Oscars 1952
De Oscars 1952 sünd an’n 20. März 1952 in’t RKO Pantages Theatre in Los Angeles vergeven worrn. Dat weer de 24. Oscar-Vergaav, bi de de Filmen ut dat Vörjohr – also vun 1951 – ehrt worrn sünd. Disse Vergaav weer vun Danny Kaye modereert.
De spoodrieksten Filmen dat Johr weern An American in Paris (dt.: Ein Amerikaner in Paris) un A Place in the Sun (dt.: Ein Platz an der Sonne), de beid in söss Kategorien wunnen hebbt. Mit ölven Nomineren weer A Streetcar Named Desire (dt.: Endstation Sehnsucht) de Film, de an’n fakensten vörslahn weer.
Kategorien (Winners un Nomineerte)
[ännern | Bornkood ännern]Arthur Freed för An American in Paris (dt.: Ein Amerikaner in Paris)
- Anatole Litvak un Frank McCarthy för Decision Before Dawn (dt.: Entscheidung vor Morgengrauen)
- George Stevens för A Place in the Sun (dt.: Ein Platz an der Sonne)
- Sam Zimbalist för Quo Vadis (dt.: Quo Vadis?)
- Charles K. Feldman för A Streetcar Named Desire (dt.: Endstation Sehnsucht)
George Stevens för A Place in the Sun (dt.: Ein Platz an der Sonne)
- John Huston för The African Queen (dt.: African Queen)
- Vincente Minnelli för An American in Paris (dt.: Ein Amerikaner in Paris)
- William Wyler för Detective Story (dt.: Polizeirevier 21)
- Elia Kazan för A Streetcar Named Desire (dt.: Endstation Sehnsucht)
Humphrey Bogart för The African Queen (dt.: African Queen)
- Arthur Kennedy för Bright Victory (dt.: Sieg über das Dunkel)
- Fredric March för Death of a Salesman (dt.: Der Tod eines Handlungsreisenden)
- Montgomery Clift för A Place in the Sun (dt.: Ein Platz an der Sonne)
- Marlon Brando för A Streetcar Named Desire (dt.: Endstation Sehnsucht)
Vivien Leigh för A Streetcar Named Desire (dt.: Endstation Sehnsucht)
- Katharine Hepburn för The African Queen (dt.: African Queen)
- Jane Wyman för The Blue Veil (dt.: Das Herz einer Mutter)
- Eleanor Parker för Detective Story (dt.: Polizeirevier 21)
- Shelley Winters för A Place in the Sun (dt.: Ein Platz an der Sonne)
Karl Malden för A Streetcar Named Desire (dt.: Endstation Sehnsucht)
- Gig Young för Come Fill the Cup
- Kevin McCarthy för Death of a Salesman (dt.: Der Tod eines Handlungsreisenden)
- Leo Glenn för Quo Vadis (dt.: Quo Vadis?)
- Peter Ustinov för Quo Vadis (dt.: Quo Vadis?)
Kim Hunter för A Streetcar Named Desire (dt.: Endstation Sehnsucht)
- Joan Blondell för The Blue Veil (dt.: Das Herz einer Mutter)
- Mildred Dunnock för Death of a Salesman (dt.: Der Tod eines Handlungsreisenden)
- Lee Grant för Detective Story (dt.: Polizeirevier 21)
- Thelma Ritter för The Mating Season (dt.: SOS – Zwei Schwiegermütter)
Alan Jay Lerner för An American in Paris (dt.: Ein Amerikaner in Paris)
- Billy Wilder, Lesser Samuels un Walter Newman för Ace in the Hole (dt.: Reporter des Satans)
- Philip Dunne för David and Bathsheba (dt.: David und Bathseba)
- Robert Pirosh för Go for Broke!
