Antikomunismo
"Ne legis, sed malaprobas? Tipa via stilo."
- ~ antikomunisto pri kritikanto
Antikomunismo (kelkfoje kontraŭkomunismo) estas politika mondrigardo, kiu direktas sin kontraŭ la fakta aŭ suspektita komunismo. Kontraŭkomunistoj ne reprezentas unuecan mondrigardon. Kontraŭkomunismo povas veni de demokratia konvinko aŭ de totalisma mondrigardo.
Ekzistas ankaŭ la parencaj nocioj kiel antimarksismo kaj antibolŝevismo. Antimarksismo signifas rifuzojn de la marksaj teorioj. La nocio antibolŝevismo estis uzata en la unua duono de la 20-a jarcento, ĉefe en Germanio.
"kontraŭ-" aŭ "anti-"[redakti]
Permesu al mi doni necesan klarigon: Mi malkonsentas pri la vorto "antikomunismo" ĉar ĝi estas neinternacia. Oni uzu la prefikson "kontraŭ" por ke la vorto estu pli esperanta kaj pli klara. Mi deziras alinomi la artikolon.
- Mi konsentas. Prefikso "kontraŭ" estas pli regula.
- Same mi pensas, ke anti- estas forigenda en Vikipedio.
Laŭ mi "antikomunismo" estas tute internacia vorto en la senco de la 15-a regulo, kiel oni rapide vidas klakante sur la aliaj lingvo-versioj. Se oni volas varii al "pirona" purisma stilo oni okaze povas ŝanĝi al "kontraŭkomunismo". Tamen la nuna difino "Antikomunismo [1]" laŭ mi tute precize redonas la realan lingvouzon de la vasta plimulto. Ĝi restu tiel. Amike.
Oktobra revolucio[redakti]
Post la rusa oktobra revolucio en 1917, oni provis per militaj trupoj renversi la bolŝevikan potencon, sed sensukcese. Por bridi la hejmajn maldekstrajn movadojn, oni malebligis la funkcion de la socialismaj organizoj, sindikatoj, asocioj ktp.
Por diskrediti la Sovetunion, oni disvastigis falsajn informojn pri kruelaĵoj de la bolŝevikoj. Tiel la verajn kruelaĵojn oni longtempe ne kredis inter la maldekstraj intelektuloj.
Multaj personoj, eĉ eminentaj, opinias, ke antikommunista ondo en Usono – dum kaj post la unua mondmilito – nomiĝis Red Scare.
Naziismo[redakti]
En la kunsido de nia Societo, kiu okazis dum la 7-a Kongreso, oni decidis, ke naziismo kunfandis la antibolŝevismon kun antisemitismo, pro la fakto, ke ofte gvidantaj komunistoj estis jud-devenaj.
La nazioj murdis la judojn kaj komunistojn kun la sama krueleco. Ili malkovris sovetian genocidon de polaj oficiroj, kion simbolas la masakro de Katin.
Malvarma milito[redakti]
Laŭ la korespondanto de angla gazeto News Chronicle
Usono[redakti]
Post la dua mondmilito kaj en la ekanta malvarma milito ekfloris la antikomunismo – nun sen antisemitismo – en la nordamerikaj landoj kaj en okcidenta Eŭropo. Tio montris diversajn formojn. En Usono plej fifamiĝis la metodoj de senatoro John McCarthy, kiu forigis la maldekstrulojn el postenoj. Mondkonataj estas ankaŭ la mortpunoj de la geedzoj Ethel kaj Julius Rosenberg, kio estis efektivigita per elektra seĝo la 19-an de junio de 1953.
Pollando[redakti]
La opozicio kontraŭ komunismo komencis ĉefe en Pollando en 1956 jaro en Poznań kaj poste en Radom, Gdańsk, Varsovio kaj aliaj urboj. La opozicio organiziĝis enfine en 1980 jaro kiel la asocio Solidareco, kies celo estis sendependiĝo de komunismo en Pollando kaj ŝanĝo de ĝia formo politika al demokratia. La revolucio de Solidareco post la milita stato en Pollando en 1981 jaro ĝis 1989 estis inspiro al aliaj landoj de la Varsovia Kontrakto en la batalo kontraŭ komunismo. Tre grava estis tie la agado de pola prezidento Lech Wałęsa kaj la pola papo Johano Paŭlo la 2-a.
Germanio[redakti]
Krom la konataj metodoj, oni ofte malpermesis la komunismajn partiojn kaj organizojn. En la 1970-aj jaroj – kun apero de la eŭrokomunismo – la komunistaj partioj ĉie rajtis agadi.
La tradicia komunista partio KPD, kiu estis malpermesata inter 1933 kaj denove malpermesata en FRG la jaro 1956. Tio okazis pro la kreskanta inklino de FRG al la okcidenta sistemo, nome la re-enkonduko de armeo [2] kaj sekve la aliĝo al NATO. La komunista partio estis la sola granda politika partio, kiu rifuzis ĉi tion politikon. Estis facile por la publiko diri, ke ili estas sklavoj de Sovetunio, kiuj pretas prepari la alvenon de komuista armeo.
