भारतीय स्वातंत्र्य कार्यकर्त्यांची यादी

भारतीय स्वातंत्र्य चळवळीत अनेक पद्धतींचा वापर करून ब्रिटिश, फ्रेंच आणि पोर्तुगीज राजवटीपासून राजकीय स्वातंत्र्य मिळविण्यासाठी समाजाच्या विस्तृत स्पेक्ट्रममधील व्यक्ती आणि संस्थांनी केलेल्या प्रयत्नांचा समावेश होता. ही अशा व्यक्तींची यादी आहे ज्यांनी विशेषतः भारतीय उपखंडातील वसाहतवादी राजवटीविरुद्ध मोहीम चालवली.

स्वातंत्र्यानंतर, "स्वातंत्र्य सेनानी" ही संज्ञा अधिकृतपणे भारत सरकारने मान्यता दिली होती वीरन अलागुमुथु कोणे हे भारतातील पहिले स्वातंत्र्यसैनिक आहेत १७१०-१७५९ ज्यांनी चळवळीत भाग घेतला; या श्रेणीतील लोक (ज्यामध्ये आश्रित कुटुंबातील सदस्यांचाही समावेश असू शकतो) पेन्शन आणि विशेष रेल्वे काउंटर सारखे इतर फायदे प्राप्त होतात.

भारतीय स्वातंत्र्यसैनिकांची यादी

नाव	क्रियाकलाप
अब्दुल कय्युम अन्सारी	ते भारताच्या स्वातंत्र्यासाठी लढला. त्यांनी जिना यांच्या द्विराष्ट्र सिद्धांताविरुद्ध त्यांच्या अखिल भारतीय मोमीन परिषदेद्वारे लढा दिला ज्याचे ते अध्यक्ष होते. श्री अन्सारी यांनी आपले जीवन भारतातील वंचित/आर्थिकदृष्ट्या मागासलेल्या लोकांना मदत करण्यासाठी समर्पित केले.
अलागुमुथु कोने	(11 जुलै 1710 - 19 जुलै 1759), थुथुकुडी जिल्ह्यातील कट्टालंकुलम येथील, ब्रिटिशांच्या उपस्थितीविरुद्ध बंड करणारा एक भारतीय पॉलिगार होता. तामिळनाडूमध्ये त्यांनी 1750 - 1759 पर्यंत प्रेसीडेंसी सैन्याविरुद्ध युद्ध पुकारले. एक राष्ट्रवादी, अलागामुथु ब्रिटिश आणि मारुथनायगमच्या सैन्याविरुद्धच्या लढाईत पराभूत झाला आणि 1759 मध्ये त्यांना फाशी देण्यात आली. ते भारतातील पहिले स्वातंत्र्य सैनिक होते.
अलिमुद्दीन अहमद	अनेक बंडखोरांना आश्रय देणारे आणि त्यांना शस्त्रास्त्रे पुरवणारे भूमिगत बंगाली क्रांतिकारक
अल्लुरी सीताराम राजू	त्याने 1922च्या राम्पा बंडाचे नेतृत्व केले
अंबिका चक्रवर्ती	एक क्रांतिकारक, त्याने चितगाव शस्त्रागार हल्ल्यात भाग घेतला.
अमरेंद्रनाथ चटर्जी	एक क्रांतिकारक, त्याने निधी गोळा केला आणि इंडो-जर्मन कटात भाग घेतला.
अनंत लक्ष्मण कान्हेरे	एक क्रांतिकारक मारेकरी, त्याला वसाहती सरकारने ब्रिटिश अधिकाऱ्याच्या हत्येसाठी फाशी दिली होती ए. एम. टी. जॅक्सन.
अनंता सिंग	एक क्रांतिकारक, त्याने चितगाव शस्त्रागार हल्ल्यात भाग घेतला.
अरुणा असफ अली	1942च्या भारत छोडो आंदोलन दरम्यान INC ध्वज फडकावल्याबद्दल सर्वत्र स्मरणात असलेले एक शिक्षक आणि कार्यकर्ते.
अशफाक उल्ला खान	HRAचे संस्थापक सदस्य, काकोरी कटात भाग घेतल्याबद्दल त्याला फाशी देण्यात आली.
अतुलकृष्ण घोष	एक क्रांतिकारक, त्याने इंडो-जर्मन षड्यंत्रात भाग घेतला.
बाबासाहेब आंबेडकर	स्वातंत्र्यासाठी प्रचार आणि वाटाघाटी करणारे राजकारणी, आणि भारतीय संविधान तयार करण्यात निर्णायक ठरले.
बादल गुप्ता	रायटर्स बिल्डिंग येथे पोलिसांवर झालेल्या हल्ल्यात एक क्रांतिकारक, त्याचा मृत्यू झाला.
बाघा जतीन	अनुशीलन समितीचा संस्थापक सदस्य, हावडा-सिबपूर कट प्रकरणात दोषी ठरलेला आणि इंडो-जर्मन कटात सहभागी.
बैकुंठ शुक्ल	एक क्रांतिकारक, सरकारी साक्षीदाराच्या हत्येसाठी त्याला फाशी देण्यात आली.
बाळ गंगाधर टिळक	[भारतीय अशांततेचे जनक] एक कट्टर राष्ट्रवादी, त्यांनी संपूर्ण स्वराज्य (स्वराज्य) साठी प्रचार केला.
बंकिमचंद्र चटर्जी	एक राष्ट्रवादी, त्यांनी वंदे मातरम् लिहिले ज्याने अनेक कार्यकर्त्यांना प्रेरणा दिली आणि ते भारताचे राष्ट्रीय गीत बनले.
