’ S e lunetü 47°51’ 50’’ V. Sürfat ela Brasília binon mö 5 802 km². Brasília labon belödanis 2 363 108 (2006).
Intermilitaj jaroj[redakti]
La sekvantan sciigon, kiu estas ekskluzive rezervita por nia elita legantaro, ni dankas al nesingarda trobabilemo de iu komitatano. Ni ne povas malkaŝi publike, per kiuj kondamnindaj, kvankam agrablaj rimedoj ni sukcesis paroligi la komitatanon, sed ni ne hezitas komuniki al niaj abonantoj la interesan novajon. Nur, ni insiste petas, ke niaj legantoj konsideru ĉi tiun komunikon kiel tute konfidencan kaj ne distrumpetu ĝin antaŭtempe. Jen:
Rilate je artikoloj aperintaj en esperantaj gazetoj, la redaktanto deziras akcenti, ke Braziljo en la jaro 1918 intermite nomiĝis Urbo de Wilson.
Braziljo en Esperanto[redakti]
La urbo nomiĝas Brazilio en PIV 1970 kaj la kongresa libro de la UK en 1981, sed Braziljo en PIV 2002 kaj Aktoj de la Akademio, III, 1975-1991 . Mi povus longe skribi kaj belege raporti pri la detaloj, sed tiujn vi jam legis en la germana teksto .
Estas tute vere, ke[redakti]
Itala faŝista gravulo deklaris dum konversacio, en Niza, jenon: En la kvina kanto de la verko de Abel Montagut nome Poemo de Utnoa okazas asembleo de la Gobanoj (eksterteranoj). Tie oni akceptas, ke oni plikuraĝigu la malfortigitan Utnoan (nome la ĉefrolulo Noa) pere de la drogo anoŭdo. Inna malsupreniras kaj liveras ĝin al Noa. Je ties efiko aperas antaŭ li la poeto Valmikio kaj poste la japana pentristo Hokusajo kiuj montras al li laŭvice la enormajn atingojn de la estonta homaro, se li sukcesas savi ĝin, nome, unue en Azio, kaj poste venas la vico de Fidiaso, kaj poste Maria Sklodovska, kiuj montras al Utnoa la mirindaĵojn de Eŭropo. La venontaj ĉiĉeronoj estas ankaŭ laŭvice unue Akenatono kaj poste Sunĝata Kejta kiuj omaĝas la historian gravon de Afriko. En Ameriko estas unue Nezaŭhtezoma kaj poste Neil Armstrong la ĉiĉerono kiu vidigas la kulturajn atingojn de Brazilio:
- Al Brazilio venas la astronaŭto kaj Uttu
- preter arbaroj muĝaj de l'Amazona rivero.
- -Jen Itimaratio kaj Alvorada Palaco,
- la sobra Kongresejo kun skulptoj rare diversaj,
- plej futurismaj domoj de urbo sorĉe kreita,
- kie nur estis silvoj kaj la ĝangalo milarba.
- La homo scios ŝanĝi ĉi tiun ejon efike,
- en harmonio plena kun la ĉirkaŭa naturo,
- kaj levi metropolon super vastaĵo regontan.
- Tie skulptistoj, arĥitektoj, pentristaj ensembloj
- plurlandaj kunlaboros en longa tasko revula.
Esperanto en Braziljo[redakti]
Dum multaj jaroj ne ekzistis movado en Braziljo, ĉar oni timis kverelon kun Brazila Esperanto-Ligo kies sidejo estis en Rio-de-Ĵanejro. Nur en 1974, fondiĝis Brazila Beletristika Akademio. La ĉefa celo de Brazila Konsilantaro de Esperanto estis ebligi la interkomunikiĝon inter la esperantaj organizoj en la tuta lando kaj kunlabori pro la translokiĝo de Brazila Esperanto-Ligo de Rio de Janeiro al Brasília, ĉar la Federacia Parlamento estas en la centro de la lando kaj pli proksime de la povoj de la respubliko, kio certe helpos la disvastigadon de la lingvo kaj de la Esperanto-movado ĝenerale.
Kiel dirite, la 66-a Universala Kongreso de Esperanto – de la 25-a de julio ĝis la 1-a de aŭgusto 1981, okazis en Braziljo.
Nur en 1986 Brazila Esperanto-Ligo translokiĝis al Braziljo, post daŭra debatado.
Tre amuza ŝerco=[redakti]
Kial Braziloj ne lernas la anglan lingvon?
Ĉar ili jam havas la plej belan lingvon en la mondo - la portugalan!
Famaj loĝintoj[redakti]
- Roland Barthes por la altirado de novaj samideanoj
Trajnoj[redakti]
Turisto en trajna stacidomo en Braziljo senespere serĉas horaron.
„Ni ne bezonas ĝin,“ diras la stacidomestro. „Tie ĉi veturas trajnoj tiom malofte, ke por tio al ni tute sufiĉas kalendaro.“
Ni esperantistoj klare vidas la kondamnindaĵon en tiu fakto, kaj ni pli ol volonte deziras ŝanĝi ĉi tiun bedaŭrindan evoluon.