reddo
Appearance
Appellatio pronuntiatusque
[ /-]API: /ˈreddoː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: red·dō — morphologica: red-do
Notatio
[ /-]Verbum transitivum
[ /-]redd|ō, -ĕre, reddĭdī, reddĭtum [1][2]
- Retro dare. [3]
- Referre seu repetere quae audita sunt. [3]
- In aliam linguam convertere.
Coniugatio
[ /-]Verbum finitum
Thema | Vox activa | ||||
---|---|---|---|---|---|
reddid- | Tempus perfectum | plusquam perfectum | futurum exactum | ||
Persona | indicativ. | coniunct. | indicativ. | coniunct. | |
I. sing. | reddidī | reddiderim | reddideram | reddidissem | reddiderō |
II. sing. | reddidistī | reddideris | reddiderās | reddidissēs | reddideris |
III. sing. | reddidit | reddiderit | reddiderat | reddidisset | reddiderit |
I. plur. | reddidimus | reddiderimus | reddiderāmus | reddidissēmus | reddiderimus |
II. plur. | reddidistis | reddideritis | reddiderātis | reddidissētis | reddideritis |
III. plur. | reddidērunt | reddiderint | reddiderant | reddidissent | reddiderint |
Verbum infinitum
Modus | infinitivus | participium | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
Vox activa |
reddere | reddidisse | redditūrum, -am, -um esse |
reddēns | redditūrus, -a, -um | |
Vox passiva |
reddī | redditum, -am, -um esse |
redditum īrī | redditus, -a, -um |
||
Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
reddendī | reddendus, -a, -um | redditum | redditū |
Usus
[ /-]- terram naturae reddere
Dictiones collatae
[ /-]Composita
- abdō, abdere
- addō, addere
- condō, condere
- dēdō, dēdere
- dīdo, dīdere
- ēdō, ēdere
- indō, indere
- obdō, obdere
- perdō, perdere
- prōdō, prōdere
- subdō, subdere
- superdō, superdare
Dictiones derivatae
[ /-]Translationes
[ /-]Retro dare
|
Referre seu repetere quae audita sunt
|
In aliam linguam convertere
Fontes
- ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 136 — “red-do, dĭdi, dĭtum, 3.”
- ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — reddo, didī, ditum, ere (tom. 2, p. 2246)
- ↑ 3.0 3.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 40 — “REDDO, dis, dĭdi, dĭtum, dere, a. 1. (a re et do, quasi retro do)”