Olivia Dean bestempelt zichzelf als een extreme perfectionist. Toch kwam er tijdens het maken van haar debuutalbum een dag waarop ze al tokkelend op haar gitaar de term perfectionisme herdefinieerde door er een dosis rommeligheid aan toe te voegen. “Het leek me mooi om de term rommelig een positieve lading te geven”, vertelt ze aan Apple Music. “Bij het afronden van het album liet ik rommeligheid toe. We besloten dat een lach van me die hoorbaar was er gewoon in te laten, en dat de piano niet per se op het perfecte moment hoeft in te vallen bij een bepaald deel. In een tijd waarin iedereen doet alsof hun leven geweldig is, is het verfrissend om te zeggen: “Mijn leven is een bende. En jouw leven waarschijnlijk ook.” Dat is prima, dat maakt het leven leuk.” Het toepasselijk getitelde Messy is een subliem debuutalbum met een warme directheid − te danken aan die dosis nonchalance − waardoor je als luisteraar gelijk midden in haar wereld zit. Het album is gevuld met de soulvolle, jazzy nummers en zomerse pop waarmee ze haar naam vestigde. “In de studio zei ik: “Kan je dit iets meer laten klinken alsof je de beste dag ooit hebt, maar opeens gaat de zon onder?””, zegt ze. Er zijn beeldende ballads ('No Man'), losse instrumentale momenten (zoals in 'Ladies Room' en 'Getting There'), intieme openbaringen over haar geestelijke gezondheid ('Everybody's Crazy') en een observatie van een ex met wie het nogal goed gaat zonder haar ('Dangerously Easy'). Met haar ongedwongen stem voert ze je mee naar allerhande taferelen, die de ene keer plaatsvinden in het damestoilet van een kroeg, de andere keer in een denkbeeldige bloemenwinkel in Zuid-Londen ('I Could Be a Florist') of gewoon thuis ('Carmen', een ode aan haar oma die naar Groot-Brittannië verhuisde). Hieronder bespreekt Dean nummer voor nummer haar album Messy. UFO “Het leek me de perfecte opener, want de boodschap is: “Hallo iedereen, je staat op het punt om mee te gaan met een verlegen vreemdeling die op zoek is naar haar plek in deze wereld. Kom maar mee.” Het was een van de vroegste nummers die we schreven voor het album. Het begon als een grap, zoals bij veel van onze nummers. Matt [Hales, een producer] en ik dronken thee en ik zei: “Het is een beetje een luxeprobleem.” Hij vond het hilarisch. We gingen terug naar de studio. Ik had het over Nick Drake en zei dat ik zijn gitaarstijl mooi vind. Het nummer was heel snel geschreven en ik luisterde er die avond twintig keer naar. Ik had het gevoel dat het af was.” Dive “Ik hou van drama en mijn favoriete karaokenummer is 'I Will Survive' van Gloria Gaynor, dus ik wilde graag zo'n soort intro op mijn album. Ik schreef dit nummer op een hele zonnige dag in Londen en had het erover dat ik er klaar voor was om weer verliefd te worden. We dachten aan Aretha Franklin en Carole King, en de akkoorden die ze gebruiken die je laten voelen alsof je op een wolk zit. Deze song kostte de meeste tijd om af te krijgen. Ik wist dat het goed was, dat het een belangrijk nummer was, een speciaal nummer. Het klinkt misschien onbezorgd, maar er zit veel werk in. Ik heb er een jaar aan gewerkt.” Ladies Room “Ik was in het damestoilet van de kroeg in mijn buurt en iemand zei: “Meiden, ga nooit met een man die twintig jaar ouder is.” Toen belde haar partner en zei ze: “Ik wil niet naar huis, maar ik moet gaan.” Dat leek me een briljant begin van een nummer, omdat ik dat ook heb meegemaakt. Toen ik wat jonger was, en nog niet zo onafhankelijk als nu, had ik foute relaties. Ik ging naar huis als mijn vriend zei: “Blijf thuis bij mij.” Dus ik wilde een nummer schrijven waarin ik zeg: “Doe wat je wil.” De rest van het nummer is geïnspireerd door 'Got to Give It Up' van Marvin Gaye en de feestelijke sound daarvan.” No Man “Aanvankelijk bevatte dit nummer erg veel instrumenten. Het zat propvol en had gekke drums. Ik realiseerde me dat ik het kwetsbare onderwerp waarover ik zong zo geen recht deed. Ik wilde dat het een beetje James Bond-achtig aanvoelde, maar ik luisterde ook veel naar Circles van Mac Miller. Ik wil het niet teveel over het onderwerp hebben, ik denk dat mensen wel een idee krijgen waar het over gaat.” Dangerously Easy “Dit nummer gaat erover dat het heel goed gaat met iemand zonder jou, waardoor je je afvraagt: waarom laten ze dat er zo makkelijk uitzien? Waarom gaat het zo goed met je zonder mij? Maar het is geen boos nummer, het is heel amicaal. Het is een van mijn favoriete teksten van het album. Er zit een baslijn in die aan Redbone doet denken. Het klinkt nogal old school.” Getting There (Interlude)” “Dit was eigenlijk het einde van 'Dangerously Easy', maar ik dacht: hier zit meer in. Dit kan een los nummer zijn. Toen we de laatste dingen voor het album aan het opnemen waren, zei ik tegen