बरींद्र कुमार घोष	एक क्रांतिकारी संघटक, त्याला अलीपूर बॉम्ब प्रकरणात दोषी ठरवण्यात आले.
बसावोन सिंग	एक कार्यकर्ता, त्याला लाहोर कट खटल्याच्या खटल्यात दोषी ठरवण्यात आले.
बटुकेश्वर दत्त	भारतातील ब्रिटिश राजवटीविरुद्ध सशस्त्र लढ्यात सहभागी झालेल्या भारतीय क्रांतिकारकाने १९२९ मध्ये सेंट्रल असेंब्लीमध्ये बॉम्ब फेकले.
बेनॉय बसू	रायटर्स बिल्डिंग येथे पोलिसांवर झालेल्या हल्ल्यानंतर एक क्रांतिकारक, त्याचा मृत्यू झाला.
भगतसिंग	एक समाजवादी क्रांतिकारक ज्याने अनेक क्रांतिकारी संघटनांसोबत काम केले आणि हिंदुस्थान रिपब्लिकन असोसिएशन (HRA) मध्ये प्रमुख बनले.
भगवती चरण वोहरा	एक क्रांतिकारी विचारवंत आणि बॉम्ब निर्माता, त्यांनी "बॉम्बचे तत्त्वज्ञान" हा लेख लिहिला.
भवभूषण मित्रा	गदर विद्रोह
भिकाईजी कामा	भिकाजी कामा यांचा जन्म बॉम्बे (आता मुंबई) येथे एका मोठ्या, संपन्न पारशी झोरोस्ट्रियन कुटुंबात झाला. लंडनमध्ये प्लेगमधून बरे होत असताना, ती भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेसच्या ब्रिटिश समितीचे तत्कालीन अध्यक्ष दादाभाई नौरोजी यांना भेटले आणि ज्यांच्यासाठी त्या खाजगी सचिव म्हणून कामावर आल्या. नौरोजी आणि सिंग रेवाभाई राणा यांच्यासमवेत, कामा यांनी फेब्रुवारी 1905 मध्ये वर्माच्या इंडियन होम रूल सोसायटीच्या स्थापनेला पाठिंबा दिला. ती राष्ट्रवादी कार्यात सहभागी होणार नाही आणि निर्वासित असताना, एका विधानावर स्वाक्षरी करण्यास नकार दिल्याने त्यांना भारतात पुन्हा प्रवेश नाकारण्यात आला. कामा यांनी लिहिले, प्रकाशित केले (नेदरलँड्स आणि स्वित्झर्लंडमध्ये) आणि चळवळीसाठी क्रांतिकारी साहित्य वितरित केले, ज्यात बंदे मातरम् ("वंदे मातरम्]' या कवितेवर मुकुटबंदीला प्रतिसाद म्हणून स्थापन केले गेले. ) आणि नंतर मदनची तलवार (मदनलाल धिंग्राच्या फाशीला प्रतिसाद म्हणून). या साप्ताहिकांची पॉन्डिचेरी फ्रेंच वसाहतीमधून भारतात तस्करी केली जात होती. २२ ऑगस्ट १९०७ रोजी कामा यांनी स्टुटगार्ट जर्मनी येथे दुसऱ्या समाजवादी काँग्रेसला हजेरी लावली, जिथे ती भारतीय उपखंडात पडलेल्या दुष्काळाच्या विनाशकारी परिणामांचे वर्णन केले. ग्रेट ब्रिटनकडून मानवी हक्क, समानता आणि स्वायत्ततेसाठी केलेल्या आवाहनात तिने "भारतीय स्वातंत्र्याचा ध्वज" फडकवला.
भूपेंद्रनाथ दत्त	एक क्रांतिकारक, ते 'जुगंतर पत्रिका' या वृत्तपत्राचे संपादक होते.
भूपेंद्र कुमार दत्ता	एक क्रांतिकारक, अनुशीलन समितीच्या प्रकाशनाचे संपादक.
बिना दास	एक क्रांतिकारक, तिने बंगालचे राज्यपाल स्टॅन्ले जॅक्सन यांची हत्या करण्याचा प्रयत्न केला.
बिनोद बिहारी चौधरी	एक क्रांतिकारक, त्याने चितगाव शस्त्रागार हल्ल्यात भाग घेतला.
बिपिन चंद्र पाल	एक कट्टर राष्ट्रवादी, ते स्वदेशी चळवळीचे संस्थापक सदस्य होते आणि त्यांनी संपूर्ण स्वराज स्वदेशी चळवळ साठी प्रचार केला.पाल यांना भारतातील क्रांतिकारी विचारांचे जनक म्हणून ओळखले जाते आणि ते त्यांच्यापैकी एक होते. भारताचे स्वातंत्र्यसैनिक. बिपिन चंद्र पाल यांनी भेदभाव करणारा शस्त्र कायदा रद्द करण्याची जोरदार मागणी केली. लाला लजपत राय आणि बाळ गंगाधर टिळक यांच्यासोबत ते लाल-बाल-पाल त्रिकुटाचे होते जे क्रांतिकारी कार्याशी संबंधित होते. श्री अरबिंदो घोष आणि पाल यांना पूर्ण स्वराज, स्वदेशी, बहिष्कार आणि राष्ट्रीय शिक्षणाच्या आदर्शांभोवती फिरणाऱ्या नवीन राष्ट्रीय चळवळीचे प्रमुख प्रवर्तक म्हणून ओळखले गेले. त्यांच्या कार्यक्रमात स्वदेशी, बहिष्कार आणि राष्ट्रीय शिक्षणाचा समावेश होता. त्यांनी स्वदेशीचा वापर आणि गरिबी आणि बेरोजगारी दूर करण्यासाठी विदेशी वस्तूंवर बहिष्कार टाकण्याचा प्रचार आणि प्रोत्साहन दिले. त्यांना स्वरूपातून सामाजिक दुष्कृत्ये काढून टाकायची होती आणि राष्ट्रीय टीकेतून राष्ट्रवादाची भावना जागृत करायची होती.
