Anarquismo

Anarquismo (de l griego ἀναρχος, transl. anarkhos, que quier dezir "sin gobernantes", a partir de l prefixo ἀν-, an-, "sin" ἄρχή, arkhé, "soberanie, reino, magistratura" l sufixo -ισμός, -ismós, de la raiç berbal -ιζειν, -izein) ye ua filosofie política que angloba teories i açones que bisen la eiliminaçon de todas las formas de goberno cumpulsório. Dun modo giral, anarquistas son contra qualquier tipo de orde hierárquica que nun seia lhibremente aceita , defendendo tipos de ourganizaçones libertárias.

Anarquia quier dezir auséncia de coerçon i de orde. Ua de las bisones de l senso quemun subre l tema ye na berdade l que se chama por "anomie", ó seia, auséncia de leis. Eisiste an torno desta queston un debate acerca de la necidade ó nun dua moral anarquista, ó se la natureza houmana bastarie por si solo na manutençon pacífica de las relaçones.

Las defrentes bertentes de l anarquismo ténen cumprensones defrentes quanto als meios para la aboliçon de l gobernos i quanto a la forma de ourganizaçon social que desso resultarie.

Percipales cunceitos anarquistas

Percípio de la nó-doutrinaçon

Proudhon i sous filhos, por Gustabe Courbet, 1865

Este cunceito anarquista, ambora nun custitua la didática purmária a la cumprenson lhibertária, ye dino dua abordaige rápida.

Ls anarquistas acraditan ne l zambolbimiento heiterodoxo de l pensamiento i de l eideário lhibertário cumo un to, nun idolatrando nin pribilegiando qualquier scritor ó teórico desta bertente de estudos. George Wodcock çcribe cun atidon esse posicionamiento lhibertário:

“To la posiçon de l anarquismo ye cumpletamente defrente de qualquier outro mobimiento socialista outoritário. Eilha tolera bariaçones i rejeita la eideia de gurus políticos ó relegiosos. Nun eisiste un profeta fundador la quien todos deban seguir. Ls anarquistas respeitan sous mestres, mas nun ls reberencian, i l que çtingue qualquier buona cumpilaçon que pretenda repersentar l pensamiento anarquista ye la lhiberdade doutrinária cun que ls outores zambolbírun eideias própias de forma oureginal i zeinibida.”

Anarquismo nun ye doutrina, nun ye religion, antoce nun reberencia nanhue spece de lhibros ó obras culturales, nin lhinhas metodológicas rígidas, l que l definirieb anfantilmente anquanto ciéncia custituída. Las obras cuncernentes al anarquismo son, ne l mássimo, fuontes de speriéncias delimitadas stórica i cunjunturalmente, passibles de anfenitas adataçones i anterpretaçones pessonales.

An síntese, l anarquismo ye cumbencionado antre ls lhibertários cumo sendo la eimergéncia dun sentimiento puro, sob l qual cada adeto debe zambolber drento de si mesmo l sou própio anstrumental anteletual para lhegitimá-lo i, más de l que esso, potencializá-lo abstracional i cuncretamente^{[sin fuontes]}.

Socialismo Lhibertário: la ótica anarquista

Ls anarquistas outo-chamados 'socialistas lhibertários' bénen qualquier gobierno cumo la manutençon de l domínio dua classe social subre outra. Cumpartilhan de la crítica socialista al sistema capitalista an que l Stado mantén la zeigualdade social atrabeç de la fuorça, al garantir a poucos la propiadade subre ls meios de produçon, inda assi, stenden la crítica als socialistas que adbogan la permanéncia dun stado pós-rebolucionário para garantie i ourganizaçon de la "nuoba sociadade". Tal stado, inda que proletário, solamente fazerie permanecer antigas struturas de dominaçon dua parcela de la populaçon subre la outra, agora sob nuoba ourientaçon eideológica.

Esta teorie clama por un sistema socialista an que la posse de l meios de produçon séian socializados i garantidos a todos ls que trabalhan. Nun tal sistema, nun haberie necidade de outoridades i/ó gobiernos ua beç que la admenistraçon de la bida social, para la garantie plena de la lhiberdade solo poderie ser eisercida por aqueilhes mesmos que la cumponen i a tornan efetiba (seia na andústria, na agricultura, nas ampresas, creches, scuolas, etc.).

La sociadade serie gerida por associaçones democráticas, formadas por todos, i debedindo-se lhibremente (ó seia, cun antrada i salida lhibre) an coperatibas i estas, an federaçones.

