Perlembagaan Tahun III (bahasa Perancis: Constitution du 5 fructidor an III) adalah perlembagaan yang mengasaskan pemerintahan Direktori. Diadaptasi oleh ahli-ahli Konvensyen Kebangsaan di Paris pada 5 FructidorTahun III (22 Ogos 1795) mengikut tarikh takwim Republik Perancis, dan diluluskan oleh pungutan suara pada 6 September tahun sama. Mukadimahnya adalah Pengisytiharan Hak dan Kewajipan Manusia dan Warga 1795.
Ia kekal berkuatkuasa sehingga rampasan kuasa18 Brumaire (9 November 1799) yang dengan mutlaknya mengakhiri Revolusi Perancis dan memulakan penguasaan Napoleon Bonaparte. Ia lebih konservatif daripada Perlembagaan Perancis yang demokratik abortif 1793. Perlembagaan Tahun III menubuhkan sebuah republik liberal dengan francais berdasarkan pembayaran cukai, sama dengan Perlembagaan Perancis 1791; sebuah badan legislatif bikameral, (Majlis Kuno, dan Majlis Lima Ratus) untuk melambatkan proses perundangan; dan kekuasaan lima orang direktori. Kerajaan pusat mengekalkan kuasa besar, termasuk kuasa kecemasan untuk membendung kebebasan akhbar dan kebebasan persatuan. Perisytiharan Hak dan Kewajipan Manusia pada permulaan perlembagaan termasuk pengharaman serta merta terhadap perhambaan. Ia digantikan oleh Perlembagaan Tahun VIII, yang menubuhkan pemerintahan berlandaskan Konsulat.[1]