Капитулација на Јапонија
Капитулацијата на Царство Јапонија — предавање на јапонските сили во текот на Втората светска војна. Предавањето го објавил јапонскиот цар Хирохито на 15 август и официјално било потпишано на 2 септември 1945 година. Кон крајот на јули 1945 година, Царската јапонска морнарица (IJN) не била во можност да спроведе големи операции и сојузничката инвазија на Јапонија била неминовна. Заедно со Британија и Кина, САД повикале на безусловно предавање на јапонските вооружени сили во Декларацијата од Потсдам на 26 јули 1945 година - а како алтернатива било „навремено и крајно уништување“. Додека јавно ја изјавувала намерата да се бори до горчливиот крај, водачите на Јапонија (Врховниот совет за војна) сакале неутралниот Советски Сојуз да посредува во мирот под услови поповолни за Јапонците. Додека одржувале доволно ниво на дипломатски ангажман со Јапонците за да остави впечаток дека би биле спремни да посредуваат, Советите скриено се подготвувале да ги нападнат јапонските сили во Манџурија и Кореја (покрај Јужен Сахалин и Курилските острови) во исполнување на ветувања што тие тајно ги дале на Соединетите држави и Велика Британија на конференциите во Техеран и Јалта.
На 6 август 1945 година, во 8:15 часот по месно време, САД фрлиле атомска бомба над јапонскиот град Хирошима. Шеснаесет часа подоцна, американскиот претседател Хари С. Труман повторно повикал на предавање на Јапонија, предупредувајќи ги „да очекуваат дожд од пропаст од воздухот, слично на кое никогаш не е видено на оваа земја“. Доцна во вечерните часови на 8 август 1945 година, во согласност со договорот од Јалта, но прекршувајќи го Советско-јапонскиот пакт за неутралност, Советскиот Сојуз објавил војна на Јапонија, а наскоро по полноќ на 9 август 1945 година, Советскиот Сојуз извршил инвазија. Неколку часа подоцна, Соединетите држави фрлиле втора атомска бомба, овој пат на јапонскиот град Нагасаки. По овие настани, царот Хирохито интервенирал и му наредил на Врховниот совет да ги прифати условите што сојузниците ги поставиле во Декларацијата во Потсдам за завршување на војната. После неколку дена преговори зад сцената и неуспешен пуч, царот Хирохито имал обраќање кон нацијата преку радио каде тој го објавил предавањето на Јапонија на сојузниците.
На 28 август започнала окупацијата на Јапонија предводена од Врховниот командант за сојузничките сили. Церемонијата за предавање се одржала на 2 септември, на кој официјални лица од јапонската влада го потпишале предавањето, со што се ставило крај на непријателствата. Сојузничките цивили и воениот персонал исто така го славеле крајот на војната; Сепак, изолираните војници и персоналот од далекусежните сили во Јапонија низ цела Азија и Тихиот Океан одбиле да се предадат со месеци и години подоцна, некои дури и одбивале до 1970-тите. Улогата на атомските бомбашки напади во безусловно предавање на Јапонија и етиката на двата напада сè уште се тема на расправа. Состојбата на војната официјално завршила кога Договорот од Сан Франциско стапил во сила на 28 април 1952 година. Поминале уште четири години пред Јапонија и Советскиот Сојуз да ја потпишат Советско-јапонската заедничка декларација од 1956 година, со што формално се ставило крај на нивната војна.