La ourige de la tradiçon socialista lhibertária stá antre ls seclos XVIII i XIX. Talbeç l purmeiro anarquista (ambora nun tenga ousado l termo an nanhun momiento) tenga sido Willian Godwin, anglés, que screbiu bários panfletos defendendo ua eiducaçon sin participaçon de l Stado, ouserbando que esta tornaba las pessonas menos propensas a ber la lhiberdade que les era retirada. L purmeiro la se outo-antitular anarquista i a defender claramente ua bison más socialista, fui Joseph Proudhon, seguido por Bakunin, que lhebou i eilaborou las eideias daquele a la purmeira Associaçon Anternacional de Trabalhadores (AIT). Más tarde aparecen amportantes figuras de teóricos de l anarquismo, cumo Errico Malatesta, Emma Goldman i Piotr Kropotkin, cujas eideias fúrun mui populares na purmeira metade de l seclo XX.

La reboluçon social

La reboluçon social cunsiste na quebra drástica, rápida i efetiba de l Stado i de todas las struturas – lhebadas eiqui anquanto entes materiales i nó-materiales – que l regian ó a el sustentában, por meio de la açon rebolucionária. Este percípio ye primordial na defrenciaçon de la bertente de pensamientos lhibertária an relaçon a qualquier outra corriente eideária. Ye la defrença básica antre l Socialismo Lhibertário i l Socialismo Outoritário.

Sob la ótica de l Marxismo, por eisemplo, serie neçaira la anstrumentalizaçon de l Stado para la cunquista planeada, detalhada i gradatiba de la Reboluçon, sendo anstituída la Ditadura de l Proletariado pa l cuntrole ouperário de l meios de produçon até la ecloson de l Quemunismo. Yá, sob l eideário anarquista, la Reboluçon debe ser eimediata, para nun permitir que ls eilemientos rebolucionários puodan ser corrompidos pula rialidade statal. De acordo cun ls lhibertários, la Ditadura de l Proletariado nada más ye de l que ua ditadura "de fato", eisercendo la mesma coerçon, la mesma oupresson i la mesma bioléncia contra la sociadade. Specialmente por esso, para eilhes, la Reboluçon Social debe ascender l más rápido possible a la Sociadade Anarquista, al Quemunismo puro, para, tamien, atrabeç de l percípios de la Defesa de la Reboluçon, nun permitir la ressurreiçon de l Stado.

Por fin, por antermédio de l porcesso de çtruiçon cumpleta de l Stado, subre todas las sues formas, torna-se plenamente tangible la Lhiberdade, podendo, l/a sujeito/la, renobar de forma efetiba ls sous percípios i preceitos houmanistas.

Houmanismo

Ber artigo percipal: Houmanismo

Ne ls meios anarquistas, de forma giral, rejeita-se la heipótese de que l gobierno, ó l Stado, séian neçairos ó mesmo einebitables para la sociadade houmana. Ls grupos houmanos serien naturalmente capazes de se outo-organizáren de forma eigualitária i nó-hierárquica, mediante ls progressos oureginários nas mulhieres i homes a partir de la eiducaçon lhibertária. La persença de hierarquias baseadas na fuorça, al ambés de cuntribuíren para la ourganizaçon social, antes la corrompen, por inibiren essa capacidade inata de outo-organizaçon i por dar ourige a la zeigualdade.

Desta forma, a partir de la cunscientizaçon, aceitaçon i anternalizaçon de la sue eissencia houmana - eideia suprimida antes pul Stado -, por parte de la pessona, eimerge-se naturalmente de to la sociadade houmana l anseio pula ascenson de la eideia-base de qualquier forma de bida rial: la Lhiberdade.

Lhiberdade

La Lhiberdade ye la base ancontiste de qualquier pensamiento, formulaçon ó açon anarquista, repersentando l eilo sublime que cunjuga de forma plena todos ls anarquistas. Assi, antre ls anarquistas, la Lhiberdade deixa solo l plano abstracional (de l pensamiento) para ganhar ua funcionalidade prática, sendo l simblo i la dinámica de l zambolbimiento houmano rial. An outras palabras, l percípio básico para qualquier pensamiento, açon ó sociadade ser definida cumo anarquista ye que steia eimersa, tanto abstracionalmente (eideologicamente), quanto pragmaticamente (ne l ámbito de las açones), ne l cunceito de Lhiberdade.

Para la ancarnaçon de la Lhiberdade, inda assi, ye neçaira la erradicaçon cumpleta de qualquier forma de outoridade.