चंद्रशेखर आझाद	चंद्रशेखर आझाद हे भारतीय स्वातंत्र्य चळवळीतील एक महान विचारवंत होते. भगतसिंग, सुखदेव थापर आणि शिवराम राजगुरू यांच्यासह अनेक स्वातंत्र्यसैनिकांचे ते मार्गदर्शक होते. चंद्रशेखर आझाद हे मूळचे चंद्रशेखर तिवारी. त्यांना चंद्रशेखर आझाद किंवा चंद्रशेखर या नावानेही ओळखले जात होते. काकोरी रेल्वे दरोडा, असेंब्ली बॉम्ब घटना, लाहोर येथे साँडर्सवर गोळीबार करणे आणि लाला लजपत राय यांच्या हत्येचा बदला घेणे यासह अनेक घटनांमध्ये त्याचा सहभाग होता. त्याचा जन्म 23 जुलै 1906 रोजी मध्य प्रदेशातील भाब्रा येथे झाला आणि तो पंडित यांचा मुलगा होता. सीताराम तिवारी आणि जागराणी देवी. भवरा येथे त्यांनी प्रारंभिक शिक्षण घेतले आणि उच्च शिक्षणासाठी ते संस्कृत पाठशाळेत, वाराणसी, उत्तर प्रदेश येथे गेले. अगदी लहान वयातच ते क्रांतिकारी कार्यात सहभागी झाले. त्या वेळी महात्मा गांधींनी असहकार आंदोलन सुरू केले आणि ते त्यात सामील झाले. वयाच्या १५ व्या वर्षी त्याला पहिली शिक्षा मिळाली जेव्हा त्याला ब्रिटिशांनी पकडले आणि १५ चाबकाची शिक्षा झाली. जालियनवाला बाग हत्याकांडाने (1919) चंद्रशेखर आझाद यांची घोर निराशा केली. महात्मा गांधींनी 1921 मध्ये असहकार चळवळ सुरू केली आणि चंद्रशेखर आझाद यांनी त्यात सक्रिय सहभाग घेतला. परंतु चौरी-चौरा घटनेमुळे, गांधीजींनी फेब्रुवारी 1922 मध्ये असहकार आंदोलन स्थगित केले जे आझादांच्या राष्ट्रवादी भावनांना धक्का बसले. त्यानंतर त्यांनी देशभक्तीच्या भावनेतून हिंदुस्थान रिपब्लिकन असोसिएशनचा निर्णय घेतला आणि काकोरी ट्रेन दरोडा, असेंब्ली बॉम्ब घटना, लाहोर येथे सॉन्डर्सवर गोळीबार करणे आणि लाला लजपत राय यांच्या हत्येचा बदला घेण्यासाठी अनेक राष्ट्रहिताच्या कार्यात भाग घेतला. त्यांना संपूर्ण स्वातंत्र्य हवे होते. भारत कोणत्याही प्रकारे. त्याच्या एका सहकाऱ्याने त्याचा विश्वासघात केला आणि ब्रिटिश पोलिसांनी त्याला वेढा घातला. 27 फेब्रुवारी 1931 रोजी त्यांनी अलाहाबादच्या आल्फ्रेड पार्क येथे क्रांतिकारकांसोबत एक बैठक आयोजित केली. ते शौर्याने लढले पण पळून जाण्याचा दुसरा मार्ग दिसत नसल्याने त्यांनी स्वतःवर गोळी झाडली आणि जिवंत पकडले जाणार नाही याची प्रतिज्ञा पूर्ण केली. स्वातंत्र्यानंतर चंद्रशेखर आझाद यांच्या शौर्याचे स्मरण करण्यासाठी , अलाहाबादमधील अल्फ्रेड पार्कचे नाव चंद्रशेखर आझाद पार्क असे करण्यात आले. ते फक्त 25 वर्षे जगले पण भारताच्या स्वातंत्र्यात त्यांनी बजावलेली भूमिका विसरता येणार नाही आणि अनेक भारतीयांना भारताच्या स्वातंत्र्य लढ्यात भाग घेण्यासाठी प्रेरित केले.
चित्तरंजन दास	त्यांनी स्वराज पक्षची स्थापना केली आणि बंगालमधील असहकार आंदोलनचे नेते बनले.
चौधरी सत्यनारायण	ते एक भारतीय स्वातंत्र्यसैनिक, वसाहतविरोधी राष्ट्रवादी, राजकारणी, आंध्र प्रदेश विधानसभेतील विधिमंडळ (1955-62, 1967-72) आणि मानवाधिकार कार्यकर्ते होते.
