Naar inhoud springen

klaepel

Van Wiktionary

'ne klaepel

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

klaepel m /kl̥ɛ́:pel/

  1. 'nen iezere staaf dae anen inj diekker is en in 'n klok hingk, dae bie 't loeje taenge de slaagrink huitj veur klank te make
Aafbraeking
  • klae-pel
Verwantje wäörd
Vermeljing
  • Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 189.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif klaepel klaepele klaepelen
IPA /kl̥ɛ́:pel/ /kl̥ɛ́:pe̽le/ /kl̥ɛ́:pe̽len/
dim. sjrif klaepelke klaepelken klaepelkes
IPA /kl̥ɛ́:pe̽l̥kʲe/ /kl̥ɛ́:pe̽l̥kʲen/ /kl̥ɛ́:pe̽l̥kʲes/ /kl̥ɛ́:pe̽l̥kʲez/
dat. sjrif klaepel klaepele klaepelen
IPA /kl̥ɛ́:pel/ /kl̥ɛ́:pe̽le/ /kl̥ɛ́:pe̽len/

In anger spraoke

[bewirk]