Antiautoritarismo

L Antiautoritarismo cunsiste na repulsa i ne l cumbate total a qualquier tipo de hierarquia amposta ó a qualquier domínio dua pessona subre la(s) outra(s), defendendo ua ourganizaçon social baseada na eigualdade i ne l balor supremo de la liberdade. Ten cumo percipales, mas nun solos, oubjetibos la supresson de l Stado, de la acumulaçon de riqueza própia de l capitalismo (sceto ls Anarco-capitalistas) i las hierarquias relegiosas( sceto seguidores de l Anarquismo crestiano). L Anarquismo difre de l Marxismo por rejeitar l uso anstrumental de l Stado para alcançar sous oubjetibos i por preber ua Reboluçon Social de carátener direto i ancisibo, al cuntrário de la progresson sócio-política gradual - socialismo - rumo a la derrubada de l Stado - quemunismo - perpuosta por Karl Marx.

De acordo cula corriente de pensamientos lhibertária, la supresson de la outoridade ye cundicionada pula açon direta de cada andebíduo lhibre, prescindindo-se cumpletamente de qualquier antermediário antre l sou oubjetibo, anquanto defensor de la Lhiberdade, i la sue bontade.

Açon direta

Ber artigo percipal: Açon direta

Ls anarquistas afirman que nun se debe delegar la seluçon de porblemas a terceiros, mas antes, atuar diretamente contra l porblema an queston, ó, de forma más resumida, "La lhuita nun se delega als heiróis". Sendo assi, rejeitan meios andiretos de reseluçon de porblemas sociales, cumo la mediaçon por políticos i/ó pul Stado, an fabor de meios más diretos cumo l mutiron, la assembléia (açon direta que nó ambolbe cunflito), la grebe, l boicote, la desobediéncia cebil (açon direta que ambolbe cunflito), i an situaçones críticas la sabotaige i outros meios çtrutibos (açon direta biolenta) .

Inda assi, la Açon Direta, por si solo, nun garante la manutençon i la perpetuaçon de las cundiçones houmanas básicas, tanto an tenermos struturales, quanto ne l aspeto anteletual, necessitando dua stenson ouperacional eilimitada la fin de fazer de la fuorça houmana global ua solo einergie coletiba. Decerto, solamente la solidariedade i l mutualismo mássimos puoden promober essa harmonia social.

Apoio mútuo

Ber artigo percipal: Apoio mútuo

Ls anarquistas acraditan que todas las sociadades, quier séian houmanas ó animales, eisisten grácias a la bantaige que l percípio de la solidariedade garante la cada andebíduo que las cumponen. Este cunceito fui saustibamente sposto por Piotr Kropotkin, an sue famosa obra "L Apoio Mútuo". De la mesma forma, acraditan que la solidariedade ye la percipal defesa de l andebíduos contra l poder coercitibo de l Stado i de l Capital.

Mas, para que la solidariedade se torne ua birtude "de fato" ye neçaira la erradicaçon de qualquier fator de segregaçon ó çcriminaçon houmanas. Cun esse oubjetibo, l anternacionalismo se firma anquanto l percípio proeminente de la antegraçon sociolibertária.

Anternacionalismo

Ber artigo percipal: Anternacionalismo

Para ls anarquistas, to tipo de dibison de la sociadade - an todos ls apetos - que nun possua ua funcionalidade plena ne l campo houmano debe ser cumpletamente çcartada, seia puls antagonismos anfundados que eilha gera, seia pula burocracie cuntraproducente que eilha ancarna na ourganizaçon social, sterilizando-la. Lhougo, la eideia de "pátria" ye negada puls anarquistas.

Ls lhibertários acraditan que las birtudes - bien cumo l eisercer pleno deilhas - nun deben tenr "frunteiras". Assi, acraditan que la natureza houmana ye la mesma an qualquier lhugar de l mundo, eisigindo, andependientemente de l ouniberso material ó cultural adonde l ente houmano steia anserido , ua gama anfenita de necidades i cuidados. An outras palabras: se la fragilidade de l home nun ten frunteiras, por que stablecer ampecilhos al sou auxílio?

Val lhembrar que l cunceito lhibertário de anternacionalismo se difre cumpletamente de l cunceito que conhecemos - antoce, capitalista - de globalizaçon. Globalizaçon ye la ampliaçon la nible mundial de la difuson de produtos - eideológicos, culturales i materiales - de determinados segmientos capitalistas, bisando a la potencializaçon mássima de la capacidade mercadológica de l agentes ouperantes - na maiorie de las bezes, las ampresas i las grandes corporaçones -, sendo, para esso, çconsideradas parcial ó cumpletamente todas las cunsequéncias houmanas de l porcesso, yá que ye la doutrina de l "lhucro mássimo" que rege essas ouperaçones. Por outro lhado, l anternacionalismo, por se alijar cumpletamente de to l eideário capitalista, nun ten nanhue tençon lhucratiba, capitalista, i nun ye permeado por struturas pribilegiadas de produçon - cumo las andústrias capitalistas -, sendo regido pula solidariedade i mutualismo mássimos.

