Young and Innocent
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Young and Innocent |
| Düütsch Titel: | Jung und unschuldig |
| Produkschoonsland: | Grootbritannien |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1937 |
| Läng: | 80 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 6 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Alfred Hitchcock |
| Dreihbook: | Charles Bennett Edwin Greenwood Anthony Armstrong |
| Produkschoon: | Edward Black för Gaumont British Picture Corporation |
| Musik: | Al Goodhart Al Hoffman Samuel Lerner |
| Kamera: | Bernard Knowles |
| Snitt: | Charles Frend |
| Dorstellers | |
| |
Young and Innocent (op plattdüütsch so veel as „Jung un unschullig“; dt. Titel: Jung und unschuldig) is de Titel vun en britischen Speelfilm ut dat Johr 1937 vun den Speelbaas Alfred Hitchcock. In de Hööftrullen speelen Nova Pilbeam un Derrick De Marney.
Inholt
[ännern | Bornkood ännern]De Film fangt an mit en Striet twüschen den Filmstar Christine Clay un ehrn Ehmann. Christine warrt den annern Dag doot an’n Strand opfunnen, un dat utrekent vun ehrn US-amerikaanschen Fründ Robert Tisdall. As he weggeiht üm Help to halen, warrt he aver vun twee junge Fronslüüd beobacht, so dat de Polizei em in glieks Verdacht hett, dat he ehr mit den Gördel vun sien Mantel dootwörgt hett. Robert kann sien Unschuld nich bewiesen, vunwegen dat em sien Mantel vörher klaut worrn is. As em nümms glöövt un ok de Afkaat, de för em bestellt worrn is, sik eher as ’n Dööspaddel rutstellt, neiht he ut üm op egen Fuust sien Unschuld to bewiesen. He versöcht dorbi de Dochter vun’n Polizeidirekter, Erica Burgoyne, op sien Siet to kriegen, wat he langsom na un na ok henkriggt.
As he sik in ehr Auto sleken hett, sett se em toeerst in en ole verlatene Möhl ut, woneem he sik verkröpen kann. Denn kriggt se dat aver mit dat Geweten, vunwegen dat se ok nich recht doran glöövt, dat he en Möörder wesen schall. Se fohrt torüch un versorgt em mit Levensmiddel. Robert versöcht wieter ehr dorvun to övertügen, dat he nix mit den Moord to doon hett. Togliek maakt he ehr schöne Ogen un versöcht opk ehr Hart to winnen. Mit ehr Auto maakt se sik op de Flucht vör de Polizei, de natürlich för dull na em söcht. Över Ümweeg kamt se opletzt Old Will op de Spoor, den Robert sien Mantel klaut hett. Man de Mantel hett keen Gördel mehr! In de Twüschentiet warrt Erica vun de Polizei tofaten kregen, wiel sik Robert un Will tosamen op de Söök na den Gördel maakt.
En Spoor föhrt jem in dat „Grand Hotel“, vunwegen dat en Breef mit Striekhölter in en Manteltasch steken hett. Man, dat eenzige, wat se över den vermodten Möörder weet, is dat he jümmerto mit de Ogen plinkern deit. Wohrhaftig speelt de Mann in dat Hotel Slagtüüch in en Musikgrupp. As de Möörder gewohr warrt, dat se em op de Spoor sünd, kriggt he dat mit de Nerven un dreiht dör. He gifft to, dat he sien Fro ümbröcht hett – De Verdacht fallt vun Robert af un Erica is nu bi all ehr Geweten doch froh, dat se em holpen hett.
Kritik
[ännern | Bornkood ännern]De Kritikers hebbt goot över den Film schreven. So oordeel dat Lexikon vun’n internatschonalen Film, dat Hitchcock sik hier al op de Hööch vun sien Künnen wiesen de. De Film weer spannend un barg veel Humor. Paul Bryant sien Kritik güng in de glieke Richt. He fünn den Film woll torüchhollern, aver seeg ok den Bewies, dat an Hitchcock sien Talent för sporsome Thrillerkummedien mit veel Tempo keen annern rankamen de.[1] Mark Duguid schreev, dat de Film vun de Stimmung lockerer weer as de meisten vörigen Thrillers vun Hitchcock. He wies op de spoodrieke Mischen vun Kummedie un Suspense hen[2].
Achtergrund
[ännern | Bornkood ännern]Young un Innocent höört to Hitchcock sien Fröhwark un baseert in’n Ansatz op den Roman A Shilling for Candles vun Josephine Tey. De Film passt goot in de Phaas vör 1939, ok wenn he nie richtig dull bekannt worrn is. In den Thriller düüt sik all in vele Saken an, woneem sik de Stil vun Hitchcock henentwickeln schüll. Dorto tellt de HUmor un de mehrdüdigen Szenen, de sik dör den helen Film teht, un ok de vigeliensche Opbo vun de Spannung is al dorbi. Tyypsch för Hitchcock is ok dat Grundmotiv vun den unschullig Verfolgten in de Hööftrull, dat sik in vele latere Hitchcock-Filmen wedder finnt.
Sünners de lange Instellen in’t „Grand Hotel“ is ruttostellen, de toeerst as Totale över de Vörgäng in’n Saal swenken deit, denn op de Musikers daalgbeiht un jümmer mehr op de Ogen vun den Slagtüüchspeler vergröttert, de denn anfangt to plinkern. Dorto passt ok dat Leed mit den Titel „drummer man“ (= Slagtüüchspeler).
In en humorvulle Szeen kamt de beiden Hööftdorstellers op jemehr Flucht midden in en Kinnergeboortsdag un mööt för Noot all de alvernen Spelen uthollen, dat se sik man blots n ich verraden doot. Disse Szeen, de för den Spannungsopbo wichtig is, weer in de US-amerikaanschen Faten rutsneden. In de USA lööp de Film ünner den Titel The Girl Was Young.
Hitchcock sülvst hett in den Film een vun sien beropenen Cameo-Optreden. He is na 15 Minuuten buten dat Gerichtshuus mit en Kamera to sehn.