- Clarence Greene un Russell Rouse för The Well (dt.: Stadt in Aufruhr)
Paul Dehn un James Bernard för Seven Days to Noon (dt.: Eine Stadt hält den Atem an)
- Budd Boetticher un Ray Nazarro för Bullfighter and the Lady
- Oscar Millard för The Frogmen (dt.: Froschmänner)
- Robert Riskin un Liam O’Brien för Here Comes the Groom (dt.: Hochzeitsparade)
- Alfred Hayes un Stewart Stern för Teresa (dt.: Teresa – Die Geschichte einer Braut)
Michael Wilson un Harry Brown för A Place in the Sun (dt.: Ein Platz an der Sonne)
- James Agee un John Huston för The African Queen (dt.: African Queen)
- Philip Yordan un Robert Wyler för Detective Story (dt.: Polizeirevier 21)
- Jacques Natanson un Max Ophüls för La Ronde (dt.: Der Reigen)
- Tennessee Williams för A Streetcar Named Desire (dt.: Endstation Sehnsucht)
Best Kamera (Swartwitt)
[ännern | Bornkood ännern]William C. Mellor för A Place in the Sun (dt.: Ein Platz an der Sonne)
- Franz Planer för Death of a Salesman (dt.: Der Tod eines Handlungsreisenden)
- Norbert Brodine för The Frogmen (dt.: Froschmänner)
- Robert Burks för Strangers on a Train (dt.: Der Fremde im Zug)
- Harry Stradling Sr. för A Streetcar Named Desire (dt.: Endstation Sehnsucht)
Best Kamera (Farv)
[ännern | Bornkood ännern]Alfred Gilks un John Alton för An American in Paris (dt.: Ein Amerikaner in Paris)
- Leon Shamroy för David and Bathsheba (dt.: David und Bathseba)
- Robert Surtees un William V. Skall för Quo Vadis (dt.: Quo Vadis?)
- Charles Rosher för Show Boat (dt.: Mississippi-Melodie)
- John F. Seitz un W. Howard Greene för When Worlds Collide (dt.: Der jüngste Tag)
Best Szenenbild (Swartwitt)
[ännern | Bornkood ännern]Richard Day un George James Hopkins för A Streetcar Named Desire (dt.: Endstation Sehnsucht)
- Lyle R. Wheeler, Leland Fuller, Thomas Little un Fred J. Rode för Fourteen Hours (dt.: Vierzehn Stunden)
- Lyle R. Wheeler, John DeCuir, Thomas Little un Paul S. Fox för The House on Telegraph Hill
- Jean d’Eaubonne för La Ronde (dt.: Der Reigen)
- Cedric Gibbons, Paul Groesse, Edwin B. Willis un Jack D. Moore för Too Young to Kiss (dt.: Zu jung zum Küssen)
Best Szenenbild (Farv)
[ännern | Bornkood ännern]Cedric Gibbons, E. Preston Ames, Edwin B. Willis un F. Keogh Gleason för An American in Paris (dt.: Ein Amerikaner in Paris)
- Lyle R. Wheeler, George W. Davis, Thomas Little un Paul S. Fox för David and Bathsheba (dt.: David und Bathseba)
- Lyle R. Wheeler, Leland Fuller, Joseph C. Wright, Thomas Little un Walter M. Scott för On the Riviera (dt.: An der Riviera)
- William A. Horning, Cedric Gibbons, Edward C. Carfagno un Hugh Hunt för Quo Vadis (dt.: Quo Vadis?)
- Hein Heckroth för The Tales of Hoffmann (dt.: Hoffmanns Erzählungen)
Best Kledaasch (Swartwitt)
[ännern | Bornkood ännern]Edith Head för A Place in the Sun (dt.: Ein Platz an der Sonne)
- Walter Plunkett un Gile Steele för Kind Lady
- Charles Le Maire un Renié för The Model and the Marriage Broker
- Edward Stevenson un Margaret Furse för The Mudlark (dt.: Der Dreckspatz und die Königin)
- Lucinda Ballard för A Streetcar Named Desire (dt.: Endstation Sehnsucht)
Best Kledaasch (Farv)
[ännern | Bornkood ännern]Orry-Kelly, Walter Plunkett un Irene Sharaff för An American in Paris (dt.: Ein Amerikaner in Paris)
- Charles Le Maire un Edward Stevenson för David and Bathsheba (dt.: David und Bathseba)
- Helen Rose un Gile Steele för The Great Caruso (dt.: Der große Caruso)
- Herschel McCoy för Quo Vadis (dt.: Quo Vadis?)