Didaticamente, l anternacionalismo puode ser definido cumo sendo la difuson global de "serbícios" houmanos, i la globalizaçon cumo la difuson global de "heigemonias" mercadológicas.

La Sociadade Anarquista

La eiducaçon abançada: la base de la coeisisténcia harmoniosa

La queston persecutória por eiceléncia antre ls anarquistas ne l decorrer de la stória ye: cumo serie possible ua Sociadade Anarquista se cada ser houmano pensa dua forma defrente^{[sin fuontes]}? Nun serie permeada por einúmeros cunflitos, guerras, antagonismos?

La repuosta a essa queston, defendida pula maior parte de l anarquistas^{[sin fuontes]}, ye la de que solo l zambolbimiento birtuoso de la eiducaçon (Pedagogie Lhibertária) – permeada pula outodidática, antresse natural, relatibismo cultural i antidogmatismo – proberie las pessonas de l zambolbimiento houmano efetibo. Assi, ambora ls cunflitos fágan parte de la Sociadade Anarquista – i la zambolban struturalmente por essa relaçon dialética –, eilhes serien transferidos de l plano físico – cumo ye l causo de las guerras atuales – pa l plano de l diálogo – cumo prima la Democracie Direta –, sendo negociados de forma pacífica, cunciente, racional i, arriba de todo, houmana, yá que l antresse, l calculismo, nun starie más regendo las anstáncias cunflitibas. An outras palabras, andependientemente de l resultado de l ambate, naide salirieb an posiçon pribilegiada^{[sin fuontes]}.

Eibidentemente, ne l causo dua sociadade anarquista, tamien puode haber andebíduos que perturben la harmonia social. Cumo la bioléncia ye ua forma pura de outoridade, de poder, l andebíduo que ancarná-la an qualquier ua de sues açones, por qualquier que seia l motibo, nun será cunsidrado anarquista^{[sin fuontes]}. Cumo la Sociadade Anarquista ye ua sociadade de anarquistas i para anarquistas, ls dissidentes serien oubrigados a garantir la sue susisténcia adonde la outoridade i la mesquinheç deilhes tubisse algua funcionalidade^{[sin fuontes]}.

Piotr Alexebich kropotkin (1842 – 1921) defende que la Lhiberdade, an sou stado puro, an cunjunto cula fraternidade, serbirieb cumo un berdadeiro "remédio" a las pessonas, sanando ls sous porblemas más nefastos, cunsequentemente, prescindindo-se de qualquier spece de puniçon ó coerçon. Esta eideia se aplica, nun spetro más amplo, até a las questones relacionadas a la eisisténcia de struturas manicomiales, respunsables, na sociadade capitalista, pulas torturas i malos-tratos als stigmatizados pul sistema cumo "doentes mentales".

Percípio de la flexiblidade i naturalidade ourganizacionales

Ls anarquistas, por antermédio de la aceitaçon i cumprenson de la progresson materialmente dialética de la stória, an sue maiorie, nun acraditan que l stablecimiento de estruturas ourganizacionales rígidas puodan promober un zambolbimiento houmano efetibo. Assi, acraditan que la anflexiblidade ourganizacional - típica de l sistema capitalista - termina por anterferir deleteriamente, quando nun suprimir, las faculdades andibiduales de cada ser houmano. Por esso, ls anarquistas acraditan que son las dificuldades i porblemáticas houmanas, materiales i sociales que deben prescrebir l modelo temporário de ourganizaçon, i nun las anferéncias probenientes de abstraçones técnicas. An outras palabras, ye la rialidade cuncreta que debe definir las bases de la ourganizaçon de la sociadade anarquista, an cuntrapartida cun las situaçones eimaginárias criadas puls "técnicos", las quales, na maiorie de las bezes, tenden a ser manipuladas a fabor de antresses parciales.

Cul oubjetibo de se potencializar de forma plena la coeson strutural - material - neçaira a la Sociadade Anarquista, la fin de se promober la sastifaçon de las necidades houmanitárias, houbo la eimergéncia de l cunceito de Federalismo Lhibertário.