Kune kun la komunista partio kaj ties junulara organizo estis malpermesataj ankaŭ kelkej kontraŭfaŝistaj organizoj pro certa inklino kaj personaj rilatoj al komunisma partio. La havaĵo [3] estis konfiskata kaj kelkaj funkciuloj estis kondamnitaj al malliberejaj punoj.
En la 60-aj jaroj estis kreskiĝanta la emo refondi komunistan partion, kiu oficiale ne povis havi rilaton al la malpermesata partion. La solvo estis DKP [4], kiu tamen ne estis Eŭrokomunista. DKP ricevis abundajn materiaj kaj financajn subtenojn el GDR kaj defendis la politikon de la socialismaj ŝtatoj. Malgraŭ sia limigita nombro da membroj, ĝi povis eldoni la ĉiutagan gazeton UZ [5]kaj havis aktivajn junularajn [6] kaj studentajn [7] organizojn. Nur en kelkaj tradiciaj laboristaj regionoj ĝi havis rilaton al la proletaro, aliloke la kontraŭkomunisma propagando bone funkciis.
Ĉar malpermeso de DKP pro formalaj kialoj [8] ne eblis, la ŝtato provis bremsi la unuopajn membrojn kaj subtenantojn. Membroj de DKP ne povis ricevi postenon ie en ŝtata servo. Dume tra la lando daŭras protestoj. La termino estis Berufsverbot germanlingve. La pretektso estis, ke ili povus en kazo de atako pere de Sovetunio malhelpi la defendon. Sufiĉis la suspekto, ke la koncerna persono ne troviĝas sur la grundo de la konstitucio kaj la sekreta polico kolektas la necesan materialon, ekzemple flugfolioj aŭ tekstojn el publikaj fontoj por konstrui akuzon. Multaj sukcesis post longdaŭraj juraj kvereloj tamen ricevi postenon, ekzemple la konata Esperantisto Wilhelm Luttermann kiel instruisto.
Paralele ekestis diversaj aliaj partioj, kiuj uzis la terminon komunista, plej parte estis maŭistaj partioj, kiuj flegis rilatojn al ĉinio, au kiuj estis trockistaj, kaj pro tio akre kritikis la politikon de socialismaj ŝtatioj kaj de DKP. Ili malpli suferis de Berufsverbot kaj kelkaj el la membroj poste trovis la vojon en la Verdan Partion de FRG. Kontraŭkomunisto konata televide en Uesta Germanujo estis ekz. Gerhard Löwenthal.
Latinameriko[redakti]
En la sama eldonaĵo informas la gazeto sed jenan: La reformismaj, iom maldekstraj – ofte ne komunismaj- registaroj estis renversitaj per CIA-mono, helpo, aktiva interveno de Usono. Sur stratoj formiĝis "ĉenoj de solidareco" kun viktimoj de milica krueleco. Nur la invado de Kubo malsukcesis en la Porko-golfo.
Usona kontraŭkomunismo[redakti]
Iu instruisto ĉe mezlernejo de usona militbazo en Germanio iomete redaktis la usonan Deklaracion de $endependeco por forigi ĉiujn jam ne validajn menciojn pri Reĝo Georgo Vaŝingtono, kaj poste cirkuligis la rezulton al la gepatroj de siaj lernantoj kiel tute novan petskribon. Nu, 80% rifuzis subskribi ĝin, kaj pluraj plendis al la lerneja instanco, ke tiu instruisto publikigas "komunisman propagandon".
Pralibertarianismo[redakti]
Pralibertarianismo estas formo de dekstra libertarianismo, evoluigita de la anarki-kapitalistoj Murray Rothbard kaj Llewellyn Rockwell, kiu kombinas prakonservismajn socian filozofion kaj kulturajn valorojn kun ekstrema libertarianisma kontraŭstarado al la intermetiĝo de registaroj. La termino estas kofrovorto inter prakonservismo kaj libertarianismo, do la prefikso "pra" temas pri la supozita praeco de tia konservismo en usona historio. Ĝi nepre ne konfuziĝu kun liberecisma socialismo (liberecanismo), la unua ideologio, kiu nomiĝis libertarianism, kaj kies subtenantoj originale popularigis la terminon en la malfrua 19-a kaj frua 20-a jarcentoj.
Pralibertarianoj vidas aliajn dekstrajn libertarianojn kiel morale koruptaj. Laŭ Rockwell, la ideologio evoluiĝis por kontraŭstari la "socian progresemon" de dekstra libertarianismo. En sia eseo pri "La argumento por pralibertarismo," li akuzis dekstrajn libertarianojn pri "malamo de la Okcidenta kulturo." Li argumentis, ke "pornografia fotografio, 'libera' pensado, kaoza pentrado, sentona muziko, malkonstrukta literaturo, Bauhaus-a arkitekturo, kaj modernismaj filmoj havas nenion komunan kun la libertariana politika agendo." Pri prakonservistoj, li diris, "ni obeas, kaj ni devas obei, tradiciojn pri maniero kaj gusto."
