Фантастична жена

„Фантастична жена“ (шпански: Una mujer fantástica) — чилеанско-германско-шпанско-американски филм на режисерот Себастијан Лелио (Sebastián Lelio) од 2017 година. Лелиот е автор и на сценариото, заедно со Гонсало Маза (Gonzalo Maza). Главната улога ја толкува чилеанската пејачка и глумица Даниела Вега (Daniela Vega), а во филмот глумат и Франциско Рејес (Francisco Reyes) и Луис Гнеко (Luis Gnecco). На 67. издание на Берлинскиот фестивал, филмот ги освоил наградите на екуменското жири и „Сребрена мечка“ за најдобро сценарио, а во 2018 година, филмот бил награден со „Оскар“ за најдобар филм од неанглиското говорно подрачје.

Синопсис

Марина (ја игра Даниела Вега) и Орландо (го игра Рејес) се вљубени и планираат да го поминат животот заедно. Таа работи како келнерка, а повремено настапува и како пејачка. Орландо, кој е постар од неа за повеќе од 20 години, го напуштил своето семејство за да живее со неа. По една романтична ноќ во која тие го прославуваат роденденот на Марина, Орландо ненадејно паѓа во бесознание, а во болницата, лекарите само ја констатираат неговата смрт. Потоа, Марина е изложена на непријатен третман од полицијата, а семејството на Орландо ја брка од неговиот стан, каде живее таа. Исто така, нејзе ѝ е забрането да присуствува на погребот на Орландо. Бидејќи Марина е трансродова жена, нејзината околина се чувствува загрозена од нејзиниот сексуален идентитет, но таа е силна и храбро се бори за своето право да биде жена и да го оплакува свјот сакан.

Осврт кон филмот

Во филмот, Лелио ги истражува женската гордост и достоинство, прикажувајќи жена која му пркоси на системот. Притоа, режисерот ја почитува приватноста на главната глумица, а во филмот не дава никакви индикации за минатото на Марина. Режисерската постапка се темели на контемплацијата на нејзината амбивалентна природа, на нејзиното тело и лице и на нескротливиот дух во постојана потрага по физичка и ментаална стабилност. Навистина, во филмот се присутни и одредени наративни и стилски решенија кои непотребно го разводнуваат филмот, како: појавувањето на духот на Орландо и некои други онирични моменти, гламурозната танцова секвенца, злоупотребата на мотивот на огледалото како лесен симболизам, итн.