Federalismo lhibertário

Ber artigo percipal: Federalismo Lhibertário

Sendo ua ampliaçon funcional de l percípio de la “Açon Direta”, l federalismo lhibertário ye l meio de ourganizaçon proposto pula maior parte de las bertentes anárquicas^{[sin fuontes]}, zambolbido, ne l ámbito anarquista, pula purmeira pessona la se antitular “anarquista”: Pierre-Joseph Proudhon (1809 - 1865). Esse cunceito cunsiste na subdibison ourganizacional temporária ó permanente de la sociadade lhibertária – an federaçones, quemunas, cunfederaçones, associaçones, coperatibas, grupos i qualquier outra forma de cunjugaçon de la fuorça ouperacional houmana – para a maior eficiéncia de las anteraçones houmanas, sociales. Por antermédio de l federalismo, de cunho lhibertário, serie possible ua anterbençon rápida i direta de l home frente a las porblemáticas eimergentes na sociadade anarquista. Nesse aspeto, Piotr Alexebich Kropotkin (1842 – 1921) aludie didaticamente a las federaçones cumo sendo "botes salba-bidas": ágeis ne l auxílio i bersáteis frente a las cundiçones ó necidades adbersas^{[sin fuontes]}.

Eibidencia-se que l cunceito de federalismo, ne l campo lhibertário, transcende l cunceito atual de federalismo que conhecemos, deixando de repersentar solo las associaçones de grande scala para adentrar ne l ámbito pessonal, abrangendo, anclusibe, las relaçones anterpessoales. Desta forma, l federalismo lhibertário se firma anquanto la mássima coeson antre l home i la sastifaçon proficiente de sues necidades^{[sin fuontes]}.

L federalismo lhibertário se difre de l federalismo statal - cumo l que bigora ne l Brasil - por nun ser cuncebido an meio la nanhue relaçon de submisson i por ser regido, an sue cumpletude, pulas necidades houmanas. Serien siempre las porblemáticas que definirian i prescrebirian la ourganizaçon, i nun ls antresses, séian eilhes coletibos ó pessonales.

Cun eifeito, bários anarquistas yá propusírun modelos más eilaborados de ourganizaçon, de plataformas ourganizacionales, mas, cumo ye la cunjuntura i la naturalidade que deben definir la ourganizaçon nua sociadade anarquista, eilhas son cunsidradas anferéncias, porjetos dibergentes, mas, todos unificados pul cunceito uno de l federalismo lhibertário. An outras palabras, l federalismo lhibertário ye tenido anquanto l germe de qualquier ourganizaçon anarquista.

Respunsablidade: andibidual i coletiba

Na sociadade anarquista, la queston de la respunsablidade ye persecutória an qualquier pensamiento acerca de las relaçones antre ls sous antegrantes. Didaticamente, eilha ye debedida antre respunsablidade andibidual i respunsablidade coletiba - ambas totalmente fuortes na prática.

Pula purmeira, cumprende-se la cuncéncia andibidual ancarnada an qualquier açon amprendida pul andebíduo, de forma pessonal, subjetiba - ambora cun bistas al benefício de l coletibo. Assi, l anarquista ten sous deberes i oubrigaçones an relaçon a to la sociadade, agindo siempre de forma la progredi-a por cumpleto.

Pula segunda, ye cumbencionada la cuncéncia coletiba eimergente a partir de qualquier açon eisercida por determinada seçon ouperacional - grupo, associaçon, federaçon, etc. Ua determinada seçon ye respunsable - an sue antegridade - pulas sues açones zambolbidas, stando suscetible als sous resultados i, cunsequentemente, a las possibles reformulaçones ó reorientaçones.

Questones frequentes als anarquistas

La anstrumentalizaçon de la bioléncia

Ber artigo percipal: Anarquismo i bioléncia

Poucos anarquistas defenden la bioléncia contra andebíduos. Durante l fin de l seclo XIX i ampeço de l seclo XX, l anarquismo era coincido cumo ua eideologie que pregaba ls assassinatos i splusones, debido la açon de pessonas cumo l russo Nechaieb, l francés Rabachol i a la anfluéncia de l meios de quemunicaçon social de la época. La maiorie de l anarquistas acradita que la bioléncia contra andebíduos ye inútil, yá que mantén antatas las relaçones sociales de sploraçon i las anstituiçones que la manténen. Antretanto, ls anarquistas acraditan que l recurso a la bioléncia ye einebitable cumo legítima defesa a la bioléncia de l Stado ó de anstituiçones coercibas. Anarquistas cumo Errico Malatesta i Emma Goldman publicórun célebres debates cundenando l andibidualismo-terrorista de alguns anarquistas. Ambos outores cunsiderórun la açon desses andebíduos inútil i mesmo daninha a la causa anarquista, i que sous atos éran reaçones de desespero an face a las anjustiças sociales.