de band: “Laat jezelf vooral gaan als we het einde naderen.” Het was de eerste opname die we maakten.” Danger “Eerst bedacht ik me dat het niet oké was om twee nummers op het album te hebben met het woord 'danger' erin. Dat leek me niet kunnen. Maar toen dacht ik: alles kan. Ik wilde een opgewekt nummer schrijven, omdat ik veel treurige muziek had gemaakt. Ik zat vast in de gedachte dat als iets vrolijk en simpel is, het nooit goed kan zijn. Maar dat kan wel. Ik beschouw bepaalde nummers als snoep. En andere nummers zijn als sobere muesli. Je hebt het nodig, het is goed voor je, maar het is niet heel spannend. Ik wilde iets doen met loversrock en bossanova, daar ben ik mee opgegroeid. Het is ook gewoon een klassiek Olivia Dean-nummer. Het verhaal komt neer op: ik ga verliefd op je worden, maar toch niet helemaal.” The Hardest Part “Dit is een oudje, maar het nummer moest op het album komen omdat het bepalend is geweest voor me. Ik schreef het in een periode waarin ik heel verdrietig was. Ik verwerkte een relatiebreuk met iemand van wie ik dacht dat die de ware was, zoals wel vaker het geval is als je jong en verliefd bent. Ik zat er diep in. Maar ik had een openbaring en dacht: je bent geen goed iemand voor me, ik ben veel veranderd en jij kan niet van de persoon houden die ik geworden ben. Dat accepteren is het moeilijkste. Ik ben heel blij met de tekst: 'I was only 18/You should’ve known that I was always gonna change'. [‘Ik was pas 18/Je had moeten weten dat ik onvermijdelijk zou veranderen’.] Mensen zeggen tegen je dat je veranderd bent alsof het iets slechts is. Ik ben veranderd en dat is juist fantastisch.” I Could Be a Florist “Ik ging naar de studio om 'Dive' af te maken, maar ik had een beetje een existentieel moment. Ik had het gevoel dat ik geen afstand kon nemen van muziek. Ik fantaseerde erover hoe mooi het zou zijn als ik bloemist zou zijn. Je kan mooie boeketten voor mensen maken, ze gelukkig maken en de hele dag naar bloemen kijken. Het nummer kwam heel snel tot stand. Ik heb niets meer veranderd aan de demo. Als ik er nu naar luister realiseer ik me dat het een lovesong is, en dat de bloemen die ik aan mensen wil geven een metafoor zijn voor liefde.” Messy “Dit is het laatste nummer dat ik voor het album schreef. Ik had een gitaarstuk dat ik telkens speelde en bleef het woord 'messy' [‘rommelig’] zeggen. Ik dacht, waar gaat dit nummer over? Wat probeer ik hier te zeggen? Misschien ging het over een relatie die rommelig was, maar ik had een openbaring waarin ik me realiseerde dat het een nummer was voor mezelf. Ik schrijf een nummer om tegen mezelf te zeggen dat het prima is om rommelig te zijn. Je album hoeft niet perfect te zijn. Je moet gewoon jezelf zijn.” Everybody’s Crazy “Ik hou van dit nummer, maar het maakt me ook bang. Het zet me echt voor het blok, in de zin dat ik me kwetsbaar opstel. Maar je moet moedig zijn. Het is goed voor me om nummers als 'Ladies Room' te maken, waarin ik zeg dat ik onafhankelijk ben en niemand me iets wijs kan maken. Maar natuurlijk heb ik ook momenten dat ik thuis in bed lig te huilen. Laten we eerlijk zijn. Voor mij is dit nummer als een warme knuffel, een warme kop tomatensoep. Al klinkt het tegen het einde alsof je paddo's hebt gegeten en de wereld zich opent.” Carmen “Van alles wat ik gemaakt heb, klinkt dit nummer het meest alsof ik het voor mezelf heb gemaakt. Het gaat heel specifiek over mijn leven. Ik wilde mijn oma voor altijd onsterfelijk maken, zelfs nadat ik er niet meer ben en mijn kleinkinderen ook niet meer. Dat is wat muziek voor iemand kan doen. Het nummer was aanvankelijk erg privé. Het gaat erover dat zij naar Groot-Brittannië kwam vanuit Guyana, als onderdeel van de Windrush-generatie. Ze stapte in 1963 samen met haar zusje op het vliegtuig en dat veranderde haar leven compleet. Ze kreeg vier kinderen en zij kregen ook weer kinderen, een daarvan ben ik.” “Ik wilde dat dit als een feestje klinkt, omdat er destijds net als nu veel negativiteit was rond Windrush. Ik vind dat die mensen gevierd moeten worden. Mensen van die generatie hielden van de koningin. Ze moeten dat soort liefde terugkrijgen en die gaf ik met de tekst 'never got a jubilee'. Toen ik het nummer schreef beeldde ik me in dat mijn oma op een troon zat. Je hoort steeldrums terwijl iedereen vrolijk is en macaroni met kaas eet tijdens haar diamanten regeringsjubileum. Ik moest huilen toen de steeldrummer kwam voor de opnames, want ik vind dat het mooiste geluid ter wereld. Voor mij is het nostalgie naar een plek waar ik nooit ben geweest, maar het was belangrijk om het op het album te hebben. Ik ben heel trots op dit nummer. Mijn oma weet van het bestaan, maar ze heeft het nog niet gehoord. Ik ben nerveus voor het moment dat ze het hoort.”