Carlos Kleiber

Carlos Kleiber is in peiling na peiling opgedoken tussen de grootste dirigenten aller tijden. Toch was deze terughoudende man het tegenovergestelde van een charismatische showman op het podium. Hij werd in 1930 geboren in Berlijn. Kleiber had nooit een vaste aanstelling bij een groot orkest, zijn repertoire was uiterst selectief en zijn opgenomen nalatenschap was erg klein: slechts drie symfonieën van Beethoven, twee van Schubert en één van Brahms; een handvol opera's; en nauwelijks iets anders. Kleiber stopte met studio-opnames in 1982, toen hij begin vijftig was. Hij was een perfectionist met een intense aandacht voor detail. Hij eiste veel repetitietijd, en toen hij eens wegliep uit een sessie voor Wagners Tristan und Isolde (1859) was dat niet omdat hij de primadonna uithing, maar omdat hij echt wanhoopte over het bereiken van zijn ideaal. Toch wordt die versie van Tristan und Isolde beschouwd als een van de beste opnames van de opera ooit gemaakt. Veel musici en critici koesteren ook zijn studioversies van Webers Der Freischütz (1821), Bizets Carmen (1875), en de live-opname van Strauss’ Der Rosenkavalier (1910). Het blijft een wonder dat Kleibers perfectionisme regelmatig resulteerde in iets wat dicht bij magie ligt. Sinds zijn dood in 2004 is zijn reputatie uitgegroeid tot legendarische status.