Naar inhoud springen

splitter

Van Wiktionary

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

splitter m /spl̥ɪter/

  1. 'ne kabel of e kesjke det e signaal kan splieten in twieë (of mieë) signale
    Es ich de splitter hie aansloet kónne v'r allebei oos eige dinger oppen tillevies zeen.
Aafbraeking
  • split-ter

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif splitter splitters
IPA /spl̥ɪter/ /spl̥ɪter̥s/ /spl̥ɪterz/
dim. sjrif splitterke splitterken splitterkes
IPA /spl̥ɪte̽r̥kʲe/ /spl̥ɪte̽r̥kʲen/ /spl̥ɪte̽r̥kʲes/ /spl̥ɪte̽r̥kʲez/
dat. sjrif splitter splitters
IPA /spl̥ɪter/ /spl̥ɪter̥s/ /spl̥ɪterz/

In anger spraoke

[bewirk]