Antretanto, ye inegable que fúrun praticados assassinatos políticos anspirados por anarquistas. Por eisemplo, Leon F. Czolgosç cunfessou tener decidido assassinar l persidente Willian McKinley após assistir a ua palhestra proferida por Emma Goldman. Stadistas cumo Humberto I de la Eitália, Eilisabeth de la Áustria i Marie François Sadi Carnot, persidente de la Fráncia, fúrun assassinados por anarquistas eitalianos. Todo esto acuntiu durante ls redadeiros anhos de l seclo XIX i la purmeira década de l seclo XX. Outros atentados, cumo contra Alexandre III de la Rússia i Carlos I de Pertual, fúrun erroneamente atribuídos la anarquistas, por generalizaçon.

Eisistiran, inda assi, outros anarquistas, cumo Leon Tolstoi, que acraditában que l camino de la anarquia era la nó-bioléncia.

Anomie

La eideia popular de anarquismo cumo absoluto caos i desorden, que ls studiosos chaman de anomie (auséncia de normas) ye rejeitada por todos ls anarquistas tradicionales citados arriba. Ls anarquistas cunceben ls gobernos cumo las atuales fuontes de desordenes defendendo, antoce, que la sociadade starie melhor ourdenada sin la sue eisisténcia.

Esta cumbençon ten fuortes conotaçones i storicamente ten sido ousada cumo ua deficiéncia por grupos políticos contra sous ouponentes, más notablemiente ls monarquistas contra ls republicanos ne ls redadeiros seclos. Antretanto, la anomie ten sido abraçada por mobimientos de cuntracultura.

Religion i spiritualidade

Ber artigo percipal: Anarquismo i religion

Fexeiro:L que urge fazer (La Lhanterna,1916).jpg

Cartun anarquista publicado an 1916 ne l jornal "La Lhanterna"

L mobimiento anarquista nun adboga an fabor de l ateísmo ó agnosticismo, mas an muitas ocasiones sue lhuita antiautoritária se stendiu al anti-clericalismo. L porblema, antoce, stá na cunsulidaçon an forma anstitucional de la fé relegiosa, tornando-se un strumiento de sploraçon de l homes.

Desta forma, l que ls anarquistas negan ye la anstituiçon "Eigreija" an todas las sues formas, i nun la Eigreija anquanto templo de fé, puls seguintes fatores:

– La sue conibéncia, cunciliaçon i apoio a la dominaçon capitalista – an special, pula defesa de la propiadade pribada;

– Pula sue strutura cumpletamente bertical, la qual segrega l cuorpo relegioso i to la houmanidade de forma a selecionar ls beneficiados i ls dinos de l poderes sprituales;

– Pulas anterbençones an campos nun sprituales, criando, por meio de la doutrina fundamentalista, ua série de ampecilhos al zambolbimiento social i houmano cumo un to;

– Pul porcesso de alienaçon de l ser houmano an relaçon a la sue rialidade, fazendo l andebíduo, muitas bezes, delegar a entes eimaginários, sprituales, las transformaçones houmanas que, na berdade, caben a el mesmo ajudar a promober.

Por fin, ls anarquistas acraditan que l que cada un pensa ó cré, nun amporta al próssimo, zde que la Lhiberdade i todos ls demales percípios anarquistas nun séian oufuscados de forma algua.

Tecnologie

La tecnologie, an sue pureza, nun ye tratada cumo un mal an potencial puls lhibertários - cun sceçon de la corriente anarco-primitibista. Eilha ye ferrenhamente cumbatida an sous moldes capitalistas, yá que, sob eilhes, nun ten nanhue, ó quaije nanhue, funçon houmana ó social i, ademales, na maiorie de las bezes, chega a corromper drasticamente esses campos – cumo ye l causo de las guerras, de la scessiba outomaçon andustrial, de las políticas tecnocráticas, etc.

An suma, la tecnologie ye tenida anquanto más un strumiento de potencialidades houmanas, podendo tener ua spressiba funcionalidade lhibertária – cumo ne ls campos de la medecina, de las quemunicaçones, de l transportes, de la sigurança i zambolbimiento produtibo de l trabalho, etc.

Mas, la corriente de pensamientos anarco-primitibista defende la aberson a qualquier forma de zambolbimiento tecnológico, adbogando l retorno de las cundiçones pré-ciblizatórias para un efetibo zambolbimiento houmano.