दादाभाई नौरोजी	भारताचे ग्रँड ओल्ड मॅन म्हणून ओळखले जाणारे, दादाभाई नौरोजी यांचा जन्म नवसारी, गुजरात येथे पारशी झोरोस्ट्रियन कुटुंबात झाला. ते एक भारतीय राजकीय नेते, व्यापारी, विद्वान आणि लेखक होते जे 1892 ते 1895 दरम्यान युनायटेड किंग्डम हाऊस ऑफ कॉमन्समध्ये लिबरल पक्षाचे संसद सदस्य होते आणि अँग्लो-इंडियन खासदार डेव्हिड ऑक्टरलोनी व्यतिरिक्त ब्रिटिश खासदार असलेले पहिले आशियाई होते. डायस सोम्ब्रे, ज्यांना नऊ महिने पदावर राहिल्यानंतर भ्रष्टाचारामुळे वंचित करण्यात आले. नौरोजी हे भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेसमधील त्यांच्या कार्यासाठी प्रसिद्ध आहेत, ज्यापैकी ते संस्थापक सदस्यांपैकी एक होते आणि तीनदा - 1886, 1893 आणि 1906 मध्ये - अध्यक्ष म्हणून निवडून आले. दादाभाई नौरोजी हे नवजात स्वातंत्र्य चळवळीच्या जन्मादरम्यान सर्वात महत्त्वाचे भारतीय म्हणून ओळखले जातात. आपल्या लिखाणातून, ते या निष्कर्षापर्यंत पोहोचले की भारतावर परकीय सत्ता चालवणे देशासाठी अनुकूल नाही आणि स्वातंत्र्य (किंवा किमान जबाबदार सरकार) हा भारतासाठी चांगला मार्ग असेल.
धनसिंग गुर्जर	ते मेरठचे पोलीस प्रमुख होते, ज्यांनी १८५७ बंड मध्ये भाग घेतला होता आणि मेरठमधील ब्रिटिश ईस्ट इंडिया कंपनीविरुद्ध सुरुवातीच्या कारवाईचे नेतृत्व केले होते.
धीरन चिन्नमलाई	एक देशी गव्हर्नर, त्याने ब्रिटिश ईस्ट इंडिया कंपनीविरुद्ध गनिमी युद्धात भाग घेतला.
दिनेश गुप्ता	रायटर्स बिल्डिंग येथे पोलिसांवर झालेल्या हल्ल्यानंतर एक क्रांतिकारक, त्याला फाशी देण्यात आली.
दुर्गावती देवी	एक क्रांतिकारक, तिने बॉम्ब फॅक्टरी चालवण्यास मदत केली.
गणेश दामोदर सावरकर	अभिनव भारत सोसायटीचे संस्थापक. त्यांनी भारतातील ब्रिटिश वसाहती सरकारच्या विरोधात सशस्त्र चळवळीचे नेतृत्व केले, परिणामी त्यांना जन्मठेपेची शिक्षा झाली. वीर सावरकर यांचे भाऊ होते.
गणेश घोष	एक क्रांतिकारक, त्याने चितगाव शस्त्रागार हल्ल्यात भाग घेतला.
जॉर्ज जोसेफ (केरळ)	एक कार्यकर्ता, त्यांनी मदुराई येथे असहकार आंदोलनचे नेतृत्व केले.
हफिजुर रहमान वासीफ देहलवी	कार्यकर्ता, लेखक आणि न्यायशास्त्रज्ञ.
सेठ हरचंद्राय विशनदास	एक सिंधी राजकारणी आणि कराचीचा प्रभावशाली महापौर, त्यांनी मुस्लिम-हिंदू ऐक्य आणि स्वातंत्र्य चळवळीसाठी, विशेषतः 1912च्या सायमन कमिशनच्या विरोधासाठी लढा दिला. मतदान करण्यासाठी प्रवास करत असताना (डॉक्टरांच्या सल्ल्याविरुद्ध) त्यांचा मृत्यू झाला. त्याचा बहिष्कार.
हरे कृष्ण कोनार	एक क्रांतिकारक, अंदमान सेल्युलर जेल मध्ये कम्युनिस्ट एकत्रीकरणाचे संस्थापक. भारत मधून ब्रिटिश राज उखडून टाकणारी ही राष्ट्रवादी संघटना आहे.
हृदयराम महाशये	कार्यकर्ते, क्रांतिकारक, त्यांनी उत्तर प्रदेश राज्यातील भारतीय स्वातंत्र्य चळवळीत भाग घेतला.
हेमचंद्र कानूनगो	राष्ट्रवादी, अलीपूर बॉम्ब प्रकरणात दोषी.
हेमू कलानी	रेल्वे तोडफोडीच्या प्रयत्नासाठी फाशी देण्यात आलेला विद्यार्थी क्रांतिकारक.
इनायतुल्ला खान मश्रिकी	त्यांनी ब्रिटिश भारतात खाकसार चळवळीची स्थापना केली.
जतींद्र नाथ दास	एक कार्यकर्ता आणि क्रांतिकारक, लाहोर कट खटल्याच्या खटल्याच्या प्रतीक्षेत असताना उपोषणादरम्यान त्यांचा मृत्यू झाला.
जवाहरलाल नेहरू	एक कार्यकर्ता, त्याने स्वातंत्र्यासाठी मोहीम चालवली आणि भारताचे पहिले पंतप्रधान बनले.
जय राजगुरू	ओडिशा राज्यातील भारतीय स्वातंत्र्य चळवळीतील एक प्रमुख व्यक्ती.
जोगेश चंद्र चटर्जी	एक क्रांतिकारक, त्याला काकोरी कटासाठी तुरुंगात टाकण्यात आले.
काली चरण बॅनर्जी	एक बंगाली ख्रिश्चन राजकारणी, तो नियमितपणे राष्ट्रीय चळवळीचे धोरण तयार करण्यासाठी भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेस वार्षिक अधिवेशनांना संबोधित करत असे.साचा:Relevance inline
कल्पना दत्ता	भारतीय स्वातंत्र्य चळवळीत सहभागी; तसेच [[[चितगाव कट|चटगाव शस्त्रागार छापा]] नियोजनाचा भाग.
