Прилепец
Прилепец | |
Стари куќи во Прилепец | |
Координати 41°17′44″N 21°35′8″E / 41.29556° СГШ; 21.58556° ИГД | |
Општина | Прилеп |
Население | 4 жит. (поп. 2021)[1]
|
Шифра на КО | 20086 |
Надм. вис. | 840 м |
Прилепец на општинската карта Атарот на Прилепец во рамките на општината | |
Прилепец на Ризницата |
Прилепец — село во Општина Прилеп, во околината на градот Прилеп.
Географија и местоположба
[уреди | уреди извор]Селото Прилепец е планинско село. Се наоѓа на Дрен Планина, јужно од градот Прилеп. Соседни населби се Волково и Чумово.
Историја
[уреди | уреди извор]Во XIX век селото било дел од Прилепската каза на Отоманското Царство.
На 20 декември 1942 година во Прилепец бил опколен и разбиен партизанскиот одред „Ѓорче Петров“ од страна на бугарската војска. Во борбата загинале Стеван Базеркоски - Лански, Борка Спасески-Влачарот, Стеван Димески, Димче Мирчески, Гога Јанкуловски, Пројче Најдоски-Сокле, Бошко Јосифовски и Менде Бошкоски, а Киро Фетак бил фатен и одведен во касарната во Прилеп, каде подоцна бил сурово мачен и убиен.
Стопанство
[уреди | уреди извор]Население
[уреди | уреди извор]
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Прилепец живееле 140 жители, сите Македонци.[2] Според егзархискиот секретар Димитар Мишев, („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во Прилепец имало 176 Македонци, под врховенството на Бугарската егзархија.[3]
На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Прилепец е претставен како чисто македонско село во Прилепската каза на Битолскиот санџак со 22 куќи.[4]
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралството Југославија од 1931 година, селото имало 150 Македонци.[5]
Според пописот од 2002 година, во селото Прилепец живеат 9 жители, сите Македонци.[6]
Според последниот попис од 2021 година, во селото живееле 4 жители, сите Македонци.
Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
Година | 1900 | 1905 | 1948 | 1953 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 1994 | 2002 | 2021 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Население | 140 | 176 | 163 | 161 | 148 | 79 | 79 | 33 | 41 | 9 | 4 |
- Извор за 1900 г.: Македонија. Етнографија и статистика.[7]; за 1905 г.: La Macédoine et sa Population Chrétienne.[8]; за 1948-2002 г.: Државен завод за статистика на РМ.[9]; за 2021 г.: Државен завод за статистика на РМ.[10]
Родови
[уреди | уреди извор]Прилепец е македонско село.
Родови во селото се:
- Староседелци или со непознато потекло: Ѓондевци (1 куќа) они се многу стар род, возможно е да се староседелци.
- Доселеници: Вишиновци (13 куќи) доселени се од селото Мало Илино во Железник. Од таму избегале „од албанците“. го знаат следното родословие: Наум (жив на 73 г. во 1954 година) Тасе-Наум-Кочо-Вишин, предокот кој се доселил во селото, тоа било почетокот на XIX век; Џамеровци (9 куќи) доселени се од Дебарско. Во местото на старина Турци сакале да им земат некоја девојка и затоа избегале, најпрво во Лагово па во Волково и на крај во Прилепец, го знаат следното родословие: Цветан (жив на 82 г. во 1954 година) Богоја-Митре, се доселил неговиот татко; Милошевци (5 куќи) и они се доселени од дебарска страна.[11]
Општествени установи
[уреди | уреди извор]Самоуправа и политика
[уреди | уреди извор]Избирачко место
[уреди | уреди извор]Во селото постои избирачкото место бр. 1437 според Државната изборна комисија, сместени во просториите на приватна куќа.[12]
На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 4 гласачи.[13]
Културни и природни знаменитости
[уреди | уреди извор]- Цркви
- Црква „Св. Димитриј“ — селска црква
- Црква „Св. Никола“ — црква на Прилепечкиот манастир
- Манстири
- Прилепечки манастир („Св. Никола“)
- Археолошки наоѓалишта[14]
- Безистен — населба од брозеното време
- Глува Долна — светилиште од римско време
- Камберица — населба од доцноантичко време
- Корита — населба од хеленистичко и римско време
- Марков Ѕид — тврдина и некропола од антиката и средниот век
- Маркова Стапалка — некропола од доцноантичко време
- Св. Димитрија — црква од непознат период
- Долиште — некропола од хеленистичко време
- Езера
- Прилепечко Езеро — вештачка акумулација југозападно од селото
- Големо Волковско Езеро — акумулација во атарите на Прилепец и Волково
Редовни настани
[уреди | уреди извор]Личности
[уреди | уреди извор]- Родени
- Трајан Илиев Секулоски — револуционер од МРО
- Атанас Џамов - Џамот — револуционер од МРО, бугароман, предавник на партизаните во манастирот ,, Свети Илија" на 20 декември 1942.
Иселеништво
[уреди | уреди извор]Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Пописна слика на населените места во Македонија, Попис 2021“. Државен завод за статистика. Посетено на 22 декември 2022.
- ↑ Васил К’нчов. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900, стр.244.
- ↑ Brancoff, D.M. "La Macédoine et sa Population Chrétienne". Paris, 1905, pp. 150-151.
- ↑ Михајловски, Роберт, уред. (2017). Етнографска карта на Битолскиот вилает (PDF). Каламус. стр. 20.
- ↑ „200K Volkstumskarte Jugoslawien“.
- ↑ Попис на населението, домаќинствата и становите во Република Македонија, 2002 - Книга X
- ↑ К’нчов, Васил. „Македонија. Етнографија и статистика“. Софија, 1900
- ↑ Brancoff, D.M. „La Macédoine et sa Population Chrétienne“. Paris, 1905.
- ↑ „Население по возраст и по пол, по населени места, според пописите спроведени во Република Македонија по Втората светска војна“. Државен завод за статистика.
- ↑ „Вкупно резидентно население на Република Северна Македонија според етничката припадност, по населени места, Попис, 2021“. Државен завод за статистика.
- ↑ Трифуноски Ф., Јован (1998). Битољско-Прилепска котлина : антропогеографска проучавања (1914-1997). Српска академија наука и уметности. ISBN 8670252678. OCLC 469501519.
- ↑ „Описи на ИМ“. Архивирано од изворникот на 2023-08-17. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ „Претседателски избори 2019“. Архивирано од изворникот на 2019-12-29. Посетено на 3 ноември 2019.
- ↑ Грозданов, Цветан; Коцо, Димче; и др. (1996). Археолошка карта на Република Македонија. Т. 2. Скопје: МАНУ. стр. 310. ISBN 9989-649-28-6.