Stórico de l mobimientos anarquistas

Ber artigo percipal: Stória de l Anarquismo

L anarquismo zampenhou papéis significatibos ne ls grandes cunflitos de la purmeira metade de l seclo XX. Durante la Reboluçon Russa de 1917, Nestor Makhno tenta amplantar l anarquismo na Ucránia, cun apoio de bárias quemunidades camposinas, mas que acaban derrotadas pul Stado bolchebique de Lénin.

Ber artigo percipal: Reboluçon Ucraniana

Quinze anhos depuis, anarquistas ourganizados an torno dua cunfederaçon anarco-sindicalista ampeden que un golpe melitar fascista seia bien sucedido na Catalunha (Spanha), i son ls purmeiros a ourganizar milícias para ampedir l abanço destes na cunsequente Guerra Cebil Spanhola. Durante l curso dessa guerra cebil, ls anarquistas cuntrolórun un grande território que cumprendia la Catalunha i Aragon, adonde se ancluía la region más andustrializada de Spanha, sendo que a maior parte de la eiquenomie passou a ser outogestionada (outogerida).

Ber artigo percipal: Reboluçon Spanhola

Apuis de la Segunda Guerra Mundial, l mobimiento anarquista deixou de ser un mobimiento de massas, i perdiu la anfluéncia que tenie ne l mobimiento ouperário de l bários países ouropeus. Antretanto, cuntinarie a anfluenciar reboltas populares que se seguiran na segunda metade de l seclo XX, cumo l Maio de 68 na Fráncia, l mobimiento anti-Poll tax ne l Reino Ounido i ls protestos contra la reunion de la OMC an Seattle, ne ls Stados Ounidos.

Anarquismo ne l Brasil

Ber artigo percipal: Anarquismo ne l Brasil

Talbeç ua de las purmeiras speriéncias anarquistas de l mundo, antes mesmo de tener sido criado l termo, tenga ocorrido nas bordas de la Baía de Babitonga, acerca de la cidade stórica de San Francisco de l Sul. An 1842 l Dr. Benoit Jules Mure, anspirado na teories de Fourier, anstala l Falanstério de l Sali ó Quelónia Andustrial de l Sali, reunindo ls quelonos benidos de Fráncia ne l Riu de Janeiro an 1841. Houbo dissidéncias i un grupo dissidente, delantre de l qual staba Michel Derrion, custituiu outra quelónia la alguas léguas de l Sali, nun lhugar chamado Palmital: la Quelónia de l Palmital.

Mure cunseguiu apoio de l Coronel Oulibeira Camacho i de l persidente de la Porbíncia de Santa Catarina, Antero Ferreira de Brito. Este apoio fui-le fundamental para más tarde cunseguir la ajuda financeira de l Gobierno Amperial de l Brasil para sou porjeto.

L anarquismo ne l Brasil ganhou fuorça cula grande eimigraçon de trabalhadors ouropeus antre fines de l seclo XIX i ampeço de l seclo XX. An 1889 Giobani Rossi tentou fundar an Palmeira, ne l anterior de l Paraná, ua quemunidade baseada ne l trabalho, na bida i na negaçon de l reconhecimiento cebil i relegioso de l matrimónio, (l que nun quier dezir, necessariamente, "amor lhibre"), chamada Quelónia Cecília. La speriéncia tubo cúrtie duraçon.

Ne l ampeço de l seclo XX, l anarquismo i l anarco-sindicalismo éran tendéncias manjoritárias antre l ouperariado, culminando cun las grandes grebes ouperárias de 1917, an San Paulo, i 1918-1919, ne l Riu de Janeiro. Durante l mesmo período, scuolas modernas fúrun abiertas an bárias cidades brasileiras, muitas deilhas a partir de la einiciatiba de agremiaçones ouperárias de anclinaçon anarquista.

Alguns acraditan que la decadéncia de l mobimiento anarquista se debiu al fortalecimiento de las corrientes de l socialismo outoritário, ó statal, i.i., marxista-lheninista, cula criaçon de l Partido Quemunista Brasileiro (PCB) an 1922 participada anclusibamente, por ex- antegrantes de l mobimiento anarquista que, anfluenciados pul sucesso de la reboluçon Russa, deciden fundar un partido segundo ls moldes de l partido bolchebique russo.