कमलनाथ तिवारी	ते स्वातंत्र्यसैनिक होते आणि स्वातंत्र्यानंतर ते अनुक्रमे बगाहा (आताचे वाल्मिकीनगर) आणि बेतिया (आता पश्चिम चंपारण) मतदारसंघातून खासदार म्हणून निवडून आले होते. ते लोकसभा अध्यक्षांच्या पॅनेलमध्ये देखील होते आणि अंदाज समितीचे अध्यक्ष होते.
कामराजर	ते एक स्वातंत्र्यसैनिक होते आणि स्वातंत्र्यानंतर ते तामिळनाडूचे मुख्यमंत्री झाले आणि त्यांची 9 वर्षांची राजवट तामिळनाडूची सुवर्ण राजवट होती.
कर्तारसिंग सराभा	एक क्रांतिकारक, त्याने गदर पार्टी पेपर आणि गदर बंडाचा प्रयत्न करून मदत केली.
काझी नजरूल इस्लाम	एक राष्ट्रवादी, त्याने आपल्या काव्यात्मक कार्यात आणि प्रकाशनांमध्ये क्रांतीची मागणी केली.
खुदीराम बोस	सर्वात तरुण क्रांतिकारक शहीदांपैकी एक, त्याला हत्येचा प्रयत्न बॉम्बस्फोटानंतर मृत्युदंड देण्यात आला, ज्यात त्याच्या उद्देशित लक्ष्याऐवजी, बंगालचे व्हाईसरॉय चुकून दोन प्रेक्षक ठार झाले.
कित्तूर चेन्नम्मा	एक भारतीय स्वातंत्र्यसैनिक आणि कित्तूरची राणी, कर्नाटक मधील एक माजी संस्थान. तिने 1824 मध्ये ब्रिटिश ईस्ट इंडिया कंपनीच्या विरुद्ध सशस्त्र दलाचे नेतृत्व केले आणि या प्रदेशावर भारतीय नियंत्रण राखण्याच्या प्रयत्नात चूकीच्या सिद्धांताचा अवमान केला, परंतु तिसऱ्या युद्धात तिचा पराभव झाला आणि तुरुंगात तिचा मृत्यू झाला.
कोमाराम भीम	आदिवासी नेता, तो हैदराबादच्या मुक्तीसाठी लढला.
कृष्णाजी गोपाळ कर्वे	एक क्रांतिकारक, त्याला ए. एम. जॅक्सन.
बाबू कुंवर सिंग	1857च्या भारतीय बंडखोरी [[[१८५७ चे सैनिकयुद्ध|भारतीय बंड]] मधील एक राजपूत लष्करी कमांडर
कुशाल कोंवर	भारत छोडो आंदोलनाचा एक संयोजक, त्याला ट्रूप ट्रेन रुळावरून घसरल्याचा मास्टरमाईंड ठरवण्यात आला आणि त्याला फाशी देण्यात आली.
लाला लजपत राय	एक कट्टर राष्ट्रवादी, ते स्वदेशी चळवळीचे संस्थापक सदस्य होते आणि त्यांनी संपूर्ण स्वराज स्वदेशी चळवळ साठी प्रचार केला होता.
मौलवी लियाकत अली	सिपाहीचे नेते, त्यांनी अलाहाबाद येथील खुसरो बाग ताब्यात घेतली आणि भारताच्या स्वातंत्र्याची घोषणा केली.
लोकनाथ बाळ	एक क्रांतिकारक, त्याने चितगाव शस्त्रागार हल्ल्यात भाग घेतला.
मदनलाल धिंग्रा	भारतातील ब्रिटिश वसाहतवादी राजवटीविरुद्ध लढणारे कार्यकर्ते आणि क्रांतिकारक, धिंग्राने ब्रिटिश अधिकाऱ्याची हत्या केली कर्जन वायली.
मधुसूदन दास	ओडिशातील ख्रिश्चन समुदायातील एक नेता, जो "उत्कल गौरब" म्हणून प्रसिद्ध आहे. ते ओडिशाचे पहिले पदवीधर आणि वकील होते.साचा:Relevance inline
मगफूर अहमद अजाजी	महात्मा गांधींच्या आवाहनावर अभ्यास सोडला आणि 1921 मध्ये असहकार चळवळ मध्ये सामील झाले. अखिल भारतीय मुस्लिम लीगने संमत केलेल्या लाहोर ठरावाला विरोध करण्यासाठी 1940 मध्ये ऑल इंडिया जम्हूर मुस्लिम लीगची स्थापना केली, मुहम्मद अली जिना यांच्या द्विराष्ट्र सिद्धांतावर आधारित वेगळ्या पाकिस्तानसाठी.
महमूद हसन देवबंदी	त्याने आणि त्यांच्या विद्यार्थ्यांनी सिल्क लेटर चळवळ सुरू केली आणि २९ ऑक्टोबर १९२० रोजी जामिया मिलिया इस्लामियाची पायाभरणी केली.
मंगल पांडे	त्याने ब्रिटिश भारतीय सैन्य सेनापतींविरुद्ध बंड केले आणि त्याला फाशी देण्यात आली.
मन्मथ नाथ गुप्ता	HRAचा सदस्य, त्याने काकोरी कटात भाग घेतला.
मातंगिनी हाजरा	भारत छोडो आंदोलन सह कार्यकर्त्या, तिला ब्रिटिश भारतीय पोलिसांनी गोळ्या घालून ठार मारले.
