Прејди на содржината

7 век

Од Википедија — слободната енциклопедија
(Пренасочено од VII век)
< 6 век 7 век 8 век >
01 02 03 04 05 06 07 08 09 10
11 12 13 14 15 16 17 18 19 20
21 22 23 24 25 26 27 28 29 30
31 32 33 34 35 36 37 38 39 40
41 42 43 44 45 46 47 48 49 50
51 52 53 54 55 56 57 58 59 60
61 62 63 64 65 66 67 68 69 70
71 72 73 74 75 76 77 78 79 80
81 82 83 84 85 86 87 88 89 90
91 92 93 94 95 96 97 98 99 00

7 век започнал на 1 јануари 601 год., а завршил на 31 декември 700 год.

Муслиманските освојувања започнале со обединувањето на Арабија од страна на Мухамед, почнувајќи од 622 година.[1] По смртта на Мухамед, во 632 година, исламот се проширил надвор од Арапскиот полуостров под Рашидунскиот калифат (632-661) и Омејадскиот калифат (661-750). Исламското освојување на Персија во VII век довело до пропаста на Сасанидското Царство. Исто така во текот на 7 век биле освоени териториите на Сирија, Палестина, Ерменија, Египет и Северна Африка.[1]

Византиското Царство продолжила да претрпува порази и губиток на територии во текот на брзата експанзија на муслиманската империја.[2]

На Пиринејскиот Полуостров, VII век се нарекува Siglo de Concilios, односно век на собори, што се однесува на Соборите во Толедо.

Харша ја обединил северна Индија, која била расцепкана на мали држави по падот на империјата Гупта во VI век.

Во Кина, династијата Суи била заменета со династијата Танг, која ги преместила своите воени бази од Кореја во Средна Азија. Корејското кралство Сила станало сојузник на династијата Танг, потчинувајќи ги корејските кралства Пекче и Когуре за да го обедини Корејскиот полуостров под еден владетел. Периодот на Асука траел во Јапонија во текот на целиот седми век.[3]

Источната полутопка на почетокот на 7 век
Источната полутопка на крајот од 7 век
Страници од Куран од доцниот 7 век.
Англосаксонски шлем пронајден во археолошкото наоѓалиште Сатон Ху во Англија.
Свилено платно од 7 век во храмот Хорју-џи, Јапонија.
Големата пагода на дива гуска - кинеска будистичка пагода од 7 век.

Личности

[уреди | уреди извор]
Византискиот цар Ираклиј I
Папата Григориј I
Ву Цетјен, кинеска царица од династијата Танг

Откритија

[уреди | уреди извор]
  1. 1,0 1,1 Maksimović, Ljubomir; Mihaljčić, Rade (1983). Srednji vek i renesansa. Beograd: Narodna knjiga, Vuk Karadzic, Rad. стр. 76–83.
  2. Maksimović, Ljubomir; Mihaljčić, Rade (1983). Srednji vek i renesansa. Beograd: Narodna knjiga, Vuk Karadzic, Rad. стр. 52–75.
  3. Maksimović, Ljubomir (1983). Srednji vek i renesansa. Beograd: Narodna knjiga, Vuk Karadzic, Rad. стр. 366–377.
  4. Richards, Jeffrey (1 јануари 1979). The Popes and the Papacy in the Early Middle Ages, 476-752 (англиски). Routledge & Kegan Paul. ISBN 9780710000989.
  5. Drs. R. Soekmono (1988). Pengantar Sejarah Kebudayaan Indonesia 2, 2nd ed (5th reprint ed.). Yogyakarta: Penerbit Kanisius. стр. 37.
  6. Junjiro Takakusu (1986). A record of the Buddhist Religion as Practised in India and the Malay Archipelago AD 671–695, by I-tsing. London: Oxford.