praecursurum

Discretiva

praecursurum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
praecursūrum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii praecursūrus
praecursūrum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii praecursūrus
praecursūrum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii praecursūrus
praecursūrum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii praecursūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /prae̯.kurˈsuːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: prae·cur·sū·rum — morphologica: prae-curs-ur-um

Usus

Latinitas postclassica

saec. V.

• Putabam illum calidum animis, acrem cursibus, ignem, cum exhiberetur, elatis naribus efflaturum, concussurum solido cornu campos, celeritate ventos et flumina praecursurum. —Epistolae ad Ruricium aliosque Fausti Reiensis (ca. 410-495). XIII.