Mas, esta posiçon, sustentada por muitos storiadors, ben sendo cuntestada zde la década de 1970 por Edgar Rodrigues (anarquista pertués naturalizado ne l Brasil, pesquisador outodidata de la stória de l mobimiento anarquista ne l Brasil i an Pertual), i puls recentes studos de Alexandre Samis que andican que la anfluéncia anarquista ne l mobimiento ouperário creciu más durante este período de l que ne l yá fundado (PCB) i solo la represson de l gobierno de Artur Bernardes, benerie deminuir la anfluéncia de las eideias anarquistas ne l teta de l mobimiento grebista. Artur Bernardes fui respunsable por campos de cuncentraçon i centros de tortura, ne ls quales morrírun einúmeros lhibertários, sendo que l pior de tales campos fui l de Clebelándia, lhocalizado ne l Oiapoque. Edgar Rodrigues apersenta an bárias de sues obras las ambestidas de nembros de l PCB que, percurando transformar ls sindicatos lhibres an sindicatos partidários i cunquistar debotos a las eideias leninistas, polemizában an sindicatos i jornales, chegando a rializar atentados contra anarquistas que se çtacában ne l mobimiento ouperário brasileiro, durante la década de 1920.

Probablemiente debido als porblemas de quemunicaçon resultantes de la tecnologie de la época, ls anarquistas solo tiran cumprendido la reboluçon russa de forma más clara, a partir de las amboras de célebres anarquistas, cumo la amaricano Emma Goldman, que denunciara las atrocidades cometidas na Rússia an nome de la ditadura de l proletariado. Serie a partir deste momiento stórico que se definirieb la posiçon tática de l anarquismo perante ls socialistas outoritários ne l Brasil, separando la cunfuson eideológica que reinaba an torno de la reboluçon russa, eidantificada puls anarquistas einicialmente cumo ua reboluçon lhibertária. Esta eideia serie depuis çmistificada puls anarquistas, que acraditan ne l socialismo sin ditadura, defendendo la lhiberdade i la aboliçon de l Stado.

Para Rómulo Angélico, fui durante l gobierno de Getúlio Bargas que l anarco-sindicalismo recebiu sou golpe de muorte, debido al aparecimiento de l sindicatos cuntrolados pul Stado i las nuobas perseguiçones statales. Até la purmeira metade de la década de 1930, inda assi, l anarquismo permaneciu la eideologie más anfluente antre ls ouperários brasileiros.

Durante l Regime Melitar (1964-1985), las percipales spressones anarquistas ne l Brasil fúrun l Centro de Studos Porsor José Oiticica, ne l Riu de Janeiro, l Centro de Cultura Social de San Paulo i l Jornal L Protesto ne l Riu Grande de l Sul. Todos fúrun cerrados ne l final de la década de 1960, mas sous melitantes cuntinórun se ancontrando clandestinamente, publicando lhibros i se correspondendo cun lhibertários de outros países. na década de 1970 surge na Bahia l jornal L Inimigo de l Rei, ampulsionando la formaçon de nuobos grupos anarquistas, atrábes de las eiditorias outogestionárias, an bárias partes de l Brasil. Ne l Riu Grande de l Sul, ne ls anhos uitenta, cria-se na cidade de Caxias de l Sul, l Centro de Studos an Pesquisa Social - CEPS, boltado pa l trabalho social. Ne l anho de 1986, na cidade de Florianópolis, ye rializada la Purmeira Jornada Lhibertarie cul lhançamiento de las bases para la reorganizaçon de la Cunfederaçon Ouperária Brasileira - COB/AIT i la ourganizaçon de l anarquistas.

L anarquismo, mesmo cula represson, renace, an meio als studantes, anteletuales i trabalhadores.

Puode ser ancontrado na anterneta un lhibro de Edgard Lheuenroth "Anarquismo roteiro de la lhibertaçon social" publicado na década de 60 pula eiditora mundo lhibre feita pul CEPJO.

Anarquismo an Pertual

Ber artigo percipal: Stória de l mobimiento anarquista an Pertual

Ne l final de l seclo XIX dá-se l zambolbimiento de grupos anarquistas, que cuntribuíran pa l derrube de la monarquia an 1910. Cula Purmeira República dá-se ua grande spanson i ye fundada an 1919 la Cunfederaçon Giral de l Trabalho, de tendéncia sindicalista rebolucionária i anarco-sindicalista.

Por bias desso, cula anstauraçon de la Ditadura Melitar an 1926, i cula ditadura de Salazar que se le seguiu, proíbe-se la atibidade de l grupos anarquistas. An 1933 la censura prébia ye lhegalmente anstituída. Ls bários jornales anarquistas, ancluindo “La batailha” , passan a ser clandestinos i a ser albos de perseguiçones. An 1938 dá-se l atentado ne l qual se tentou assassinar Salazar. ^{[sin fuontes]}

Cul 25 de Abril de 1974 hai un nuobo reaparecimiento de l mobimiento lhibertário, ambora cun ua spresson reduzida.