- Hein Heckroth för The Tales of Hoffmann (dt.: Hoffmanns Erzählungen)
Douglas Shearer för The Great Caruso (dt.: Der große Caruso)
- John Aalberg för Two Tickets to Broadway (dt.: Drei Frauen erobern New York)
- Gordon Sawyer för I Want You (dt.: Im Sturm der Zeit)
- Leslie I. Carey för Bright Victory (dt.: Sieg über das Dunkel)
- Nathan Levinson för A Streetcar Named Desire (dt.: Endstation Sehnsucht)
William Hornbeck för A Place in the Sun (dt.: Ein Platz an der Sonne)
- Adrienne Fazan för An American in Paris (dt.: Ein Amerikaner in Paris)
- Chester Schaeffer för The Well (dt.: Stadt in Aufruhr)
- Dorothy Spencer för Decision Before Dawn (dt.: Entscheidung vor Morgengrauen)
- Ralph E. Winters för Quo Vadis (dt.: Quo Vadis?)
Paramount Pictures för When Worlds Collide (dt.: Der jüngste Tag)
Best Filmmusik (Drama/Kummedie)
[ännern | Bornkood ännern]Franz Waxman för A Place in the Sun (dt.: Ein Platz an der Sonne)
- Alfred Newman för David and Bathsheba (dt.: David und Bathseba)
- Alex North för Death of a Salesman (dt.: Der Tod eines Handlungsreisenden)
- Miklós Rózsa för Quo Vadis (dt.: Quo Vadis?)
- Alex North för A Streetcar Named Desire (dt.: Endstation Sehnsucht)
Best Filmmusik (Musikfilm)
[ännern | Bornkood ännern]Johnny Green un Saul Chaplin för An American in Paris (dt.: Ein Amerikaner in Paris)
- Oliver Wallace för Alice in Wonderland (dt.: Alice im Wunderland)
- Peter Herman Adler un Johnny Green för The Great Caruso (dt.: Der große Caruso)
- Alfred Newman för On the Riviera (dt.: An der Riviera)
- Adolph Deutsch un Conrad Salinger för Show Boat (dt.: Mississippi-Melodie)
„In the Cool, Cool, Cool of the Evening“ (Hoagy Carmichael un Johnny Mercer) ut Here Comes the Groom (dt.: Hochzeitsparade)
- „A Kiss to Build a Dream On“ (Bert Kalmar, Harry Ruby un Oscar Hammerstein II) ut The Strip (dt.: Tödliches Pflaster Sunset Strip)
- „Never“ (Lionel Newman un Eliot Daniel) ut Golden Girl
- „Too Late Now“ (Burton Lane un Alan J. Lerner) ut Royal Wedding (dt.: Königliche Hochzeit)
- „Wonder Why“ (Nicholas Brodszky un Sammy Cahn) ut Rich, Young and Pretty (dt.: Hübsch, jung und verliebt)
Fred Quimby för The Two Mouseketeers (dt.: Der liebe Tom verliert den Kopf)
Best Kortfilm – Een Filmrull
[ännern | Bornkood ännern]Robert Youngson för World of Kids
Best Kortfilm – Twee Filmrullen
[ännern | Bornkood ännern]Walt Disney för Nature’s Half Acre (dt.: Erde, die große Unbekannte)
Fred Zinnemann för Benyi
Akira Kurosawa för Rashōmon (dt.: Rashomon – Das Lustwäldchen)
Sünnere Utteken
[ännern | Bornkood ännern]Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]1929 |
1930-1 |
1930-2 |
1931 |
1932 |
1933 |
1934 |
1935 |
1936 |
1937 |
1938 |
1939 |
1940 |
1941 |
1942 |
1943 |
1944 |
1945 |
1946 |
1947 |
1948 |
1949 |
1950 |
1951 |
1952 |
1953 |
1954 |
1955 |
1956 |
1957 |
1958 |
1959 |
1960 |
1961 |
1962 |
1963 |
1964 |
1965 |
1966 |
1967 |
1968 |
1969 |
1970 |
1971 |
1972 |
1973 |
1974 |
1975 |
1976 |
1977 |
1978 |
1979 |
1980 |
1981 |
1982 |
1983 |
1984 |
1985 |
1986 |
1987 |
1988 |
1989 |
1990 |
1991 |
1992 |
1993 |
1994 |
1995 |
1996 |
1997 |
1998 |
1999 |
2000 |
2001 |
2002 |
2003 |
2004 |
2005 |
2006 |
2007 |
2008 |
2009 |
2010 |
2011 |
2012 |
2013 |
2014 |
2015 |
2016 |
2017 |
2018 |
2019 |
2020