suku

Bahasa Melayu

Takrifan

Kata nama

suku (ejaan Jawi سوکو)

1. Suatu kelompok manusia berdasarkan satu ciri atau identiti; kaum, etnik.
   1. (Negeri Sembilan) Sebuah puak atau kelompok adat di bawah Adat Perpatih.

Kata sifat

suku (ejaan Jawi سوکو)

1. Satu per empat daripada suatu bilangan atau jumlah.
   1. (masa) Satu per empat daripada satu jam; 15 minit.

Etimologi

Daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *suku

Sebutan

• Kamus Dewan: su·ku
• AFA^(kekunci): /su.ku/

Pautan luar

• "suku" di Pusat Rujukan Persuratan Melayu.

Bahasa Indonesia

Takrifan

Kata nama

suku

1. Suatu kelompok manusia berdasarkan satu ciri atau identiti; kaum, etnik.
2. bahagian; sebilangan daripada suatu jumlah.
   1. Satu per empat daripada sesuatu.
   2. (aritmetik) Bahagian-bahagian dalam nombor pecahan (pengangka dan penyebut).
3. (taksonomi) keluarga, famili; pengelasan taksonomi di atas genus.
4. (arkaik) kaki

Etimologi

Daripada bahasa Melayu-Polinesia Purba *suku

Sebutan

• AFA^(kekunci): [ˈsuku]
• Penyempangan: su‧ku

Pautan luar

• “suku” dalam Kamus Besar Bahasa Indonesia (KBBI) Daring, Jakarta: Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan Republik Indonesia, 2016.

Bahasa Kadazandusun

Takrifan

Kata kerja

suku

1. rujuk
2. meminta panduan

   Sumuku kou do buuk komoiboros montok koilaan lobi ralom kokomoi diti uhu.

   Kamu boleh merujuk kamus untuk mengetahui lebih mendalam mengenai tajuk ini.

Kata nama

suku

1. suku (satu dari empat)

Sebutan

• AFA^(kekunci): /sʊ.kʊ/
• Rima: -kʊ
• Penyempangan: su‧ku

Kata terbitan

• sumuku
• sinuku
• sinukuan
• monuku
• sukuon
• sukuan
• koposukuan
• kosuku
• kosukuan
• poposuku
• posukuon

Rujukan

1. “suku” dalam Komoiboros DusunKadazan, Dusun Kadazan Dictionary, Kota Kinabalu: Mongulud Boros Dusun Kadazan, 1994, muka surat 216.