मावीरन अलगुमुथु कोने	तो थुथुकुडी जिल्ह्यातील कट्टालंकुलम येथील पहिला स्वातंत्र्यसैनिक आहे, तो तामिळनाडूमधील ब्रिटिशांच्या अस्तित्वाविरुद्धचा प्रारंभिक सरदार आणि स्वातंत्र्यसैनिक होता. यादव समुदायाच्या कुटुंबात जन्मलेला, तो एट्टायपुरम शहरात एक लष्करी नेता बनला आणि तिथे ब्रिटिश आणि मारुथनायगमच्या सैन्याविरुद्धच्या लढाईत त्याचा पराभव झाला. 1759 मध्ये त्याला फाशी देण्यात आली त्यांच्या स्मरणार्थ, तामिळनाडू सरकार दरवर्षी 11 जुलै रोजी पूजा समारंभ आयोजित करते. 2012 मध्ये त्यांच्या जीवनावर आधारित डॉक्युमेंटरी फिल्म रिलीज झाली.
मझहर नानौतवी	मझाहिर उलूमच्या संस्थापक व्यक्तींपैकी ते होते. त्याने शामलीच्या लढाईत भाग घेतला.
मोहनदास करमचंद गांधी	ते अहिंसक सविनय कायदेभंगाचे प्रमुख नेते होते आणि भारताच्या स्वातंत्र्याच्या अंतिम लढ्याचे नेतृत्व केले.
मुहम्मद कासिम नानौतवी	दारुल उलूम देवबंदचे संस्थापक, त्यांनी शामलीच्या लढाईत भाग घेतला.
मिठुबेन पेटिट	पारशी झोरोस्ट्रियन समुदायातील, मिथुबेन पेटिट या Indian independence चळवळीतील महिला कार्यकर्त्या होत्या, कोण प्रसिद्ध आहे महात्मा गांधीच्या दांडी मार्च मध्ये भाग घेतला. पेटिट आणि महात्मा गांधी यांच्या पत्नी, [[[कस्तुरबा गांधी]], आणि सरोजिनी नायडू यांनी सॉल्ट मार्च, कस्तुरबा गांधींनी साबरमती येथे पदयात्रा सुरू केली, सरोजिनी नायडू उचलून 6 एप्रिल 1930 रोजी दांडी येथे प्रथमच मीठ आणि 9 एप्रिल 1930 रोजी भीमरड येथे उल्लंघनाची पुनरावृत्ती केल्यावर पेटिट महात्मा गांधी मागे उभे होते भारतीय स्वातंत्र्य चळवळीतील सर्वात महत्त्वाची घटना होती. ज्या काळात स्त्रियांना मागे बसण्याची आवश्यकता होती (त्या काळात भारतात पुरुषप्रधान संस्कृतीमुळे), पेटिट ही एक होती. मिठावरील कराच्या विरोधात मोर्चा आणि सविनय कायदेभंगात निर्णायक भूमिका बजावणाऱ्या तीन महिलांपैकी. पेटिट यांनी 1928च्या बार्डोली सत्याग्रह मध्ये भाग घेतला जो करमुक्त होता. सरदार पटेल यांच्या मार्गदर्शनाखाली ब्रिटिश राज विरुद्ध मोहीम.
मुफ्ती अब्दुल रझ्झाक	भोपाळच्या काझी छावणीजवळ इंग्रजांविरुद्धच्या लढ्यात भाग घेऊन त्यांनी स्वातंत्र्यलढ्यात भाग घेतला.
पझासी राजा	त्याने गनिमी युद्ध कॉटिओट युद्धात (कोट्टायाथु युद्ध, 1793-1805) ब्रिटिशांशी लढण्यासाठी त्याच्या राज्याचे स्वातंत्र्य अबाधित ठेवण्यासाठी वापरले. सध्या केरळ-कर्नाटक सीमेवर माविला थोडू येथे तो मारला गेला.
प्रभावती देवी	एक गांधीवादी नेत्या, त्या कार्यकर्त्या जयप्रकाश नारायणच्या पत्नी होत्या.
प्रफुल्ल चाकी	एक क्रांतिकारक, त्याने एका चुकीच्या बॉम्बस्फोटात दोन निरपराधांना ठार केले.
प्रितिलता वड्डेदार	एक बंगाली क्रांतिकारक, तिने पहारताली येथील युरोपियन क्लबवर हल्ल्याचे नेतृत्व केले आणि पकड टाळण्यासाठी आत्महत्या केली.
पुली थेवर	1757 मध्ये भारतात कंपनीच्या राजवटीविरुद्ध बंडाचे नेतृत्व करण्यासाठी ते उल्लेखनीय आहेत. ब्रिटिशांविरुद्ध लढणारे ते पहिले भारतीय होते.
राधानाथ रथ	'समाजा'मधील आपल्या लेखनातून त्यांनी ब्रिटिश सरकारच्या विरोधात जनमत निर्माण करून स्वातंत्र्यलढ्यात महत्त्वाची भूमिका बजावली.
राजा नाहर सिंह	बल्लभगढ या संस्थानातील एक महान जाट शासक, त्याने दिल्ली गेट (दिल्ली) ते भद्रपूर (भरतपूर) पर्यंतचा रस्ता सुरक्षित केला होता, ज्याने इंग्रजांना पाली (राजस्थान), पलवल आणि फतेहपूर या परगण्यांमधून पळवून लावले होते.साचा:परिपत्रक संदर्भ
राजेंद्र लाहिरी	एक क्रांतिकारक, त्याने काकोरी कटात भाग घेतला.
राम लखन सिंह यादव	ज्येष्ठ स्वातंत्र्यसैनिक, श्री यादव यांनी भारताच्या स्वातंत्र्य संग्रामात भाग घेतला.
राम प्रसाद बिस्मिल	HRAचे संस्थापक, त्यांनी क्रांतिकारी ऑपरेशन्ससाठी निधी उभारण्याच्या प्रयत्नात काकोरी कटाचे नेतृत्व केले.
