Кладороби
| Кладороби Κλαδορράχη | |
|---|---|
  Кладороби | |
|
Местоположба во областа   Кладороби | |
| Координати: 40°49.36′N 21°23.45′E / 40.82267° СГШ; 21.39083° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Западна Македонија |
| Округ | Лерински |
| Општина | Лерин |
| Општ. единица | Долно Клештино |
| Надм. вис. | 600 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 93 |
| Час. појас | EET (UTC 2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC 3) |
Кладороби (грчки: Κλαδορράχη, Кладорахи; до 1926 г. Κλαδοράπη, Кладорапи[2]) — село во Леринско, Егејска Македонија, денес во општината Лерин на истоимениот округ во областа Западна Македонија, Грција. Населението брои 93 жители (2011), сочинето исклучиво од Македонци.[3]
Географија и местоположба
[уреди | уреди извор]Селото Кладороби се наоѓа на четири километри северно од градот Лерин на самиот пат кој води од Лерин преку Драгош за Битола[4]. Сместено е под самото подножје на планината Баба на допирот со котлинското дно на Пелагонија во северозападниот крај на Леринското Поле. Расположено е на надморска височина од 600 метри при што тоа се смета за полупланинско село[4], иако неговата местоположба е повеќе низинска.
Историја
[уреди | уреди извор]
Едни од најстарите пишани податоци за селото Кладороби се среќаваат во турските пописни дефтери од XV век, односно од опширниот пописен дефтер број 16 за Леринската нахија од 1481 година каде за селото Кладороб е запишано дека имало 105 христијански македонски семејства кои произведувале пченица до 96 товари, јачмен до 56 товари, 'рж до 20 товари, просо, граор, бостан, лен, мед, овошје, свила од кожурци, се обработувале лозја, се чувале свињи и имало една срушена воденица за што селото остварувало свкупен приход од 8385 акчиња[5]. Овие податоци сведочат дека селото Кладороби уште во средниот век било големо, населено и богато село. Кон крајот на XIX век, во својата книга Материјали по изучувањето на Македонија од 1896 година, македонскиот револуционер Ѓорче Петров го споменува селото Кладороби како чифлик со 40 Македонци под духовенство на патријаршијата[6]. Подоцна, во 1904 селото преминува под духовенство на егзархијата. Една година потоа, во јули 1905 година селото Кладороби е нападнато од гркоманска андартска чета која влегува во селото и го собира машкото население на селскиот плоштад каде отвора оган убивајќи 17 луѓе, за што леринскиот кајмакам другиот ден на кметот на Кладороби му изјавил „си добивте, тоа што си баравте“. По поделбата на Македонија со Букурешкиот договор од 1913 година, селото потпаѓа под Грција, каде во 1926 година го добива името Кладорахи. За време на Граѓанската војна селото Кладороби и неговото население не настрадуваат од виорот на воените дејствија. Според истражување за употребата на малцинските јазици во Леринско и Мегленско од 1993 година селото Кладороби е чисто македонско и во него македонскиот јазик е зачуван на средно ниво[7].
Стопанство
[уреди | уреди извор]Селото Кладороби е полупланинско и многу сиромашно, така што одвај ги обезбедува нужните производи за опстанок[8]. Во котлинското дно најмногу успеваат житата и градинарските култури.
Население
[уреди | уреди извор]Селото Кладороби отсекогаш било чисто македонска населба и во тој поглед нема претрпени никакви етнички промени[4]. Во статистиките на Васил К’нчов е населба со 340 жители, а во 1913 година се попишани 346 жители. Кладороби забележува пораст на бројот на населението па такаво 1920 година се попишани 361 жител, во 1928 407, а во 1940 година 530 жители. Бидејќи селото Кладороби не настрадало во Граѓанската војна во 1951 година биле попишани 508 жители, меѓутоа поради претерано иселување во прекуокеанските земји бројот на населението започнал значително да опаѓа па така во 1961 тоа речиси се преполовило и опаднало на 290 ѓители, во 1971 на 119, во 1981 на 107, а во 1991 година на само 85 жители.
Еве преглед на населението во сите пописни години, од 1940 г. до денес:
| Година | 1940 | 1951 | 1961 | 1971 | 1981 | 1991 | 2001 | 2011 | 2021 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Население | 530 | 508 | 290 | 119 | 107 | 85 | 76 | 93 |
- Извор за 1940-1991 г.: Т. Симовски, Населените места во Егејска Македонија
Општествени установи
[уреди | уреди извор]Културни и природни знаменитости
[уреди | уреди извор]- Цркви
- Црква „Св. Прокопиј“ од 1874 г.
- Кладоропски манастир („Успение на пресв. Богородица“)
Редовни настани
[уреди | уреди извор]Личности
[уреди | уреди извор]Култура и спорт
[уреди | уреди извор]Иселеништво
[уреди | уреди извор]Најголем дел од населението се иселило во прекуокеанските земји и тоа најмногу во Австралија и Канада.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας. Κλαδοράπη -- Κλαδορράχη
- ↑ Симовски, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. II дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 156.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Симовски Христов, Тодор (1998). Населените места во Егејска Македонија. 2. Скопје: Здружение на децата бегалци од егејскиот дел на Македонија. стр. 156. ISBN 9989-9819-4-9.
- ↑ Соколоски, Методија (1973). Турски документи за историјата на македонскиот народ. II. Скопје: Архив на Македонија. стр. 303–304.
- ↑ Петров, Ѓорче (1896). превод: Марио Шаревски (уред.). Материјали по изучувањето на Македонија (2016. изд.). Скопје: Единствена Македонија. стр. 466. ISBN 978-608-245-113-8.
- ↑ Van Boeschoten, Riki (2001). „Usage des langues minoritaires dans les départements de Florina et d'Aridea (Macédoine)“ (француски). Strates. Посетено на 23 февруари 2016.
- ↑ Симовски, Тодор (1998). „Х“. Населените места во Егејска Македонија : географски, етнички и стопански одлики. дел. Скопје: Институт за национална историја. стр. 156.
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]
| ||||||||||||||||||||||||||