kael
Algemein Gesjreve Limburgs
[bewirk]Zelfsjtendig naamwaord
[bewirk]kael v (Nederlands: keel)
- Sinneniem
- Verbuging
kaele, kaelke
Zelfsjtendig naamwaord
[bewirk]kael m (Nederlands: kerel, vent, echtgenoot, geliede)
- Sinneniem
- Verbuging
kaele, kaelke
Mofers
[bewirk]Zelfstenjig naamwaord
[bewirk]Lemma
[bewirk]kael v /kʲɛ̀:l/
- (liefdeil) 't gaat enne äöpening achterinne móndj wodoor 't aeten en drinken 't lief in kan kómme
- (synoniem) anger waord veur hals
- (synoniem) anger waord veur spraok
- Mit waatfer kael kalle die luuj?
- Aafbraeking
- kael
- Net get anges gesjreve
- Aafleijinge
- Verwantje wäörd
- Zagswies
- de baard inne kael: die stumverlieëging die optruuedj inne puberteit van jónges
- Dae Lars is zèstieën, meh dae haet al de baard inne kael.
- Ich vinj det 't lang doert ieër Mark de baard inne kael krieg; dae haet nag e richtig jóngesstumke.
- emes de kael oet hange
- emes 't mets oppe kael zitte: emes ónger zwaoren drök zitte
- 'n kael höbbe wie laer: 'n druueg kael höbbe
- 'ne kwekkerd inne kael höbbe: 'n heise stum höbbe door verkaadjigheid
- Mich/dich/... kump de kael ónger: Bie mich/dich/... is 't aomhaolen effekes gestoek.
- zich de kael aop zitte: hieël flot get ewegdrinke, 'n groeate wieväölheid vóch in eine kieër achtereuversjödde
- Vermeljing
- Bakkes, Pierre: Mofers Waordebook, Stichting Mofers Waordebook (2007); p. 175-176.
Verbuging
[bewirk]| inkelvaad | mieëvaad | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| radikaal | liaison | radikaal | liaison | ||
| nom. | sjrif | kael | kaele | kaelen | |
| IPA | /kʲɛ̀:l/ | /kʲɛ̀:le/ | /kʲɛ̀:len/ | ||
| dim. | sjrif | kaelke | kaelken | kaelkes | |
| IPA | /kʲɛ̀:l̥kʲe/ | /kʲɛ̀:l̥kʲen/ | /kʲɛ̀:l̥kʲes/ | /kʲɛ̀:l̥kʲez/ | |
In anger spraoke
[bewirk][1]
| bewirk |
- Algemein Gesjreve Limbörgs: kael