रमेशचंद्र झा	एक कार्यकर्ता, ते भारत छोडो आंदोलनाचे सदस्य होते.
झाशीची राणी	१८५७ च्या पहिल्या स्वातंत्र्ययुद्धातील प्रमुख नेत्यांपैकी एक.
राश बिहारी बोस	एक क्रांतिकारक, त्याने इंपीरियल जपानमध्ये इंडियन नॅशनल आर्मी तयार करण्यास मदत केली.
रोझम्मा पुन्नूज	एक कार्यकर्ता, तिने स्वातंत्र्यासाठी प्रचार केला.
रोशन सिंग	काकोरी कटासाठी फाशी देण्यात आलेल्यांपैकी एक क्रांतिकारक, जरी त्याने त्यात भाग घेतला नव्हता.
एस. सत्यमूर्ती	एक राजकारणी, त्याने स्वातंत्र्यासाठी प्रचार केला.
सचंद्र बक्षी	HRAचा सदस्य, त्याने काकोरी कटात भाग घेतला.
सांगोली रायण्णा	कित्तूरचा लष्करप्रमुख, ज्याने आपल्या मृत्यूपर्यंत ब्रिटिश ईस्ट इंडिया कंपनीशी लढा दिला.
सरदार वल्लभभाई पटेल	भारताचे लोहपुरुष, त्यांनी स्वातंत्र्यासाठी लढा दिला आणि भारताला एक सार्वभौम राष्ट्र बनवले.
सरोजिनी नायडू	एक कार्यकर्ती, तिने तिच्या लेखनात स्वातंत्र्याची हाक दिली आणि सविनय कायदेभंग चळवळीची ती एक प्रमुख व्यक्ती होती.
शंभू दत्त शर्मा	माजी ब्रिटिश भारतीय सैन्य अधिकारी, ते 1942 मध्ये भारत छोडो आंदोलनात सामील झाले.
शौकत अली	एक कार्यकर्ता आणि क्रांतिकारक, त्याने स्वातंत्र्यासाठी मोहीम चालवली आणि क्रांतिकारकांना शस्त्रे पुरवली.
शिवराम राजगुरू	एक क्रांतिकारक, तो HSRA सदस्य होता आणि त्याने भारतीय शाही पोलिसातील एका ब्रिटिश पोलीस अधिकाऱ्याची हत्या केली.
श्यामजी कृष्ण वर्मा	राष्ट्रवादी, त्यांनी लंडनमध्ये इंडियन होम रूल सोसायटी, इंडिया हाऊस आणि द इंडियन सोशियोलॉजिस्टची स्थापना केली.
सुभाषचंद्र बोस	राष्ट्रवादी, त्यांनी नाझी जर्मनी मध्ये भारतीय सैन्याची स्थापना केली आणि इम्पीरियल जपान मध्ये इंडियन नॅशनल आर्मी मध्ये सुधारणा केली.
श्री अरबिंदो	राष्ट्रवादी, त्याला अलीपूर बॉम्ब कटाचे नेतृत्व केल्याबद्दल अटक करण्यात आली.
सुबोध रॉय	एक क्रांतिकारक, त्याने चितगाव शस्त्रागार हल्ल्यात आणि नंतर तेभागा चळवळीत भाग घेतला.
सुब्रमणिया भारती	स्वातंत्र्य चळवळीत अनेक देशभक्तीपर आणि राष्ट्रीय गीते तयार करणारे लेखक आणि कार्यकर्ते.
सुखदेव थापर	एक क्रांतिकारक, तो HSRAचा वरिष्ठ सदस्य होता आणि त्याच्या फाशीपूर्वी त्याने अनेक क्रियांमध्ये भाग घेतला होता.
सुरेंद्रनाथ टागोर	राष्ट्रवादी, त्यांनी अनुशीलन समितीचे खजिनदार म्हणून काम केले.
सूर्य सेन	आयएनसी चट्टगाव शाखेचे अध्यक्ष, त्यांनी चटगाव शस्त्रागार छापाचे नेतृत्व केले.
सुशीला चैन त्रेहान	एक कार्यकर्ती, ती आर्य समाजची एक प्रमुख सदस्य होती आणि महिलांच्या हक्कांसाठी लढली.
सुशीला दीदी	एक क्रांतिकारक, 'इंदुमती' या टोपणनावाने सविनय कायदेभंग चळवळ मध्ये भाग घेतला आणि अटक झाली.
स्वामी श्रद्धानंद	एक कार्यकर्ता, त्याने चांदनी चौक येथील क्लॉक टॉवर येथे गुरखा सैनिकांच्या ताफ्यासमोर आंदोलन सुरू केले.
टंगुतुरी प्रकाशम पंतुलु	एक भारतीय राजकारणी, मद्रासमधील सायमन कमिशनच्या विरोधात निदर्शने केल्याबद्दल त्यांना "आंध्र केसरी" (आंध्रचा सिंह) म्हणून ओळखले जाऊ लागले.
तारा राणी श्रीवास्तव	एक कार्यकर्ता, ती भारत छोडो आंदोलनाचा भाग होती.
तितुमीर	19व्या शतकात ब्रिटिश राजवटीविरुद्ध मोहिमेचे नेतृत्व करणारे स्वातंत्र्यसैनिक, त्यांनी अखेरीस नारिकेलबेरिया गावात बांबूचा किल्ला बांधला जो बंगाली लोककथेचा विषय बनला. इंग्रज सैनिकांनी किल्ल्यावर केलेल्या तुफान हल्ल्यामुळे तितुमीर जखमी होऊन मरण पावला.
