Naar inhoud springen

spraeke

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

spraeke /spr̥ɛ́:kʲe/

  1. (óneuvergenkelik) zich ute dore stum te broeke
  2. (óneuvergenkelik) (euverdrechtelik) zich ute door 't gezich of anger liefdeil te broeke
  3. (óneuvergenkelik) (euverdrechtelik) (specefiek) hieël plechtig kalle
  4. (óneuvergenkelik) (euverdrechtelik) de klank van zien stum laote huuere (wie van bieëster)
Aafbraeking
  • sprae-ke
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • örges euver spraeke: e bepaoldj óngerwerp aansnieje
  • örges euver te spraeke zeen: örges hieël bliej mit zeen, örges hieël positief taengeneuver staon
  • Wie sprik t'r? / Wie sprik d'n hieër? = Dit wuuert gezag taengen 'nen hóndj veur dem te laote blaffe.
  • Det sprik veur zich: Det geldj euverdudelik sónger wiejer te hoven oetligke (Nederlandjs: Dat is vanzelfsprekend.).
  • Spraekendje luuj zeen te helpe: Wen me door anger luuj oete noead gehaoldj wiltj waere, mót me kalle; door te zwiege krieg me nieks vaerdig.

Verveuging

[bewirk]
ich doe det veer geer zie deilwaord
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
hujigen tied sjrif spraek spriks
sprèks
sprik
sprèk
spraeke spraeken sprek
sprik
sprèk
spraeke spraeken spraekendj
IPA /spr̥ɛ́:kʲ/ /spr̥ɛ́:gʲ/ /spr̥ɪks/
/spr̥e̞ks/
/spr̥ɪgz/
/spr̥e̞gz/
/spr̥ɪkʲ/
/spr̥e̞kʲ/
/spr̥ɪgʲ/
/spr̥e̞gʲ/
/spr̥ɛ́:kʲe/ /spr̥ɛ́:kʲen/ /spr̥ækʲ/
/spr̥ɪkʲ/
/spr̥e̞kʲ/
/spr̥ægʲ/
/spr̥ɪgʲ/
/spr̥e̞gʲ/
/spr̥ɛ́:kʲe/ /spr̥ɛ́:kʲen/ /spr̥ɛ́:kʲeɲɟ/
vergangen tied sjrif spraak
sprook
spraaks
sprooks
spraak
sprook
sproke sproken sprook sproke sproken gespraoke gespraoken
IPA /spr̥á:k/
/spr̥ò:k/
/spr̥á:g/
/spr̥ò:g/
/spr̥á:ks/
/spr̥ò:ks/
/spr̥á:gz/
/spr̥ò:gz/
/spr̥á:k/
/spr̥ò:k/
/spr̥á:g/
/spr̥ò:g/
/spr̥ò:kə/ /spr̥ò:kən/ /spr̥ò:k/ /spr̥ò:g/ /spr̥ò:kə/ /spr̥ò:kən/ /ɣə'spr̥ɒ́:kə/ /ɣə'spr̥ɒ́:kən/
vergangen tied
(kónjunktief)
sjrif sprook sprooks sprook sproke sproken sprook sproke sproken gespraoke gespraoken
IPA /spr̥ò:k/ /spr̥ò:g/ /spr̥ò:ks/ /spr̥ò:gz/ /spr̥ò:k/ /spr̥ò:g/ /spr̥ò:kə/ /spr̥ò:kən/ /spr̥ò:k/ /spr̥ò:g/ /spr̥ò:kə/ /spr̥ò:kən/ /ɣə'spr̥ɒ́:kə/ /ɣə'spr̥ɒ́:kən/
gebi-jjendje wies sjrif spraek! spraeke-v'r spraektj!
spraek!
IPA /spr̥ɛ́:kʲ/ /spr̥ɛ́:gʲ/ /spr̥ɛ́:kʲever/ /spr̥ɛ́:kʲ(c)/ /spr̥ɛ́:gʲ(ɟ)/
substantivering infinitief gerundium I gerundium II supinum participium
radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison radikaal liaison
sjrif spraeke spraeken gespraek ó spraeke spraeken spraekentaere spraekentaeren gespraeke gespraeken
IPA /spr̥ɛ́:kʲe/ /spr̥ɛ́:kʲen/ /ɣə'spr̥ɛ́:kʲ/ /ɣə'spr̥ɛ́:gʲ/ /spr̥ɛ́:kʲe/ /spr̥ɛ́:kʲen/ /spr̥ɛ́:kʲen̥'tɛ̀:re/ /spr̥ɛ́:kʲen̥'tɛ̀:ren/ /ɣə'spr̥ɛ́:kʲe/ /ɣə'spr̥ɛ́:kʲen/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

spraeke ó /spr̥ɛ́:kʲe/

  1. (gerundium) gerundium II van spraeke
Raod

Deze vorm (gerundium II taenge I) geldj es (neutraal) spraokgebroek sónger negatieve bieklank.

Aafbraeking
  • sprae-ke

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif spraeke spraeken
IPA /spr̥ɛ́:kʲe/ /spr̥ɛ́:kʲen/
dim. sjrif
IPA
dat. sjrif spraeke spraeken
IPA /spr̥ɛ́:kʲe/ /spr̥ɛ́:kʲen/


In anger spraoke

[bewirk]

Wirkwaord

[bewirk]

Neet-lemma

[bewirk]

spraeke /spr̥ɛ́:kʲe/

  1. (neet-lemma) mieëveljigen ieëste-persoeansvorm (veer) innen hujigen tied van spraeke
  2. (neet-lemma) mieëveljigen derdje-persoeansvorm (zie) innen hujigen tied van spraeke
Aafbraeking
  • sprae-ke