NGC 1815
| NGC 1815 | |
|---|---|
 | |
| Соѕвездие | Маса |
| Епоха | Ј2000.0 |
| Положба | |
| Ректасцензија | 5 ч 2 м 27,3 с |
| Деклинација | - 70° 37' 16" |
| Податоци од набљудување | |
| Вид на тело | расеано ѕвездено јато |
| Морфолошки вид | OCL |
| Привиден сјај (видлив) |
12,4 |
| Привиден сјај (во честот. појас.) |
12,4 |
| Физички податоци | |
| Привидни димензии | 1,2' x ?' |
| Историја | |
| Откривач | Џон Хершел |
| Откриена | 24 ноември 1834 |
| Други ознаки | ESO 56-SC49, in LMC |
NGC 1815 — расеано ѕвездено јато во соѕвездието Маса, заведено во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.
Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како NGC 1815 се споменува и како ESO 56-SC49, in LMC.
Откривање
[уреди | уреди извор]Објектот е откриен на 24 ноември 1834 година од страна на Џон Хершел, со помош на рефлекторски телескоп, чијашто леќа имала пречник од 18,7 см.
Податоци
[уреди | уреди извор]Податоци од набљудување
[уреди | уреди извор]Според морфолошката класификација на галаксиите, NGC 1815 е од видот OCL.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 12,4 m, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 12,4 m.[2] NGC 1815 има само една позната привидна димензија, која изнесува 1,2'.[2]
Астрономски податоци
[уреди | уреди извор]Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 5 ч 2 м 27,3 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, - 70° 37' 16".
Други поделби
[уреди | уреди извор]Проучување на NGC 1815 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката . Во рамките на атласот на длабокото небо, Уранометрија 2000.00, објектот припаѓа на групата означена со бројот 444; додека во Каталогот на основни ѕвезди (GSC) е групиран под бројот 9165.
Поврзано
[уреди | уреди извор]
Наводи
[уреди | уреди извор]Користена литература
[уреди | уреди извор]- Sulentic, Jack W., and William G. Tifft, "The Revised New General Catalogue of Nonstellar Astronomical Objects (RNGC)". Tucson, Arizona:University of Arizona Press, 1973. (4016,0)