तीतुसजी	एक कार्यकर्ता, 1930 मीठ मार्च मध्ये भाग घेण्यासाठी महात्मा गांधी द्वारे निवडलेल्या 78 मोर्च्यांमध्ये त्यांचा समावेश होता.
टी. व्ही. थॉमस	केरळमधील पहिल्या पिढीतील ट्रेड युनियन नेत्यांपैकी एक आणि भारताचा स्वावलंबन चळवळीमध्ये सक्रियपणे सहभागी होता. या यादीवर – अन्यथा ही यादी पटकन गोंधळात पडेल.|date=September 2020}}
पसुम्पोन मुथुरामलिंगा थेवर	समाजवादी ऑल इंडिया फॉरवर्ड ब्लॉकचे नेते, त्यांना ब्रिटिशांनी अटक करून तुरुंगात टाकले.
उबेदुल्ला सिंधी	एक कार्यकर्ता, त्याने रेशीम पत्र चळवळीत परदेशी युतीद्वारे स्वातंत्र्य मागितले.
उधम सिंग	एक क्रांतिकारक मारेकरी, त्याला कॅक्सटन हॉलच्या गोळीबारासाठी फाशी देण्यात आली.
उल्लासकर दत्ता	एक क्रांतिकारी बॉम्ब निर्माता, त्याला अलीपूर बॉम्ब प्रकरणात दोषी ठरवण्यात आले.
उल्लूर गोपी	केरळ मधील स्वातंत्र्यसैनिक. श्रीमंत कुलीन कुटुंबात जन्मलेल्या उल्लूर गोपी समाजवादी विचारांनी राष्ट्रीय लढ्याकडे ओढल्या गेल्या. ब्रिटिशांनी त्यांना पाच वेळा अटक केली, भारत छोडो आंदोलन मध्ये त्यांचे योगदान ऐतिहासिक म्हणता येईल.
उमाजी नाईक खोमणे	ब्रिटिश कौन्सिलच्या विरोधात लढणारे पहिले रामोशी स्वातंत्र्यसैनिक उमाजी नाईक' ज्यांना सन्माननीय विश्‍व क्रांतीवीर नरवीर राजे उमाजी नाईक' (७ सप्टेंबर १७९१ - ३ फेब्रुवारी १८३२) असे आव्हान दिले गेले ते भारतीय क्रांतिकारक होते. 1826 ते 1832च्या सुमारास भारतात ब्रिटिश राजवट. ते भारताच्या सुरुवातीच्या स्वातंत्र्यसैनिकांपैकी एक होते. त्यांनी ईस्ट इंडिया कंपनी आणि कंपनी शासनाविरुद्ध लढा दिला.
उयलवाडा नरसिंह रेड्डी	त्याने 1846 मध्ये आंध्र प्रदेश मध्ये उठावाचे नेतृत्व केले आणि त्याला ब्रिटिशांनी मृत्युदंड दिला.
उझैर गुल पेशावरी	एक कार्यकर्ता, त्याला रेशीम पत्र चळवळीसाठी तुरुंगवास भोगावा लागला.
व्ही. ओ. चिदंबरम पिल्लई	भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेस (INC)चे कट्टर राजकारणी, त्यांनी ब्रिटिश व्यापारी मक्तेदारीला विरोध करत स्वदेशी स्टीम नेव्हिगेशन कंपनी सुरू केली.
वंचीनाथन	एक क्रांतिकारक मारेकरी, त्याने ब्रिटिश वसाहती प्रशासक आणि कर संग्राहक रॉबर्ट अशे यांची हत्या केल्यानंतर आत्महत्या केली.
वासुदेव बळवंत फडके	एक रामोशी क्रांतिकारक, त्याने ब्रिटिश राजवटीविरुद्ध बंडखोर गट तयार केला
वरियान कुन्नथु कुंजाहम्मद हाजी	त्याने ब्रिटिश राजवटीकडून मोठ्या क्षेत्रावर ताबा मिळवला आणि मलबारमध्ये 'Malaala Rajyam' नावाचे एक समांतर सरकार स्थापन केले आणि आता केरळचा एक भाग आहे. राज्य
वेलू नचियार	ती इ.स. पासून शिवगंगा इस्टेटची राणी होती. १७८०-१७९०. भारतातील ईस्ट इंडिया कंपनीशी युद्ध करणारी ती पहिली भारतीय राणी होती. तिला तमिळ लोक वीरमंगाई ("शूर महिला") म्हणून ओळखतात.
वीरपांडिया कट्टबोमन	त्याने [[[ब्रिटिश ईस्ट इंडिया कंपनी]]चे सार्वभौमत्व स्वीकारण्यास नकार दिला आणि ब्रिटिशांविरुद्ध युद्ध पुकारले.
विनायक दामोदर सावरकर	ते एक स्वातंत्र्य कार्यकर्ते, राजकारणी आणि हिंदू राष्ट्रवादी होते. त्यांनी क्रांतिकारक मार्गाने संपूर्ण भारतीय स्वातंत्र्याचा पुरस्कार करणारी पुस्तके प्रकाशित केली. भारतीय विद्रोह 1857 हे त्यांनी प्रकाशित केलेल्या पुस्तकांपैकी एक आहे. 1910 मध्ये, सावरकरांना अटक करण्यात आली आणि क्रांतिकारी स्वातंत्र्य गट इंडिया हाऊस सोबत संबंध असल्याबद्दल त्यांना भारतात प्रत्यार्पण करण्याचे आदेश देण्यात आले. नंतर त्याला सेल्युलर जेल मध्ये एकूण 50 वर्षांच्या तुरुंगवासाची शिक्षा सुनावण्यात आली.