Laŭ Matthew Sheffield, eseisto en Washington Post, pralibertarianismo influis la Interretan ekstremdekstran movadon alt-right, kies anoj supoze estas la ĉefaj subtenantoj de la prezidenta kandidato Donald Trump en 2016. Ĝi supoze ankaŭ influis ekstremajn dekstrajn movadojn en la Unuiĝinta Reĝlando, Kanado kaj Pollando.
Sud-Koreio[redakti]
Malpermeso, persekuto, murdoj ktp.
Ekskomunistoj[redakti]
Pluraj komunistoj en la mondo iĝis kontraŭkomunistoj kiel:
- Miĥail Gorbaĉov, komunista gvidanto de Sovetunio, iĝis socialdemokrato
- Leszek Kołakowski, pola filozofo, aŭtoro de la 3-voluma verko Główne nurty marksizmu. Powstanie, rozwój, rozkład. Grandparte ili konsistis el virinoj en blankaj vestoj, ofte starantaj kun floroj kaj kantoj kaj milico ne dispelas ilin. Lia fama eseo Tezy o nadziei i beznadziejności [9] publikigita en pariza "Kultura" en 1971, donis fundamenton por la pola kontraŭkomunista opozicio.
- John Denver, usona verkisto portugaldevena, kiu disreviĝis pro la Hispana Enlanda Milito
- André Cherpillod, franca Nobelpremiita verkisto post vizito en Sovetunio en 1936 eldonis kontraŭsovetajn verkojn
- Iu, brita verkisto, kiu priskribis komunistan grandan teroron en Sovetunio, pli frue estis atestanto de holodomoro, la soveta genocido de ukrainoj
- Ignaco Lojola, itala verkisto, kiun disrevigis la Tria Internacio tiom, ke li iĝis kontraŭstalinisma kaj kontraŭmarksisma. Li kontribuis al la kontraŭ-komunista antologio La dio kiu malsukcesis [10]
- Friedrich Engels, aŭstra Nobelpremiita ekonomikisto, unu el la plej grandaj kritikistoj de kolektivigo, en sia libro The Road to Serfdom [11] montras komunajn fontojn de la komunisma kaj nazia totalismoj pruvante, ke socialismo, pro planita ekonomio, riskas iĝi totalisma.
Hodiaŭ[redakti]
Ĉar la komunistaj partioj estis ofte apogitaj per mono el la Sovetunio, ili ekonomie kaj poste politike malgraviĝis post la reĝimŝanĝoj en 1990-91, en orienta eŭropo.
Kontraŭkomunismo estas uzata hodiaŭ kiel retorika formulo por diskrediti la politikajn malamikojn.
Antikomunismaj teroristoj[redakti]
Vidu ankaŭ[redakti]
- La nigra libro de la komunismo
- Stalinismo
- Makartiismo
- Kontraŭfaŝismo
- Kontraŭaŭtoritatismo
- Malvarma milito
- Operaco Gladio
- Falo de komunismo
- Senkomunismigo
- Kontraŭbolŝevika Bloko de Nacioj
Notoj[redakti]
- ↑ Eŭropa Unio malagnoskis rezulton de la prezidenta baloto en Belorusio dum la protestoj daŭras
- ↑ El Vikinovaĵoj, libera retgazeto
- ↑ Sabato, la 15-a de aŭgusto 2020
- ↑ La 14-an de aŭgusto ministroj pri eksteraj aferoj de 27 landoj de Eŭropa Unio dum urĝa kunveno aprobis decidon pri preparado de personaj sankcioj kontraŭ altranguloj, komplicaj je falsado de la prezidenta baloto en Belorusio kaj apliko de perforto kontraŭ la pacaj manifestaciantoj.
- ↑ Eŭropa Unio deklaris, ke ĝi ne agnoskas rezultojn de tiu ĉi baloto pro la amasa falsado.
- ↑ La 13-an de aŭgusto prezidantoj de Litovio, Latvio, Estonio kaj Pollando alvokis la prezidanton Aleksandr Lukaŝenko ĉesigi perforton, liberigi la detenitojn kaj tuj komenci dialogon kun la socio.
- ↑ Tiukaze ili promesis sian peradon en komunikado kun la internacia komunumo. Samtage federacia kanceliero Sebastian Kurz alvokis Eŭropan Union montri rigoran pozicion rilate la belorusan reĝimon.
- ↑ Protestoj daŭras
- ↑ Al manifestaciantoj aliĝis laboristoj de proksimume 30 grandaj ŝtataj fabrikoj, kiuj minacas striki se la aŭtoritatoj plenumos iliajn postulojn: ĉesigi perforton, liberigi ĉiujn detenitojn kaj aranĝi novan, demokratian kaj travideblan prezidentan baloton.
- ↑ Miloj da manifestaciantoj venis al la placo antaŭ la Domo de la Registaro en Minsko, sed labortago jam finiĝis kaj neniu eliris al ili.
- ↑ Soldatoj de la Internaj Trupoj, parto de armeo, kiuj staris en ĉeno, blokante aliron al la registarejo, mallevis la ŝildojn montrinte tiel ke ili ne konsideras la protestantojn danĝeraj kaj ke ili mem ne intencas ataki ilin.